Schoolkeuze van puber met ADD – succesverhaal

Afgelopen schooljaar moesten wij er ook aan geloven. De oudste gaat naar de middelbare school. Hij zit nu in de brugklas en ik moet zeggen iedereen is verbaast over zijn prestaties. Het gaat steeds beter met hem en dat straalt hij uit. Hoe dat zo gekomen is, kan je hier lezen.

Diagnose ADD in groep 5

Tygo heeft in groep 5 de diagnose ADD gekregen. Dit betekent voor hem dat hij problemen heeft met zijn concentratie, niet goed kan plannen (mede ook door gebrek aan tijdsbesef) en geen grote of veelvuldige opdrachten aankan. Een opdracht als: ruim je kamer op, is voor hem niet te bevatten. Dat moet in kleine stukjes opgedeeld worden. Je krijgt dan bijvoorbeeld, ruim eerst de grote stukken op van de grond, dan de kleine dingen. Daarna je bureau opruimen, je bed verschonen, nachtkastje opruimen en daarna afstoffen en stofzuigen. Zo wordt 1 grote opdracht voor hem opgesplitst in 7 kleine opdrachten, die je overigens wel na elkaar moet geven en niet allemaal tegelijk, mits je ze opschrijft zodat hij kan wegstrepen wat hij gedaan heeft.

Niet overal is de begeleiding goed op school

Op school gaf dit ook moeilijkheden. Ze werken vaak met een weektaak, die ze dan zelf in moeten plannen voor die week. Natuurlijk voor Tygo onbegonnen werk. Hij plande makkelijk voor 2 uur werk, in een half uur en was dan verbaasd dat het niet af was. Bedenk daarbij ook nog eens het verliezen van concentratie, dus uiteindelijk bijna niks af. Na de diagnose kreeg hij hier hulp bij, het inplannen werd onder begeleiding gedaan en werd dus meer aangepast aan zijn werktempo. Maar niet iedere leerkracht blijkt om te kunnen gaan met een kind met ADD.

Zo heb ik leerkrachten duidelijk moeten maken dat je beter geen 100 sommen op een blad kunt zetten maar geef hem om de beurt bladen met 20 sommen. Dat is voor hem overzichtelijker. En zo kwam hij ook een keer thuis met de mededeling dat hij zijn werk helemaal niet af had. In de klas kon hij zich niet concentreren (wat niet raar is in een klas met 30 kinderen) en de juf had toen besloten om hem apart te zetten in een leeg kamertje zodat hij daar zijn werk af kon maken. Wat zijn juf niet besefte was dat voor een ADD-er de eigen gedachten al af kunnen leiden en als je dan alleen in een kamertje zit is er niemand die je even terug aan het werk kan zetten.

De verhuizing en andere school hebben veel goed gedaan!

Na onze verhuizing zo’n anderhalf jaar geleden, gingen de kinderen naar een andere school. Tygo had nu maar 20 kinderen in de klas en een leraar die hem snapte. Zijn creativiteit, die veel ADD-ers bezitten, werd al meer gewaardeerd en zijn algemene ontwikkeling werd erkend als: wat is hij slim. Deze positieve veranderingen hebben er voor gezorgd dat hij steeds beter in zijn vel ging zitten en dus ook makkelijker kon werken. Werd op de vorige school nog gezegd, dat hij het laagste VMBO niveau net zou kunnen halen, zo kreeg hij op deze school te horen dat hij zelfs Havo aan zou kunnen. Dat is dus het verschil tussen wel of niet lekker in je vel zitten en graag of niet graag naar school willen.

Nu moesten we dus op zoek naar een school voor Tygo. En ik weet dat hij geen kind is wat nog 5 jaar met zijn hoofd in de boeken kan zitten. Hij zou er doodongelukkig van worden. Het idee alleen al, zo’n 30 uur per week naar school, zoveel verschillende vakken, al dat huiswerk. Hij zag het absoluut niet zitten. En ik eerlijk gezegd ook niet. 5 Jaar lang een ongelukkig kind in huis, dat dan ook nog zoveel extra begeleiding nodig heeft. Nee, liever niet. Maar we gingen dus op zoek naar scholen die in aanmerking konden komen. Bijna al zijn klasgenoten hadden al besloten om een theoretische leerweg te gaan volgen in het dorp verderop. Dat is immers het kortste fietsen. Maar Tygo wou absoluut niet naar die school. Hij ging liever alleen naar een andere school dan 4 of 5 jaar bij zijn vrienden een opleiding doen, die hij niet wil. Dat vonden wij natuurlijk een hele slimme keuze voor een jongen van toen 13.

De perfecte school!

Uiteindelijk vonden we dé perfecte school voor hem. Alle niveaus werden gegeven maar op VMBO binnenkomen betekend niet ook op VMBO uitstromen. Er zijn meerdere kinderen daar die hun niveau ver voorbij zijn gegaan en op havo of zelfs vwo zijn uitgestroomd. Het geheim van deze school? Laat leerlingen zelf leren wat ze graag willen. Wijs ze de weg, maar laat het ze zelf doen. De leraren op deze school zijn meer coaches dan leerkrachten. Ze zorgen ervoor dat het kind lekker in z’n vel zit, zien de positieve kanten en gaan dat mee ontwikkelen. Ze kijken ook naar wat het kind echt wil en proberen met het kind dat doel te bereiken. Hierdoor groeit het zelfvertrouwen en de wil om te leren en schieten de resultaten meteen omhoog.

Tygo zit nu een half jaar op deze school en doet het hoogste niveau VMBO, tegen Havo aan en zonder begeleiding i.v.m. zijn ADD. Maar hij komt wel thuis met punten boven de 8. Hij is nog steeds aan het opbloeien en we weten dus niet wat er nog meer haalbaar is, maar je kind zien stralen als de vakantie weer voorbij is, omdat hij dan weer naar school mág. Dat is echt magisch, zeker als je weet dat hij zo’n 10 km moet fietsen om op school te komen. Gelukkig ging er één klasgenoot met hem mee naar die school, dus kunnen ze samen fietsen.

Advies van Wendy:

Ik zou dan ook elke ouder willen aanraden: ga in gesprek met je kind en bepaal samen wat hij of zij wil. Zoek daar een goede school bij en je zal zien dat je kind gaat opbloeien.

Hoe zien jullie dat? Ga je je kind in een bepaalde richting sturen of mogen ze zelf de keuze maken? In hoeverre zijn de vriendjes en vriendinnetjes belangrijk bij het maken van een keuze voor de middelbare school ?