Review: De Efteling bezoeken met een kleuter.
Inhoudsopgave
Is dit de vrij hoge entreekosten waard?
Veel attracties zijn nog te spannend, of niet toegankelijk vanwege de vastgestelde verplichte lengte die je moet hebben. Toch kan je intens genieten van een dagje samen met je kind, in Nederlands mooiste pretpark. (persoonlijke mening) De Efteling bezoeken met een kleuter geeft je een leuke dag uit, een schat aan flashbacks naar je eigen jeugd en het blijkt ook nog eens een pretpark dat meer op kleine kinderen gericht is, dan je vooraf beseft, enkel denkend aan de spannende attracties die met een kleuter bij je, allemaal aan je neus voorbij ziet gaan.
Lopend door de Efteling
Riana is nu bijna 5 jaar en we zijn op 1 oktober voor het eerst de Efteling in gegaan zonder buggy. Zoals bekende bezoekers wel weten is de Efteling mooi grootschalig opgezet en ongemerkt loop je heel wat af. Toch wilde ik de kilometers niet al te gek maken met haar, dus heel bewust een route uitgekozen.
De attracties
We begonnen onze wandeling richting Droomvlucht. Gelijk valt je de ruimte op in het park. Eer je van de parkeerplaats naar Droomvlucht bent gewandeld ben je even onderweg, ondertussen alle vragen beantwoordend van een kleuter die wil weten waar we naar toe gaan.
“Mama gaan we nu naar de potjes???” (de ronddraaiende vuurpotjes zijn haar favoriet op dit moment)
Droomvlucht
Eenmaal bij droomvlucht gearriveerd was er geen wachtrij. We liepen zo door! Riana had even wat moeite met de loopband met instappen en dat leverde een kleine valpartij op (wees dus gewaarschuwd) met een huilende dochter de eerste minuut van de attractie. Al snel werd ze echter gevangen van de mooie dingen die ze zag. Je zit in een wagentje dat aan een rails hangt en zo een weg naar boven klimt in de attractie en onderweg een elvenwereld toont. Eenmaal boven gaat het geheel met meer snelheid weer naar beneden en worden de trollen zichtbaar die er ook leven. Foto’s maken is een uitdaging, ondanks dat we twee rondes hebben afgelegd (gezien het ontbreken van de wachtrij).
Carrousel
Na droomvlucht liepen we naar het plein waar meerdere Carrousels zijn. Uiteraard wilde Riana daar wel in. Mama mocht toekijken terwijl zij genoot op haar rondjes op een mooi paard. Wel was er een verandering zichtbaar. Wilde ze als 3 jarige op dit plein onophoudelijk van draaitoestel naar draaitoestel, nu had ze het na twee rondes wel bekeken en wilde ze verder. Geen probleem er is genoeg!
Het Volk van Laaf
Direct dichtbij is het Volk van Laaf. Een leuke baan, die op hoogte door een aangelegd land met Laafhuisjes rijdt, zittend in Laafmobiels die vanzelf de route afleggen. Het is dus instappen en rondkijken. Groot favoriet bij een kleuter! Ook hier liepen we zo door en zijn we tweemaal achter elkaar rond gegaan. Tijdens het rondrijden ontdekte Riana de glijbanen beneden, dus daar daarna heen gewandeld. In het land van Laaf zijn de huisjes beneden te bekijken, maar daar had Riana geen geduld voor. Glijden is wat ze wilde.
Monsieur Cannibale
De speeltuin, daar ook om de hoek was aantrekkelijk, maar die hebben we thuis in de buurt ook, dus dochterlief daar weggelokt het de belofte naar de “draaiende potjes” te gaan. Hier ook geen wachttijd. Dus weer twee ritjes achter elkaar. Wat kan ze daar toch van genieten. Ze wilde nog wel een derde ronde, maar daar was ik het toch niet helemaal mee eens. De dorst en trek in iets lekkers nam ons mee naar het daarvoor liggende restaurant. We kozen een gebakje en iets te drinken. Even een kort rustmomentje, terwijl Riana honderduit al haar belevenissen doorsprak en ondertussen lekker van haar tompouce smikkelde.
Carnaval Festival
Uiteraard lag de bestemming na de pauze ook al vast. We gingen de vrolijkheid van Pardoes opzoeken. De muziek blijft daarna in je hoofd zitten de rest van de dag, maar het was erg leuk om samen te zien. Gek genoeg vond Riana hier 1 ronde genoeg, misschien wat veel indrukken, wie zal het zeggen.
Wandelen
Via de kortste route zijn we toen naar het plein bij de Python gelopen. Je bent dan best even onderweg. We kwamen langs de bootjes en Riana had er graag in gewild, maar zelf besloot ik die te laten voor wat het was. Het was een heerlijke dag en met vest aan goed te doen, maar net te fris om 20 minuten stil te gaan zitten op het water.
Langs de nieuwe attractie Baron 1898, wat enkel al een genot is (voor deze achtbaanliefhebster) om naar te kijken, wandelden we zo het plein op, waar we naar onze volgende attractie gingen.
De Oldtimers
Hier hadden we voor het eerst een kleine wachttijd van toch wel 5 à 10 minuten. Dat is lang genoeg met een kleuter die inmiddels gewend is overal zo in te kunnen. Maar de belofte dat zij mocht gaan rijden én sturen maakte het de wachtrij zeker waard. Wat een avontuur! Hoewel ze de bochten niet op tijd nam, stuurde ze echt de goede kant op trots momentje en genoten we beide van deze ervaring.
Polka Marina
Weer terug op het plein keek de walvis ons verleidelijk aan. Natuurlijk maakte we een ritje. De baan draait rondjes met golvende bewegingen omhoog en omlaag. Goed te doen, en een leuk moment voor het maken van een selfie saampjes.
De stoomtrein
Gezien mijn belofte aan Riana dat we pannenkoeken gingen eten, zijn we met de trein teruggegaan naar het plein van Droomvlucht, om wat loopmeters te besparen. Daarbij is de trein een attractie op zich. We leken net de trein te gaan missen, die al klaar stond voor vertrek, maar we mochten toch nog mee en voelden ons bofkonten omdat we dus weer niet hoefden te wachten. De trein deed er langer over dan ik dacht, want nogmaals de ruime opzet van het park duidelijk maakt.
Pannenkoekenrestaurant
Vanaf station Marerijk wandelden we de afstand naar het pannenkoekenrestaurant. Riana koos een pannenkoek in de vorm van een hart, dat ze zelf mocht versieren. Het versieren was uiteraard leuker, dan het opeten en mama had na haar eigen pannenkoek geen behoefte meer aan het gedeelte dat dochterlief had laten liggen. De eerste signalen van naderende vermoeidheid werden zichtbaar, als wilde Riana daar niets van weten.
We liepen richting Pandadroom. Daar was de voorstelling bezig en moesten we wachten, maar daar had mijn dametje geen oren naar, dus we liepen verder, langs spookslot en de bob richting Fata Morgana onze laatste attractie van vandaag. Bij warmer weer hadden we de wildwaterbaan vast nog toegevoegd, maar we hadden beiden geen zin in natte kleren.
Fata Morgana
Ook hier amper wachttijd dus met enkele minuten zaten we zalig voorin de boot en lieten ons rondvaren in de magische wereld van Fata Morgana. Onderweg vele vragen van Riana om uitleg en hoewel ze het minder eng vond dan de vorige keer, wilde ze toch niet nog een ronde. Voor mij een teken dat het genoeg was geweest. Onderweg naar de auto, was er wel nog de bekende discussie: ik ben nog niet moe en wil naar de speeltuin, maar eenmaal bij de auto deden ineens de voetjes toch wel erg veel pijn. De inschatting dat de ronde lang genoeg was voor haar, was juist geweest.
Conclusie
De Efteling blijft een schitterend park. Het sprookjesbos hebben we bewust niet aangedaan. Het is een hele extra ronde met vele verborgen meters. Daarbij is Riana momenteel nog erg in de fantasiefase en de grote boze Wolf boezemt haar nogal wat angst in. Ze wilde er dus niet naar toe. Eigenlijk kwam mij dat stiekem goed uit, gezien de meters die we toch al gingen wandelen en een eerste keer zonde buggy, durfde ik dat niet aan.
Door onze keuze op een doordeweekse dag te gaan, Riana’s juf had een studiedag, was het heerlijk rustig. Alle attracties waren direct begaanbaar, zonder wachttijden. Althans, de attracties die wij samen hebben bezocht. Hierdoor hadden wij na 4,5 uur steeds aan de wandel van attractie naar de volgende, en vaak twee rondes achter elkaar het park gehad. Dit was lang zat voor dochterlief, ook al wilde ze graag nog terug naar de speeltuin, maar dat zou zeker twee kilometer extra lopen betekenen, dus maakte ik met haar de afspraak dat ze, indien ze bij de auto kwam en nog niet moe was, de volgende keer naar de Efteling met mama een grotere ronde zou doen. Eenmaal bij de auto waren haar voetjes toch wel erg moe, wat ik helemaal niet zo verwonderlijk vond. 😉
Neem dus vooral een buggy mee als je kind nog geen 5 à 7 kilometer te voet kan afleggen. Dat voorkomt een huilend kind richting het teruglopen naar de auto. Zelf kon ik Riana niet meer op de nek nemen, ze is daarvoor voor mij te zwaar, maar een sterke papa had dit uiteraard nog wel gekund. Denk daar ook aan, in je overweging de buggy wel of niet thuis te laten.
De entree blijft hoog, zeker als je er met een compleet gezin naar toe gaat. Hou dus kortingsacties goed in de gaten. Alles is immers meegenomen om de prijs te laten zakken. Toch blijft de schoonheid van het park met zijn totale uitstraling vele mensen trekken. We zijn dit jaar tweemaal geweest en hebben tweemaal intens genoten. De overweging tot een abonnement is er zeker, maar daarvoor is ze toch nog wat aan de jonge kant. Misschien over een paar jaar!
Nog nooit met je kinderen naar de Efteling geweest! Het is zeker een aanrader!
