Ruim 6 maanden na de maagverkleining ruim 30 kilo lichter | ervaringsverhaal
Het eerste half jaar na de operatie is omgevlogen. Sterker nog, ik schrijf deze blog terwijl er al bijna 7 maanden om zijn. Al heeft dit meer met het omvliegen van de tijd –het is nogal druk in Huize Only– , dan alle veranderingen door de maagverkleining te maken. Want dat zijn er nog al wat!
In deze ervaringsblog een eerlijke opsomming van positieve en negatieve punten, die ik heb ervaren sinds de operatie.
Inhoudsopgave
Hoe is het nu ruim 6 maanden na de maagverkleining?
Het gaat (redelijk*) goed met me. Ik behoor ‘gelukkig’ tot de grootste groep mensen met voorheen een BMI boven de 40 (voorwaarde voor het ondergaan van een maagverkleining) waarbij de positieve effecten van de maagverkleining veel groter zijn dan de negatieve bijeffecten. Helaas heb ik ook van anderen die ongeveer tegelijkertijd de operatie ondergingen gehoord dat dit ook veel negatiever uit kan pakken, dus prijs ik mezelf erg gelukkig met mijn resultaat. Al wil dit niet zeggen dat alles vanzelf is gegaan en gaat*.
Op dit moment ben ik ruim 30 kilo kwijt en pijn vrij en kan ik niet anders dan heel tevreden zijn met dit mega resultaat ruim 6 maanden na de maagverkleining. Toch is het zeker niet enkel maar positief. Het vraagt enorme aanpassingen in mijn dagelijkse manier van leven en er zijn echt momenten dat ik me zeer ongelukkig voel daardoor.*
Noot*: lees onder de koppen positieve én negatieve bijeffecten daar meer over.
Voor de maagverkleining: mijn beweegredenen voor de ingreep
Een maagverkleining is best een grote medische ingreep (niet zonder risico’s) die ik na lang nadenken en vele gesprekken met mijn partner en dierbaren in gang heb gezet, omdat ik geen andere weg zag richting een betere gezondheid.
Mijn fysieke klachten namen met de jaren enorm toe. Ik had feitelijk altijd pijn: fybromyalgie, erge lage rugpijn en moest mijn dagen starten met een uur zitten tegen een warmtekussen en kon amper meer zonder pijnstillers en polsbandages om de pijn nog enigszins beheersbaar te houden. Ik werd door de pijn steeds vroeger uit bed gedwongen en voelde me daar geestelijk enorm onder gebukt gaan. Altijd pijn betekent ook een chronische vermoeidheid en korter lontje. Daarnaast had ik veel ongemak van smetten in mijn huidplooien en ik begon al te zweten zodra ik ook maar met een activiteit begon. Ik werd door mijn overgewicht behoorlijk beperkt in mijn (fysieke) functioneren en kon niet de mama zijn die ik wilde zijn. Hierdoor werden mijn fysieke klachten ook mentale klachten en werd de negatieve cirkel steeds groter. Ik wilde niet wachten tot ik ook nog suikerziekte zou ontwikkelen en andere nare aandoeningen en besloot de sprong in het diepe te wagen.
Voor mij persoonlijk is het gewichtsverlies maar een bijzaak geweest in mijn overweging om een maagverkleining te ondergaan. Ik had me al jaren geleden neergelegd bij mijn overgewicht (ik schreef daar langere tijd geleden zelfs een blog over getiteld: Statement: Dik zijn is mooi en zeker niet lelijk!) en had dat intern geaccepteerd. Ik was blij dat ik al jaren stabiel was in gewicht en niet nog verder aankwam en had het proberen af te vallen vanwege het jojo-effect bewust achter me gelaten.
Na de operatie is mijn ‘geaccepteerde’ gevoel daarin wel veranderd. Ik kan mezelf nu nog steeds moeilijk terugzien op foto’s van voor de operatie en ervaar mezelf nu als ronduit lelijk op de foto’s, terwijl ik dat destijds helemaal niet zo had. Sterker nog: ik voel me nu, vele kilo’s slanker, onzekerder en met regelmaat lelijker met hoe ik er nu uitzie, dan toen ik nog vol was voor de operatie. Een behoorlijke geestelijke kronkel, dat realiseer ik me.
Snel resultaat na de maagverkleining: pijn vrij en vele kilo’s lichter!
Al vrij snel na de ingreep waren al mijn pijnklachten weg. De kilo’s vlogen eraf de eerste maanden na de ingreep en daarmee verdwenen ook mijn pijnklachten. Ik ben geheel van de pijnstillers af en heb ook het warmtekussen niet meer nodig. De dagen beginnen fysiek fit.
Feitelijk was ik toen (na 3 maanden) al erg tevreden met het resultaat, al ging (en gaat) de weegschaal nog verder naar beneden. Inmiddels staat de teller (op met moment van schrijven) op – 32 kilo en is mijn BMI laag in de 29. Mijn morbide obesitas is nu gereduceerd tot ‘gewoon’ overgewicht. Ik draag nu kleding maat 40/42 en had voor de operatie maat 48/50.
Ik had in mijn stoutste dromen niet kunnen denken dat ik ruim 6 maanden na de maagverkleining zoveel gewicht kwijt zou zijn en nu leven zonder chronische pijnklachten is dan ook een verademing.
In 6 maanden na de maagverkleining is er veel veranderd.
Het half jaar is omgevlogen. Het bloggen kwam grotendeels stil te liggen doordat het gezin veel focus van me vroeg, tezamen met mijn studie psychologie aan de Open Universiteit. Soms maak je keuzes en deze was zeer bewust, hoe graag ik ook schrijf, de dagen hadden niet veel tijd over naast het verzorgen van de kinderen, managen van het gezinsleven en het studeren. Het studeren is voor mij een zalige uitlaatklep om me in te verliezen (ja ik ben een echte boekenwurm en studieboeken vallen daar ook onder 😉 ) even los van het gezinsleven en heeft me ook door meerdere moeilijke momenten heen geholpen. Het besluiten om een maagverkleining te ondergaan is de eerste stap, maar de stap daarna: het leren leven met een kiwimaag is een nog veel grotere uitdaging.
Positieve veranderingen na de maagverkleining
Je leven verandert intens na de ingreep. In de blog Na de maagverkleining valt het soms vies tegen, maar geen spijt, totaal niet! , beschrijf ik mijn ervaringen de eerste weken na de operatie. En daarna ging het leren wennen aan de nieuwe Bar2.0 in wording door. Ik heb hieronder puntsgewijs deze veranderingen beschreven.
Gewicht
De weegschaal is haast niet bij te houden, al is dat wel bij iedereen een beetje verschillend hoe snel deze naar beneden gaat**. In het begin kon ik zeer weinig eten en waren de hoeveelheden die ik aan Kcal binnen kreeg zeer beperkt. Dit is inmiddels wel toegenomen en ik kan redelijke hoeveelheden per dag eten. Hierdoor gaat de weegschaal de laatste tijd minder snel, in november verloor ik ‘slechts’ 1,4 kilo aan gewicht, daarvoor was het minimaal 3 kilo per maand. Er is ook een duidelijke schommeling waarneembaar en daardoor verwacht ik dat het grootste deel van mijn uiteindelijke gewichtsverlies achter de rug is. Gemiddeld bereik je tussen de 1 en 2 jaar na de operatie je laagste gewicht. Het is afwachten wat mijn gewicht gaat doen de komende maanden.
Noot**: De blog Overweeg jij een maagverkleining? | 10 tips en ervaringen gaat verder in op de voorwaarden en waar rekening mee te houden bij het ondergaan van een maagverkleining.
Er zijn ook verhalen te vinden van medelotgenoten die echt heel weinig eten verdragen en waarbij de weegschaal echt heel ver doorschiet naar beneden. Zelf verwacht ik niet in gezond gewicht (BMI < 25) te eindigen, maar het is zeker mogelijk als je heel erg op je inname let (wat je eet aan Kcal) en je beweging daar heel goed op afstemt. Zelf heb ik voor de aanpak gekozen om zo rustig mogelijk af te vallen en bewust niet extra te gaan sporten buiten de beweging die ik al krijg in mijn dagelijkse leven met twee peuters en een tienerdame. Als ik dat wel had gedaan, was de weegschaal waarschijnlijk nog sneller naar beneden gegaan en nu wellicht al onder mijn (in mijn ogen niet haalbare) doel gezakt. Ik zit daar nu nog 1,5 kilo boven.
Pijnvrij
Het is voor mij nog elke dag een wonder als ik wakker word zonder pijn. De chronische inname van pijnstillers is beperkt tot nu af en toe een paracetamol en heel incidenteel iets anders. En dan gaat het om klachten als hoofdpijn en de maandelijks terugkerende pijn tijdens mijn menstruatie.
Ook heb ik nu maar heel af en toe een warmtebron als een pittenzak nodig voor enige ontspanning en die pijnklachten zijn dan van korte duur en terug te wijzen naar een duidelijke oorzaak (Bijvoorbeeld verven van muren wat ik niet dagelijks doe). Hoe anders was dat voor de operatie!
Energie
Mijn energie is in het dagelijks leven enorm toegenomen. Ik onderneem veel makkelijker activiteiten in en om huis. Even wandelen, even de trap op richting zolder. Het scheelt natuurlijk enorm bij alles wat je doet als je standaard ruim 30 kilo minder lichaamsgewicht meesjouwt. Nu vind ik het dragen van een van onze jongens zwaar terwijl ik voorheen beide knullen standaard met me meedroeg. Je kan je dat haast niet voorstellen. Feitelijk gaat alles me makkelijker af. Even opstaan van de bank. Even iets pakken laat van de grond.
Fysieke verschijning
Ik zie mijn tenen weer zonder echt voorover te hoeven bukken. Kan weer met mijn benen over elkaar zitten zonder dat mijn knie van de andere afglijdt. Ik pas in elke stoel op elk terras en kan in vrijwel alle kledingwinkels goed slagen nu, al ben ik daar nog erg terughoudend in.
Feitelijk is alle kleding van voor de operatie nu mijlen te groot en het meeste inmiddels gedoneerd aan kledingcontainers en het laatste zal snel volgen. Het aanschaffen van nieuwe kleinere kleding kost wel een klein vermogen en omdat ik niet weet wat mijn uiteindelijke maat zal worden (of blijven) ben ik terughoudend in het aanschaffen van de wat duurdere items en draag ik nu veel basiskledingstukken.
Het blijft nog steeds wennen om mezelf in de spiegel te zien en hoewel ik mezelf zonder kleding ronduit lelijk vind, is het met kleding aan steeds leuker om mezelf te zien in de spiegel. Ik begin te wennen aan mijn slankere versie, al blijft het in kledingwinkels voor mij lastig om in te schatten wat zal passen en ga ik maar op de maat af in de items. En uiteraard neem ik dan meerdere maten mee het pashokje in. 😉
Ook is het echt het aanleren van een andere mindset, want voorheen verhulde ik mezelf liefst in ruime luchtige kleding en nu staat het juist het mooiste als ik strakke kleding draag. Het teveel aan huid kan ik het beste maskeren door strakker te dragen dan losser. Dat is wennen.
Je leert jezelf opnieuw kennen
Een niet te onderschatten verandering is puur mentaal. Je gaat door een heel proces heen en het is best lastig om te dealen met die veranderingen en dat is nu nog steeds een proces wat gaande is. In augustus heb ik het een tijdje heel moeilijk gehad en vond ik het verschrikkelijk om zo snel te veranderen en mezelf niet meer te herkennen. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat ik mentaal tijd nodig heb om aan mezelf te wennen en hoewel dit dus feitelijk ook een negatief bijeffect van de operatie is, zie ik het ook als positief dat je opnieuw jezelf leert kennen in de versie 2.0. Wat niet voor mogelijk leek, wordt/is nu wel mogelijk en het kost flink wat tijd om daaraan te wennen.
Negatieve (bij)effecten van de maagverkleining
Helaas pakt de maagverkleining bij mij niet enkel positief uit (en dit hoor ik van meer lotgenoten terug waar ik contact mee onderhoud). Het is dan ook zeker geen ‘makkelijke manier’ om je obesitas kwijt te raken en er zijn blijvende nadelen. Al is dit voor eenieder verschillend, dus wat ik ervaar word niet door anderen precies zo ervaren. Mijn dagelijkse leven is er in ieder geval niet in alle opzichten makkelijker op geworden.
Darmklachten
Ik kan na de maagverkleining heel slecht tegen lactose, dat staat gelijk aan heel veel darmklachten, diarree en lucht (inclusief odeur) dus inmiddels probeer ik de inname van melkproducten zeer te beperken en kies ik echt voor lactosevrije varianten. Maar ook zonder het nuttigen van lactose heb ik meerdere dagen per week last van mijn darmen. Zo kan het te snel afwisselen van eten en drinken (hier moet je een half uur tussen houden en dat is best een uitdaging), al resulteren in darmkrampen, geborrel en meer lucht. Ook is het eten van iets wat de ene keer prima valt geen garantie voor een volgende keer… je moet er dus altijd op bedacht zijn dat je darmen fel kunnen gaan reageren, ook al doe je nog zo je best om alles volgens het boekje te volgen.
Gescheiden eten en drinken
Het blijft lastig om een half uur tussen het eten en het drinken te houden en dan ook nog rekening te houden met de hoeveelheden. Teveel drinken is gewoon niet verstandig want dat gaat dan veel te snel de darmen in en daarmee spoelt het eten ook veel te snel door de darmen heen en dat geeft behoorlijk wat klachten. Mijn ontlastingspatroon is dan ook verre van stabiel te noemen, want ik ga nog met regelmaat de ‘fout’ in door of te snel te drinken na het eten, of teveel te drinken in te korte tijd. Dit gecombineerd met mijn lactose intolerantie en in het algemeen gevoelige darmen die soms bij eten terwijl ik me aan alle leefregels houd toch besluiten op te spelen, maakt dat ik met regelmaat mijn kiwimaag vervloek als ik weer eens voor de zoveelste keer het kleine kamertje bezoek.
En de geluiden uit de darmen zijn dan ook goed hoorbaar en de hoeveelheid lucht die er per dag uitkomt (helaas vaak voorzien van een odeur) is dan ook verre van aangenaam. Ik zit dan echt ongemakkelijk bij een meeting waar je stil naar sprekers zit te luisteren en iedereen mijn darmen letterlijk hoort lopen. (Nu hoor ik ook juist verhalen van verstoppingsklachten, dus het kan ook totaal anders uitpakken…) Feit is dat hoe meer ik me aan de leefregels houd, let op eiwitrijke voeding én de meer ongezondere keuzes laat staan, hoe minder last ik ervaar, maar zelfs dat is dus geen garantie. Het maagdarmkanaal zal de rest van mijn leven een aandachtspunt blijven.
Huidoverschot
Een groot negatief bijeffect is bij mij het huidoverschot wat letterlijk op alle plekken zichtbaar is. In mijn nek, onder mijn armen, benen, buik, billen. Omdat mijn extreme overgewicht al heel lang bestond is de rek er bij mijn nu 45-jarige huid behoorlijk uit. Mijn stevige billenpartij is veranderd in hangbillen, borsten idem. Mijn hangbuik is nog meer gaan hangen en voelt leeg en mijn armen en benen hebben zeer duidelijk huid over. Ook zijn er ineens spataderen zichtbaar in mijn bovenbenen. Mooier ben ik er zonder kleren dus zeker niet op geworden.
Nu kan je wel na stabilisatie van je nieuwe gewicht contourherstellende operaties ondergaan, maar ook daar kleven weer risico’s aan vast en ik ben er nog niet uit of ik dat wil. Nu moet ik eerst gaan stabiliseren en pas een jaar na een stabiel gewicht kom je in aanmerking voor eventuele ingrepen zoals een buikwandcorrectie, dus dat gaat hoe dan ook nog langere tijd duren. Het is afwachten wanneer ik stabiliseer in gewicht en ook hoe de huid zich daarna gaat gedragen. Wellicht is er met sporten nog een beter resultaat te behalen en uiteindelijk went er veel (denk ik). Tezijnertijd zal ik er vast en zeker nog een blog aan wijden.
Ook mis ik met regelmaat mijn vetlaagje. De stootkussentjes zijn duidelijk weg. Botten voelen die ik nooit eerder voelde, is dan ook een vreemde gewaarwording. En door het blijvende gevecht om dagelijks genoeg eiwitten binnen te krijgen zijn ook mijn spieren in omvang afgenomen.
Haarverlies
Nog een groot minpunt is het haarverlies, wat schijnbaar van tijdelijke aard is! Mijn mooie lange haren hebben inmiddels noodgedwongen plaatsgemaakt voor een korte coupe. En hoewel het pittige kapsel er best mag wezen, wil dat niet zeggen dat ik niet liefst morgen mijn volle haarbos terug zou hebben. Of het ooit nog lang en vol wordt? We gaan het afwachten. De volle haarbos schijnt weer terug te komen een paar maanden nadat je lijf stopt met afvallen. Al is het van een kort koppie een hele lange weg terug naar lange lokken.
Koud
Tegenwoordig heb ik het altijd koud. Waar ik voorheen de winter omarmde qua lage temperaturen vind ik het nu bij 22+ graden pas aangenaam. Ik heb standaard koude handen en krijg het soms met moeite intern lekker behaaglijk. Het dragen van meerdere lagen kleding is nu dan ook standaard in de wintermaanden. In de zomermaanden kan ik juist nu veel beter tegen de warmte (dus een nadeel met een voordeelkant).
Vermoeidheid
Doordat mijn lichaam in korte tijd enorm is veranderd van zwaargewicht naar een normale kledingmaat heeft mijn lichaam alle energie nodig om daarmee om te gaan. Afvallen kost bakken aan energie en daardoor ontstaat vermoeidheid. Dus naast juist meer energie om dingen te ondernemen ben ik elke avond bekaf en verlang letterlijk naar mijn bed. Soms doe ik zelfs overdag een powernap om even wat extra bij te tanken en met hernieuwde energie de rest van de dag aan te kunnen. Doordat je makkelijker dingen kunt ondernemen, doe je automatisch ook meer. Je beweegt makkelijker in het algemeen dus gaat dat haast vanzelf.
Dit staat los van de vermoeidheid die dagelijks terugkeert doordat mijn lichaam heel erg moet wennen aan de wording van Bar2.0 en het afvoeren van het lichaamsvet en afvalstoffen kost bergen aan energie. Toch heb ik goede hoop. De gemiddelde ervaring van anderen heeft aangetoond dat de extreme vermoeidheid ook verdwijnt als het afvallen stopt en het lichaam kan gaan stabiliseren.
Mentaal
Er gebeurd mentaal veel met je. En dat kost veel tijd om te verwerken en ook de nodige huilbuien. Ik ben nog steeds zoekende naar mezelf en aan het werken aan het accepteren van de nieuwe Bar2.0. Het is een raar iets om jezelf letterlijk deels te verliezen in zo’n korte tijd en dat moet geestelijk een plekje krijgen. En ook al die negatieve bijeffecten moeten een plekje krijgen. Verstandelijk sta ik nog steeds volledig achter de ingreep, mentaal wisselt dat per moment en zijn er echt flink wat momenten dat de tranen me nader staan dan het lachen.
Samengevat: mijn maagverkleining is een succesverhaal, maar met de nodige bijeffecten
Ik heb geen spijt en kan 6 maanden na de maagverkleining oprecht zeggen dat ik blij ben met de nu al behaalde resultaten. Toch wil ik heel bewust de kanttekening maken dat het mijn leven niet eenvoudiger heeft gemaakt. Ik moet er dagelijks heel de dag rekening mee houden dat ik het juiste eet, op het juiste moment en vooral het drinken en eten gescheiden houden. Daarnaast gaat het in de darmen wekelijks meerdere malen niet zoals het moet en ondervind ik daar grote hinder van.
Toch zou ik voor geen goud terug willen naar de situatie voor de operatie. Ik voel me letterlijk stukken lichter en kan daardoor veel meer. Het feit dat ik geen pijn meer heb waar ik dag in, dag uit mee werd geconfronteerd is een onbeschrijflijke winst. En de wetenschap dat ik nu geen direct risico meer loop op gezondheidsschade door mijn (nu verdwenen excessieve) overgewicht is een fijn gegeven.
Overweeg jij ook een maagverkleining of heb jij een maagverkleining ondergaan? Deel gerust je ervaring of stel je vragen. Mocht je meer informatie willen lezen over dit onderwerp dan kan ik je de blog Overweeg jij een maagverkleining? | 10 tips en ervaringen aanbevelen en daarnaast is er ook veel informatie beschikbaar bij instanties zoals de Obesitas Kliniek.
Warme groet,
Eerder verschenen blogs over maagverkleining
Overweeg jij een maagverkleining? | 10 tips en ervaringen
Waarom ik bewust wel schrijf over mijn maagverkleining en heel het traject eromheen?
Waarom moet je fraxiparine injecties na een maagverkleining zo lang zetten?
Na de maagverkleining valt het soms vies tegen, maar geen spijt, totaal niet!
