a couple of lovers 3497782 1280
|

Mama, wanneer gaan jullie trouwen? – Only Column #3

Het was een vraag die al ‘even’ in de lucht hing en uiteraard gesteld zou gaan worden door dochterlief, die liefst zichzelf elke dag nog ‘even’ omtovert naar een paardrijdende prinses met lakeien. Vriendlief heeft haar hart dan ook mega gestolen en hoewel ze voor de verhuizing liefst hem bij ons zag komen wonen, om maar niet weg te hoeven uit het bekende, heeft ze nooit ook maar geopperd dat mama en D. maar uit elkaar dienden te gaan zodat er voor haar maar niets zou gaan veranderen. Het vraag als onderwerp van deze blog zagen we dan ook ruimschoots aankomen:

‘Mama, wanneer gaan jullie trouwen?’ Een hele mooie vraag met uiteraard een antwoord.

trouwen; romantisch gevoel

Verliefd, verloofd, getrouwd

Dochter gelooft nog steeds in deze drie opvolgende stappen. Zelf hebben wij beiden deze fasen al eens beleefd en is het trouwen nu niet direct iets wat op ons verlanglijstje staat. Al gaat het dochterlief denk meer om de sprookjesachtige taferelen die eromheen hangen. Een trouwjurk, een koets, grote bruidstaart, groot feest, rozen, mooie muziek, geen idee hoever haar romantiek al gaat, maar de betoverende kus behoort zeker tot de vaste onderdelen nadat we beiden ja hebben gezegd.

Het sprookje blijft magisch

Feitelijk kan ik haar op een romantisch moment nog steeds een heel eind volgen. Het trouwfeest is nu eenmaal een heel romantisch geheel (mits alles goed is geregeld en er niets ter plekke misgaat). In mijn huwelijk met haar vader besloten we om persoonlijke redenen het feest klein te houden en was er geen ‘echte’ trouwjurk en groots trouwfeest. Nu hield hij totaal niet van in pak ‘moeten’ dus het feit dat we het bescheiden hielden en hij als ‘zichzelf’ kon trouwen is denk toen een goede keuze geweest.

Toch verlang ik wel eens naar het sprookje. Ook ik had dromen toen ik klein was. En hoewel ik niet mag klagen over mijn trouwerij en de huwelijksreis, toch merk ik, nu ik heel erg verliefd ben op vriendlief dat soms dat romantische gevoel boven komt drijven. Niet dat ik heel de drukte om een grote trouwerij ‘nodig’ heb om onze liefde te bezegelen, nee puur uit romantisch gevoel door mijn ogen van toen ik zo oud was als dochterlief. Vriendlief in een schitterend trouwpak, ik in een droomjurk, bruidsmeisjes, een boeket om weg te gooien, een buitenlocatie voor het jawoord, ik kan zo wegdromen.

Vriendlief in trouwpak

Ik droom even weg hoor, want naast mannen in truien (heerlijk zacht en knuffelbaar) ben ik best heel erg gecharmeerd van een man in pak en de trouwpakken van tegenwoordig zijn mega gestyled ten opzichte van het stijve geheel van vroeger. Er is veel mogelijk. Ik kan me zo voorstellen dat hij een trouwpak draagt, daar hij ook voor zijn werk wel eens in pak verschijnt, of nou ja geregeld in colbert.

Uiteraard ga ik niet precies vertellen wat ik mooi vind, er moet iets te raden overblijven voor het geval dat we toch ooit die keuze nog eens maken. 😉 (Tijdens het schrijven van dit stukje tekst ben ik duidelijk nog heel even aan het wegdromen.) We hebben besloten ons ‘huwelijk’ anders in te richten op een modernere manier. 😉 Dit voelt voor ons beiden goed en dus kan ik helaas verkondigen dat er geen trouwerij in de planning staat. Wel willen we op andere wijze nog aandacht besteden aan het samenwonen. Wordt vervolgd.

Zelf in trouwjurk?

Zou ik dat diep van binnen nog willen, een trouwjurk? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik kan mezelf in een droom wel in een jurk zien ronddansen maar of het echt zou lijken op een trouwjurk? Maagdelijk wit met een schoolgaande dochter? Nee op de een of andere manier zie ik dat niet zo snel voor me. Wel een mooie baljurk, dat dan weer wel. En de rest zie ik dus ook niet geheel voor me (als ik me werkelijk zou proberen in te beelden dat ik nogmaals echt zou trouwen met trouwfeest etc. erbij).

Met de beste wil van de wereld kom ik dan niet bij een door wit en rood tinten overheersend romantisch geheel uit, geen koets, geen zoetsappige bruidstaart en boeket. Het is allemaal reuze vaag, wat denk ook komt omdat ik weet dat de kans dat er ooit nog getrouwd gaat worden heel erg klein is. De behoefte is er niet meer, en ja indien toch, dan zou het puur vanuit romantisch gevoel zijn en daar heb ik dan geen groots feest voor nodig. Klinkt dat raar? Bescheiden met intimi is voor mij veel romantischer om zo’n speciaal moment te delen.

Het antwoord aan dochterlief

Helaas heb ik dochterlief uit haar droom moeten helpen, net als ik haar al meerdere malen heb moeten uitleggen dat ik echt niet met haar kon trouwen omdat mama’s nu eenmaal niet met hun dochters trouwen. Al zou ik liefst zo meegaan in haar fantasie en sprookjes uit laten komen. Haar jeugdige gedachtes werken nu eenmaal aanstekelijk!

 

Leuk dat je deze column rondom een recent gestelde vraag van dochterlief hebt gelezen. 


Columns zijn een heerlijke manier om in te gaan op een persoonlijke gebeurtenis uit ons leven. Sinds kort probeer ik wekelijks een column te schrijven over een actualiteit uit ons leven.

Eerder verschenen:

 

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten