De maand december, niet mijn maand!

Velen onder ons vinden de maand december een zalige maand. Heus ik herken wel deels de gezelligheid, die ook ik in huis probeer te halen, maar hier helaas ervaringen gehad in deze maand, waardoor een zwaardere stempel op deze maand ligt, dan de overige 11 maanden. Het gaat elk jaar wel wat vooruit, maar het zal nooit meer worden, zoals het was voorheen. (Een zeer persoonlijke blog over het einde van mijn zwangerschap).

Niet enkel kerst, heel december is voor mij zwaar

maand december

bron: pixabay

Sinds 5 jaar is het de heftigste maand van het jaar. Hoog zwanger was ik van mijn meisje, december 2010 en het voelde zo niet in orde. Ik wist, hoe weet ik niet, dat het goed mis was, heel erg mis. Enkel bleek niets daarvan zichtbaar op enig onderzoek dat gebruikelijk is dan die periode. Ik kreeg door mijn zwaarlijvigheid al extra onderzoeken, werd lekgeprikt op suiker, wat ik niet had en ja Riana was aan de grote kant, het zou een pittige bevalling worden, maar de gynaecologe was enkel dik tevreden, want ze leek zeer gezond in mijn buik. Dat ze weinig bewoog, was vast door haar grootte en de placenta lag ook nog vooraan, waardoor ik toch al veel minder voelde van haar.

Het fijne moeder-kind in de buik gevoel had ik niet echt. Ik voelde haar daarvoor denk te weinig, en door de grootte van mijn buik, had ik veel last van haar. De weegschaal tikte op het einde bijna 130 kg aan (na de bevalling ging daar ineens bijna 20 kg vanaf, kan je nagaan wat een vocht etc. ).

Toch wist ik het vanaf 32 à 34 weken zeker, ze moest eruit en zo snel mogelijk! Want er was iets goed mis. Maar als verder niets daartoe wijst, hoe maak je dat de gynaecologe duidelijk?! Uiteindelijk maakte ik met haar de afspraak met de 36 weken controle, dat indien ik er met 38 weken nog steeds zo over dacht, Riana gehaald zou worden, en zo geschiedde.

Na een hel van een bevalling, die op woensdagochtend de 29ste december begon, de details zal ik jullie in deze blog besparen, kwam Riana met vuurwerk te wereld, 13 minuten na middernacht op Nieuwjaarsdag. Daarna begon de race tegen de klok, maar het is een vechtertje gebleken. Het gaat nu in deze blog niet om haar gevecht om haar leven, maar ja, ze heeft gevochten. Zag eruit als een zeer mollige gezonde baby en was tegelijkertijd het allerziekste kindje, dat het streekziekenhuis in een jaar tijd in huis had gehad. Een andere keer zal ik erover schrijven.

Nu heb ik dus elke december een soort gevoel van “ze moet eruit” en “terug denken aan”. Natuurlijk leven we in het nu, en probeer ik de wereld vanuit het positieve te benaderen, maar deze maand gaat dat net even iets moeilijker dan in andere maanden. Dat ook de scheiding is ingezet in december 2012 en dat ik nog een relatie daarna in december beëindigde in 2014 (na veel geknipper en heftige inhoud), zijn enkel daarna nog zaken die erbij zijn gekomen.

Toch proberen te genieten van de kerstsfeer

Genieten van de december vreugde is gewoon lastiger geworden, dan voorheen. Net een tandje meer motivatie nodig voor alles. Stond voor Riana’s geboorte, de kerstboom als eind november, zeker nu we de Sint vieren zou hij pas op zijn vroegst vandaag gisteren 6 december neergezet zijn. Nu was ik gisteren te ziek om aan het gezellig maken van het huis te beginnen, maar ik heb ook zoiets van: het mag nog wel even duren.

Het gevoel heerst, nog even te moeten bijkomen van de Sint dit jaar, zeker met deze heftige buikgriep, die ik niemand toewens. Ook Riana is nog steeds niet in orde. Nog steeds voel ik me een oen van een mama, die dacht dat het enkel door stress was veroorzaakt. Nee ze is al dagen ziek, de ene dag met meer last, dan de andere. Zo zijn kinderen.Vanmorgen liet ze mij haar aparte ontlasting zien, want dat kende ze nog niet zo (waterdun) en ook vandaag eet ze matig tot slecht. Dat ze weinig eet snap ik als geen ander, want ik krijg weinig tot niets weg. Wat er wel naar binnen gaat, gaat er net zo snel weer in vloeibare onnatuurlijke vorm weer uit. Dan nog de nodige koorts om je ook nog gammel te maken en ook nog gezellig de dagen van de maand erbij. Kan mijn lol hier op dus. Gelukkig is het nu en niet volgend weekend, net voor mijn examen. (Laten we het positief benaderen.)

Ergens met een week zal er ook hier wel een boom in huis komen en verder even kijken hoeveel energie er is voor de ‘rest’. Dit jaar is Riana met de kerstdagen bij haar papa en met de jaarwisseling bij mij. Ongezellig met kerst, maar ik ben zeer blij haar met de jaarwisseling thuis te hebben en hier haar 5de verjaardag te gaan vieren. Het eerste lustrum! Tis een echt dametje geworden inmiddels, die liefst enkel leggings met rokjes of jurkjes draagt. Ze kan goed duidelijk maken, wat ze ergens over denkt en echt een gesprek aangaan en soms nog zo heerlijk jong uit de hoek komen. Ook heeft ze nog steeds een lekker hoog knuffelgehalte, wat dus elke dag genieten is. Dat mag wat mij betreft nog wel even blijven.

Kortom, het nieuwe jaar brengt veel vreugde met haar verjaardag, maar eerst december even door en de “hel van een bevalling”, die ik nimmer zal vergeten. 

 

Heb jij ook speciale gedachtes met de maand december, die soms de vreugde een extra glans geven in het positieve dan wel negatieve?

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten