Vandaag is het zover: de studie begint!

Terwijl ik dit schrijf midden in de nacht (ik kan van positieve spanning niet slapen) zit ik me te verheugen op vandaag. Met een gezonde dosis spanning voor wat me te wachten staat. Het is best een stap om als 42 jarige weer te gaan studeren. Er komt buiten het daadwerkelijk vandaag starten (introductiedag), meer bij kijken dan je denkt. 😉

Al druk aan het lezen in de studieboeken

Hoewel nog steeds niet alles ‘open’ staat kan ik bij steeds meer studiemateriaal en heb ik de meeste studieboeken inmiddels in huis. Dochterlief schrok van de grote stapel aan boeken. ‘Heb je die allemaal nodig dit jaar mama? Wat een kleine letters? Ohw, gelukkig wel ook plaatjes‘ (anatomie boek), waren enkele opmerkingen.

Regelzaken gezin/studeren

Opvang kinderen

Als je als HBO student direct vanuit de middelbare school doorstroomt naar het HBO ga je veelal voltijds een opleiding volgen. Je hebt dan (meestal) nog geen rekening te houden met andere mensen dan jezelf. Hier in Huize Only ligt dat natuurlijk net even wat anders. Voor de kinderen is inmiddels de opvang bij kdv en bso geregeld.

Aanstaande maandag gaat dochterlief voor het eerst naar de naschoolse opvang. Kleine uk volgt donderdag en draait dinsdagochtend nog een tweede proefochtend. De eerste ging fantastisch!

Afstemming agenda’s met manlief

Daarnaast verandert er voor manlief ook het e.e.a. Op de terugkomdag op de campus neemt hij de zorg voor het brengen en halen van uk op zich en ook het ophalen van dametje bij de bso. Ik zal zelf namelijk wisselend thuiskomen, maar altijd pas ergens in de avond. Te laat om de kinderen bij de opvang op te halen.

Ook dient hij in zijn zakelijke agenda rekening te houden met toetsweken en stageblokken. De schoolvakanties zijn ook niet meer vanzelfsprekend vakanties. Sterker nog, enkel de kerst en zomervakantie staan vast, de rest is gewoon doorstuderen voor mij vanaf heden. Op vakantie in bijvoorbeeld de meivakantie kan wel, maar ik zal dan toch echt een locatie moeten zoeken vanwaar het mogelijk is om toch naar college te kunnen. Ook heeft vriendlief bijvoorbeeld vandaag een vrije dag genomen. De schoolstaking van vandaag en morgen valt niet lekker samen met mijn introductiedag en de kinderen gaan pas volgende week starten bij de opvang. 😉

Gelukkig steunt hij me onvoorwaardelijk en vind hij het geen enkel probleem om daarvoor zijn zakelijke agenda soms om te buigen. Ik ben ook belangrijk, is zijn mening. Buiten mama zijn is er nog veel meer bar. Hij heeft heel bewust me gemotiveerd om dit te gaan doen: het volgen van mijn hart.

Nog te regelen zaken

Uiteraard zijn we er nog niet. Er staan nog wel wat af te vinken regelzaken die nog deze komende periode dienen te worden afgevinkt. Denk aan:

• een oppas voor in de avonduren (incidenteel). We denken aan een student uit de omgeving.
• Huishoudelijke ondersteuning. Ik ben nooit een wonder geweest op dat vlak en hoewel het (voor mijn doen) echt steeds beter gaat, merk ik dat het echte onderhoud er toch nog wel bij inschiet (langer dan ik zou wensen). Dus is het zaak om een interieurverzorgster te vinden die ons kan ondersteunen.
• Vakmensen inhuren voor de tuin, schilderwerk en elektrische aanpassingen.
• Vakantie inplannen.
• Kinderopvangtoeslag aanvragen.
• Tweede auto en/of bakfiets met ondersteuning.

En zo zijn er nog wel wat meer zaken te doen. We wonen nu een half jaar in dit huis, maar bepaalde zaken hebben langer op zich laten wachten door de verkoop van het huis in Enschede.

Verder inrichten tuin / woning

De tuin zal dan ook de komende maanden worden aangepakt. Deels wil ik dit graag zelf doen, maar ik erken graag mijn meerdere in een tuinman met verstand van zaken. Dus binnenkort eens een offerte opvragen. Ditzelfde geldt voor een overkapping aan het huis om buiten te kunnen blijven zitten bij regen en daarnaast ook het directe zonlicht te weren van onze grote raampartij op het zuiden. En als je dan doordenkt komen er steeds meer ‘nog te doen’ zaken naar boven. Denk aan het aanleggen van extra stopcontacten buiten bijvoorbeeld.

Binnen moet er nog een deel worden geverfd, al wachten we bewust de heiwerkzaamheden af die de komende maanden gaan plaatsvinden direct voor onze woning. Ze starten daar namelijk met fase 2 van de wijk. De inrichting van ons deel van de week wordt qua bestrating wel al aangelegd in definitieve vorm de komende maanden, maar het park direct voor onze voordeur zal vermoedelijk nog een jaar op zich laten wachten voordat het ook daadwerkelijk ‘groen’ gaat ogen. Geduld is een schone zaak, maar heel eerlijk: ik mis het groen. We gaan dus graag de natuur in om ‘groen te happen’.

Wel verwachten we voor in de woonkamer nieuwe meubels en ook de slaapkamer krijgt binnenkort een ander bed.

De eerste proefochtend op het kdv

Een persoonlijke krabbel aan de vriendenkring illustreert precies hoe de eerste wenochtend voor ons manneke verliep:

Vandaag ben ik wezen oefenen op t kdv. Direct daar op de grond, was mama uit beeld. Ze moest erg haar best doen om afscheid te nemen. Ik was namelijk bezig met kennismaken met heel veel nwe vriendjes en speelgoed. Met het slaapuurtje heb ik mijn bed daar verkend en na een paar snikken was ik zooo moe dat ik in slaap ben gevallen een heel uur. Daarna gingen we weer gezellig aan tafel, eerder ook al met t fruit eten en ik doe erg mijn best maar stukjes willen nog niet echt fantastisch. T brood met smeerkaas smaakte zalig en wilde ik t meenemen op mijn wangen, want t doorslikken is echt nog te lastig, maar ik houd vol. Helaas kwam toen de washand. Mama stond ineens in mijn gezichtsveld. En ik blij natuurlijk al had ik best nog meer brood willen oefenen. Ik had haar niet horen zeggen dat ze er weer was. Zo druk was ik met sociaal doen enzo. Volgende week mag ik weer.

Hij gaat zo snel!

Onze kleine man wordt snel groter. Hij doet het fantastisch en uiteraard is hij, doordat hij erg snel gaat in zijn ontwikkeling geregeld uitgeput en vermoeid. Ook krijgt hij natuurlijk de nodige virussen over zich heen en is zijn lijfje druk bezig weerstand op te bouwen. Ik vond het zelf denk (vooraf) lastiger om hem naar de wenochtend te brengen dan hij zelf. Uk is een makkelijke jongen die al vol nieuwsgierigheid de wereld neemt zoals het komt. Verkennen is geweldig en dus verbaasde het me niet echt dat hij gelijk druk was met het opnemen van zijn nieuwe wereld voor dat moment. Dat hij niet huilde kan ik enkel maar fijn vinden. Ik hoorde een ander kindje wel huilen, ook al is zij daar al langer in de opvang. Op dat moment realiseer ik me hoe makkelijk onze jongen is. Als hij huilt is er ook daadwerkelijk iets: een luierwissel, krampjes, honger, ongemak. Hij zal eerder te laat dan te vroeg van zich laten horen. Ook bij vallen hoor je hem enkel bij ‘echte’ pijn. Schrik is geen reden voor hem om te gaan huilen.

Als hij eens een huilbui heeft valt dit erg op, juist omdat hij zo weinig huilt. Hierbij laat ik gejammer uit moeheid en frustratie (iets willen wat hij nog niet kan of even niet mag) buiten beschouwing. Je hoort heel goed het verschil. Eenmaal huilen is het ook echt huilen tot er iets veranderd: maar goed ook!

Bijna al geen baby meer!

Nu met 9,5 maand is het babygehalte echt gereduceerd tot momenten dat uk vermoeid is. Dan kan hij nog als een baby bij je in slaap vallen. De wakkere tijd is onze man druk doende met staan, kruipen, zitten en is liggen er niet meer bij, ja hooguit in het spel heel even tussendoor.

Het is dat hij nog steeds geniet van een zeer bescheiden kop met haar en de tanden laten nog op zich wachten, maar verder is hij al groot (maat 80) en oogt hij alles behalve baby. Gevoelsmatig zou je hem daardoor ouder schatten. Hij draagt nu dan ook kleding die normaal tussen 12 en 18 maanden wordt gedragen.

Mocht zijn ontwikkeling zo doorgaan dan loopt hij voor het jaar. We stimuleren dit niet extra en laten alles op zijn eigen tempo gaan, maar het is een doorzetter en hij wil meer dan hij kan. Dat levert voor hem geregeld een frustratiemomentje op. Vooral ook qua eten. Hij wil alles proeven, maar verder dan mini hapjes los brood of geprakte banaan komen we nog niet. De rest gaat dus in zeer kleine hoeveelheden voor het proeven. Al maakt hij ook op het eet vlak weer een sprongetje.

Het is fantastisch om te zien hoe het gaat en met welke snelheid ze als baby leren zichzelf te ontwikkelen. Ik kan er nu, als ervaren ouder, nog meer van genieten en koester elk moment. En het leuke is, dametje (9) geniet weer op een hele andere manier mee en is echt ‘grote zus’ die geregeld mee wil helpen.

Vandaag introductiedag

Straks mag ik ‘eindelijk’ beginnen. Uiteraard ben ik gezond zenuwachtig. Vooral toen ik een fout bemerkte en ik vermoedelijk in een verkeerde groep ben ingedeeld kreeg ik even een extra stootje stress vanmiddag. Al is dat zo weer verholpen denk ik dan maar. Dan scheelt mijn ervaring op het administratieve vlak. Alles kan worden aangepast, wanneer de bereidheid daar is. (Ik heb het verkeerde rooster ontvangen van een andere groep.)

Het feit dat ik dit om 1 uur ‘s nachts eruit ‘rattel’ met nu al bijna 1600 woorden, geeft de behoefte weer om even wat van me af te schrijven. En dat mag. Een ondersteunend onderdeel van de studie is taal en communicatieve vaardigheden. Ik geloof dat ik geen problemen heb met verwoording. 😉 Ik ben altijd meer aan het schappen dan aan het proberen de teksten langer te maken met meer inhoudelijke informatie.

Herkenning leerstof

Een deel van de leerstof heb ik al jaren geleden gehad bij de BVP van Verpleegkunde A. Dit helpt me uiteraard om sneller mezelf weer in het leertempo te krijgen. Ik heb alle stof van anatomie, fysiologie, pathologie en farmacie al gelezen van blok 1. Daarbij merk ik dat ik vaak het gevoel heb dat het al in mijn hoofd zit, ophalen als het ware. Dit zal het daadwerkelijke leren voor tentamens enkel makkelijker maken. Ook heb ik door dit grote deel van de theoretische stof al te hebben gelezen een goed idee van de zwaarte van het blok gekregen en ik denk dat het te doen is.

Liefst zou ik vandaag al echt aan de eerste collegedag beginnen, maar uiteraard ben ik ook erg benieuwd naar mijn studiebegeleider en studiegenoten. We gaan het meemaken. En nu snel deze versie in concept opslaan en straks online zetten, en terug naar bed. (Toch eerst nog online zetten voor het weer gaan slapen, of poging tot…) Proberen nog een paar uur te slapen… of… nee optimistisch denken: lekker slapen!

Tot de volgende update!

Barbara