Ik cultuur versus Wij cultuur

Ik-cultuur versus Wij-cultuur

 Waarom integratie van asielzoekers zo moeizaam verloopt?

Er is een hele grote kloof ontstaan tussen mensen die leven in een Ik-cultuur en mensen die leven in een Wij-cultuur. Zolang er geen migratie is, is er niet zo heel veel aan de hand, maar door diverse oorzaken komen er asielzoekers naar ons land toe, met een duidelijk andere cultuur van huis uit. In deze post worden de kenmerken van de ik-cultuur versus wij-cultuur verder belicht.

ik-cultuur versus wij-cultuur

Typische kenmerken van de Ik-cultuur:

  • stelt het individu voorop
  • het zelf hebben van een mening
  • kennis wordt tactisch gebruikt
  • één-op-één relaties
  • posities worden verkregen door kunde
  • kijkt de ander aan bij spreken en laat de ander uitspreken als teken van luisteren
  • heeft behoefte aan een eigen ruimte
  • de waarheid staat voorop het groepsbelang

Typische kenmerken van de Wij-cultuur

  • stelt belang van de groep voorop
  • de mening van de groep telt
  • kennis wordt gedeeld
  • elkaar doorverwijzen en aanbevelen
  • posities worden verkregen door relaties en plaats in de groep
  • kijkt de ander niet rechtstreeks aan, en valt bij in het gesprek, om belangstelling te tonen
  • de ruimte is veel kleiner tussen twee mensen, ook aanraken is gewoner
  • liegen omwille het groepsbelang is toegestaanintegratie

De verschillen hebben directe gevolgen bij integratie

Van huis uit hebben asielzoekers veelal een Wij-cultuur achtergrond en moeten nu ineens hier omschakelen naar de heersende Ik-cultuur in Nederland. Dit geeft de nodige aanpassingen en die hebben veel tijd nodig en sommigen zullen nooit “eigen” worden gemaakt door de eerste generatie, die hier komen wonen.

Hoe langer een gezin hier leeft en woont, hoe beter de integratie. Maar niet enkel inzet vanaf hun zijde is nodig, ook begrip vanuit ons Nederlanders dat zij uit een heel ander gedachtegoed komen, dan wijzelf. Als je alles benadert vanuit het midden en zonder oordeel kijkt naar hun visie, kan je het zelfs als een verrijking van onze gezamenlijke cultuur zien.

Verrijking van de gezamenlijke cultuur

Zo wordt het aanzien van ouderen in de Wij-cultuur enkel groter, naarmate de leeftijd stijgt. Zij hebben immers de meeste wijsheid en ervaring in huis. Daar zouden wij nog wel eens wat van kunnen opsteken! Ook is af en toe iets minder vanuit het ego naar een situatie kijken, maar naar wat het beste is voor iedereen (de groep), ook wel iets wat we een beetje verleerd zijn.

Soms even iets minder de eigen ik naar voren, iedereen gaat maar voor zijn eigen ‘haggie‘ en kijkt niet meer over de schutting heen. Uiteraard is dit gebagatelliseerd, maar heel eerlijk, het saamhorige en behulpzame naar de mensen om ons heen, is er in veel gevallen wel vanaf, in de harde maatschappij van vandaag de dag. Het feit dat mensen dagen lang dood kunnen liggen in hun huis, voor daar achter wordt gekomen. Dat is gewoon verschrikkelijk om te constateren, als gevolg van het verliezen van de Wij-cultuur, waar wij ooit ‘ook’ toe behoorden.

We moeten denk blij zijn dat de immigranten die Wij-cultuur wel nog hebben, en er ons voordeel mee doen!

Gerelateerd: Hoe hypocriet zijn wij Nederlanders eigenlijk?

Alle blogs die op Onlybyme verschijnen zijn ook via Bloglovin’ te volgen.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten