Vakantie en dan ….

Misschien voor anderen herkenbaar, wellicht ook totaal niet. Zovelen mensen zovelen ervaringen immers. Hier is het standaard op het moment dat de rust er is (of eraan komt) een periode van meestal een paar dagen dat de vermoeidheid me overvalt.

…komt de vermoeidheid eruit!

Ineens is er niet meer het ‘moeten’ van de normale weken. Hier betekent dat geen vast opsta ritme meer, geen klokken die heel de dag in de gaten gehouden dienen te worden met betrekking tot schooltijden, eettijden en bedtijd voor dochterlief. Nu tijdelijk geen dagelijks ‘werken’ voor Onlybyme, waar stiekem toch echt veel tijd in gaat zitten. Meer dan je wellicht zou denken als je een site binnenwandelt en daar wat leest en weer verder hopt naar een andere leuke site met leuke artikels.

Wel zijn er dan weer andere dingen die extra energie vragen: Vakantie een tijd van ontspannen of juist drukte?

Veelal komt bij mij de vermoeidheid pas als dochterlief bij haar vader is… echter is het dit jaar anders bemerk ik. Het zal een combinatie zijn van een sukkelende gezondheid de afgelopen maanden, te weinig rust hebben ingebouwd voor mezelf en echt toe zijn aan langere tijd vakantie.

Behoefte aan een tijdje niets ‘moeten’….

Vorig jaar dacht ik tijdens de zomervakantie bij te kunnen komen. Even relaxen en ontspannen was de bedoeling. Dit werd onverwachts heel hard werken. Ik kreeg het huis aangeboden, waar we nu erg gelukkig samen wonen al bijna een jaar. Niets geen rust, sterker nog, ik had het nog drukker dan normaal.

Dus door op de reserves… en daarna heb ik niet voldoende tijd meer gehad om tot rust te komen. Ook al ging ik meer voor ontspanning voor mezelf kiezen. Het lag niet zozeer aan geen ontspanning hebben, maar te korte periodes van even niets ‘moeten’.

Het is nu ruim 2 jaar geleden, dat ik langere tijd echt een vakantiegevoel heb ervaren. Riana is met 5,5 jaar nu al een echte dame in de dop aan het worden. Ze kan het meeste zelf, de zorgtaak verandert rap van inhoud. Het gaat meer naar begeleiden toe, de basis kan ze veelal zelf al. Het wordt meer checken of het naar wens gaat en wat bijsturen hier en daar en uiteraard de grenzen bewaken. Dat is heel anders dan de eerste 5 jaren van haar leven. Niet voor niets heten die jaren ook wel ‘tropenjaren’ voor ouders. Wel ik weet nu uit ervaring wat dat inhoudt! Niet dat ik er ook maar iets van had willen missen, maar het is niet iets wat je ‘even doet’, en als single mama al helemaal niet.

Het verandert als je een relatie krijgt….

Sinds Kanjer in ons leven is, merk ik dat ik ook op het vlak van zorgen voor dochterlief heel langzaam iets meer ruimte krijg. Hij neemt hele kleine dingen uit handen. Ik verwacht dit niet van hem, vind niet dat dat hoeft, maar het gaat spontaan. Al is het maar dat hij even met dochterlief speelt, naar haar verhalen luistert of de ‘waarom’-vragen beantwoordt (met meer geduld dan ik zelf bezit). Op dat moment kan ik even de andere kant op kijken. Even iets doen, zonder deels mijn aandacht bij dochterlief te houden. Een heerlijk gevoel. Iemand die soms even, al is het maar een paar seconde, waarneemt.

Verder ben ik van mening dat ik vooral mijn eigen leven wil blijven leiden en niet nu ineens afhankelijk hoef te worden naar een partner toe. Hij is er niet om mijn zorgtaak uit handen te nemen, maar omdat we verliefd zijn en graag tijd samen doorbrengen. De zorgtaak voor dochterlief ben ik al jaren gewend. Hij mag, maar moet niet. Dat gaat vanzelf mettertijd langzaam aan wel komen. Al is dochterlief erg weg van Kanjer en mag hij haar erg graag, dan nog vind ik niet, dat hij nu ineens de opvoederrol ‘moet’ vervullen.

Nu na de eerste dagen vakantie, komt de vermoeidheid eruit…

Op dit moment (een week geleden geschreven) kom ik in een soort ruststand en voel ineens de moeheid die er altijd al was, maar die ik steeds vooruit bleef schuiven. Het principe gewoon doorgaan. Heus zijn er in de vakantie ook dingen die gewoon doorgaan, maar heel anders en met minder de klok erbij waarop dat dan moet gebeuren. Dus het geeft rust en de ruimte voor de moeheid om naar boven te komen.

Uit eerdere ervaring weet ik dat het een beetje toestaan helpt om er het snelst vanaf te komen en vooral je bezig te houden met andere dingen dan je ‘normaal’ doet. Dus hier zijn we bezig in de tuin… is de klok zo min mogelijk een factor bij afspraken en gaat alles een standje trager dan normaal. Het bevalt best wel… misschien gewoon eens vaker een week (of meerdere weken) écht vakantie nemen en niet zo door blijven gaan altijd maar. Het vooruitzicht dat we nu nog heerlijk tot september vakantie hebben is zalig te noemen.

We gaan ervan genieten, dochterlief, Kanjer en ik!