Vaderdag: er is geen ‘Vader gevoel’ meer….

 

Velen gaan vandaag naar hun vader toe om hem een beetje te verwennen met iets leuks. Ook hier op Onlybyme heb ik daar aandacht aan besteed met een tweetal Vaderdag winacties. Helaas hier geen bezoek aan mijn vader….

324Een persoonlijke blog over hoe het ook kan gaan in het leven…

Mijn eigen vader leeft nog….

Hoewel mijn vader nog leeft en vermoedelijk nog woont waar ik hem voor het laatst heb bezocht, nu ongeveer 22 jaar geleden, is het ‘echte’ vader gevoel al heel lang weg. Ja, hij is mijn vader in biologische zin en ik denk af en toe aan hem. Heb meerdere malen overwogen om naar hem toe te gaan in mijn volwassen jaren, maar uiteindelijk besloten het niet te doen.

Redenen te over, velen te privé om zo uit te schrijven. De basis is dat ik niet zal krijgen wat ik dan hoop te krijgen, als ik ga. Mijn vader is hoe hij is en zal niet veranderen. Binnenkomen en verder gaan zou het worden, geen goed gesprek over het verleden. Daarbij is mijn vader nog wat van de oude stempel, dus discussiëren is er niet bij als dochter zijnde.

Geregeld heb ik de afgelopen 5 jaar getwijfeld. Mijn dochter kent haar biologische opa niet, maar heeft wel een opa. Frank, de man van mijn mama is een geweldige opa voor haar, ze weet niet beter. Ik heb inmiddels besloten het zo te laten. Hoewel ik soms nog twijfel.

Mijn vader is hoe hij is, dat heb ik inmiddels geaccepteerd. Ik weet dat ik daar zo binnen kan stappen en het zou zijn als voorheen, maar ik ben juist daarom destijds (met meerdere puberale redenen) vertrokken. Iets wat ik destijds niet meer wilde en ook nu niet wil. Ook al ziet mijn vader dan niet zijn kleinkind, hooguit via deze website, of via zaken die hij van familie hoort.

Mijn stiefvader is al jaren terug overleden

Toen mijn moeder hertrouwde was ik 14 jaar, een echte puber en vond ik Jaap niet altijd even leuk. Toch heeft hij het wel gedaan, een gezin instappen met twee opgroeiende kinderen. Zijn zoon zagen we af en toe en er was wel wat strijd omdat zijn zoon dingen mocht die wij niet mochten. Na de Havo wilde ik het huis uit en mijn studie maakte dat mogelijk. Dus op kamers, een vriend en weg onder de ouderlijke vleugels. Toen de relatie overging waren ze er voor me om me op te vangen en voor het eerst ging ik als inmiddels jongvolwassene mijn stiefvader echt waarderen.

Des te wranger dat hij in mijn twintiger jaren ziek werd en een lange weg vol ziekenhuis bezoeken aflegde vergezeld van mam en uiteindelijk na 3 jaar de strijd verloor. De slokdarmkanker won. Ik was bij zijn overlijden en denk nog geregeld aan hem. Niet verdrietig, daarvoor is het nu te lang geleden, in september 11 jaar, maar toch… hij was belangrijker in mijn leven dan ik destijds vermoedde.

Mijn moeder vond nieuwe geluk.

Frank en mijn moeder passen goed bij elkaar. Toch is het voor mij niet meer mogelijk om in Frank een vaderfiguur te zien. Hij is voor mij Frank, de man van Mam, en ik mag hem graag. Voor dochterlief is dat heel anders. Ze kent hem als haar opa en dat is hij ook echt. Hij geniet er intens van! Riana even zo. Ik zie geen reden nu om Riana uitgebreid te vertellen dat ze nog een andere opa heeft. Teveel vragen waar ik dan geen antwoord op kan geven.

Het Vaderdag gevoel is weg bij mij….

Hoezeer ik Frank waardeer in het leven van mam, het echte vader gevoel is weg en zal niet terugkeren. Dat hoeft ook niet. Voor mij is Vaderdag elk jaar een moment dat ik even denk aan het feit dat ik mijn vader al weer een heel jaar niet heb gezien. Elk jaar een jaar erbij….

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten