WhatsApp Image 2020 09 08 at 17.39.25 baby 27 wkn
| |

Zwangerschap tijdens corona pandemie: een rotcombinatie

Het zal geen verrassing zijn dat ik als zwangere (mijn derde zwangerschap) hinder ondervind van de beperkingen die door het heersende coronavirus (covid-19) zijn opgelegd. Feitelijk heeft iedereen daar last van.

WhatsApp Image 2020 09 08 at 17.39.25 baby 27 wkn
© Barbara Oosthoek

Nu in mijn derde trimester ben ik zo goed als in vrijwillige quarantaine. Ik ga soms nog naar buiten, voor de verplichte controles, een boodschapje, maar bij alles wat ik wel doe, maak ik de afweging in hoeverre ik besmettingsgevaar oploop. Je bent als zwangere officieel geen risicogroep, maar met een dikke buik is je longinhoud wel redelijk beperkter.

Wat allemaal anders is deze zwangerschap door corona:

Veel moet je alleen doen. Ik mag mijn man niet meenemen naar elke controle in het Ziekenhuis. Hij heeft de eerste echo’s moeten missen en is enkel bij de 20-weken echo aanwezig geweest. Enkel als het noodzakelijk is dat hij erbij is, mag hij mee.

Kraamvisite deze zwangerschap zeer onzeker. Op voorhand hebben we min of meer al besloten de visite af te houden. In het ziekenhuis is het na de bevalling nog maar de vraag of we de kinderen hun nieuwe broertje mogen tonen. Zeker nu alle besmettingen in rap tempo oplopen, zie ik de bui al hangen. Je voelt je als zwangere haast belasting omdat je ‘moet’ bevallen. Helaas is dit niet iets wat kan worden uitgesteld. De natuur bepaalt.

Veel meer stress. Je bent als zwangere normaal al gevoeliger door alle ‘hormoonmonsters’, maar onzekerheid vanwege snotterbellen en ‘normale’ verkoudheidsverschijnselen die mogelijk een infectie met covid-19 kunnen inhouden, helpen niet mee. Ik ben al getest 2 weken geleden (gelukkig negatief) en mijn man deed deze week een test (Is ook negatief gelukkig!). We zien weinig mensen, maar de kans blijft aanwezig. In Nijmegen nemen de besmettingen toe, net als in veel gebieden in Nederland.

Zeker omdat onze kleine Hidde nu het ene na het andere virus tot zich neemt om weerstand op te bouwen, betekent dit veel snotterbellen in huis. Zijn oudere zus lijkt tot op heden bestand tegen deze indringers, maar ik ben met mijn verminderde weerstand (vanwege de zwangerschap) doorlopend licht verkouden. En ook manlief heeft vage klachten die niet weggaan. Dus testen we, zoals gewenst door de overheid.

Hoe dan ook geeft het extra stress, bovenop de standaard stress die je als zwangere al hebt vanwege pijntjes, controles etc.

Weinig afleiding buitenshuis

Hoewel ik ditmaal nog vrolijk rondloop met 30 weken zwangerschap (de tweede zwangerschap zat ik in een rolstoel vanaf 20 weken vanwege bekkeninstabiliteit), is het niet zo dat ik nog kilometers wegloop. Ik moet goed afwegen wat ik wanneer doe. Boodschappen doen kan, maar dan is het daarna rusten. De buik geeft het zelf aan door harde buiken en pijnlijke banden. Dus even een wandeling maken is slechts van korte duur en de alternatieven (een terrasje pakken bijvoorbeeld) zijn veelal niet mogelijk vanwege gesnotter en we blijven bewust weg van de drukte.

Het is verder zeer ongezellig dat je weinig meer samen buitenshuis kunt doen. Winkelen mag, maar solo graag. Dus ik shop veelal online, dan kunnen we nog soort van samen beslissen. Ergens heen leuk, maar wel eerst reserveren. Het spontane is er dan wel vanaf en vaak is reserveren op het laatste moment niet meer mogelijk en ik kan niet ver van tevoren voorspellen of ik op het beoogde moment een activiteit kan ondernemen.

Focus op thuis

We zijn uiteraard bezig met de voorbereidingen van de komst van baby. Zuslief heeft een andere kamer gekregen en gelijk nieuwe meubeltjes. Hidde krijgt nu de grotere kamer straks samen met broertje. Zo zijn alle kinderen op de zelfde verdieping.

De zolder wordt een soort van ‘leefzolder’ waar een extra ontspanningshoek wordt gecreëerd met een bank, televisie, boekenkast, bureauhoek en uiteraard washoek. We zijn duidelijk nog aan het opbouwen in onze nieuwbouw woning, die we vorig jaar juli betrokken. Het is feitelijk ook wel eens tijd voor een update met nieuwe foto’s van in en rondom het huis en de wijk. Er is in een kleine anderhalf jaar al veel veranderd hier. 😉

We maken er het beste van en proberen ons te focussen op hetgeen goed gaat. Dagelijks tel ik mijn zegeningen en probeer ik mijn stressmonsters te beteugelen: het kan altijd erger. Toch zal ik blij zijn als de bevalling geweest is en ik de baby veilig mee mag nemen naar huis. De visite wacht maar een tijdje tot de baby door de eerste kwetsbare maanden is.

Tot de volgende update!

Barbara

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten