Joost Zwagerman is niet de enige. Zelfdoding gebeurt vaak!

zelfdoding

Vol afschuw heb ik meegekregen, dat Joost Zwagerman een einde heeft gemaakt aan zijn leven middels zelfdoding. Helaas staat zijn beslissing niet op zichzelf. Vele mensen kiezen deze manier van uit het leven stappen. Nu heeft het ”even” een bekend gezicht, maar vaker dan ons lief is stappen mensen uit het leven, omdat het hun ondraaglijk is geworden.

 

Zelfdoding, is het te voorkomen?

Vaak vragen de nabestaanden het zich af. Hadden we het kunnen voorkomen? Hadden we het aan moeten zien komen? Hadden we de signalen, die er waren, serieuzer moeten nemen?

In 2011 hebben 1 647 inwoners van Nederland een einde aan hun leven gemaakt. Dat zijn er 47 meer dan een jaar eerder. Zelfdoding komt vaker voor onder mannen, 40- tot 60-jarigen en inwoners van grotere steden. De meest gekozen pleegwijze is ophanging.

Gemiddeld plegen dagelijks meer dan vier mensen zelfmoord. Zeven van de tien overledenen door zelfdoding zijn man (1 136 mannen versus 511 vrouwen). Bij zowel mannen als vrouwen is bijna de helft tussen de 40 en 60 jaar.

Bron: CBS, 2012

Het moeilijke is dat je nooit precies weet wat er in de geest van de ander omgaat. Hoe nabij je ook staat bij de ander, hoe goed je hem/haar ook ‘denkt’ te kennen. Hoe vele gesprekken jullie ook voeren? De geest van ieder individu blijft grotendeels verborgen.

Indien iemand die depressief is, uitlatingen doet om uit het leven te stappen, neem dit serieus! Het is een vraag om hulp! Probeer hulp te bieden in de vorm van een luisterend oor en schakel waar mogelijk de daarvoor gespecialiseerde hulpinstanties is. Geef de suïcidale naaste het gevoel dat je hem of haar serieus neemt. Dat hij/zij er niet alleen voor staat. Het biedt geen garantie dat daarmee een zelfdoding altijd wordt voorkomen, maar je kan de in nood verkerende naaste wel een gevoel geven dit niet geheel alleen te hoeven beleven.

We hebben het niet geweten!

Overigens tonen niet alle mensen die een suïcide overwegen (en ook daadwerkelijk uitvoeren) vooraf aan naasten of derden waar zij mee worstelen. Het is voor de nabestaanden in deze gevallen een grote schok zonder signalen vooraf. De zoektocht naar signalen blijft dan achteraf veelal giswerk. Hetgeen achterblijft is een grote leegte en eventueel een afscheidsbrief waarin iets staat verklaard over de reden van zelfdoding.

De oorzaak dat vaak niet vooraf duidelijk is waar iemand mee worstelt, is niet direct met zekerheid vast te stellen. Er zijn aanwijzingen dat de verharding van de maatschappij en de steeds hogere eisen die worden gesteld aan de individu, ertoe bijdragen dat mensen geen uitweg meer zien en komen tot een dramatisch besluit.

De huidige wereld is hard. Nog steeds worden geestesziekten, waaronder depressiviteit, door grote aantallen in de maatschappij als ‘aanstellerij’ beschouwd. Als ervaringsdeskundige heb ik kunnen ervaren hoe er met je wordt omgegaan, als je niet kunt meedraaien in de molen van alledag. Als je niet in staat bent bij te dragen aan de economie en deel te nemen aan de maatschappij. Hoe hard mensen kunnen zijn, soms niet eens enkel buitenstaanders, zelfs binnen je eigen sociale kring. Er heerst heel veel onbegrip. Iets waar veel meer aandacht aan kan worden besteed in het kader van voorlichting. Wellicht vinden meer mensen die klem komen te zitten in hun leven dan de weg naar hulp en kan zelfdoding vaker worden voorkomen.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten