fireworks 227383 640

Knallend 2017 in: mijn ‘vuurwerk’ dametje 6 jaar!

Morgen, 1 januari is dametje jarig!

Ze werd even na middernacht met het vuurwerk geboren, nu ‘bijna’ 6 jaar geleden!

knallend 2017 in

De tijd vliegt voorbij…

Elk jaar realiseer ik me meer dat de tijd vliegt en sinds haar geboorte nog vele malen intenser.

Destijds was het een hel: de bevalling, de spanning of ze het zou redden? De weken ervoor waarin ik voelde dat het mis was. De bevestiging na de geboorte dat het mis was, met de spanning ‘wat is er aan de hand?’ Pas na een week het verlossende antwoord: ze is heel ziek, wat we feitelijk al wisten.

20160905_154620Nu zes jaar later zie ik haar stralende ogen, haar energieke karakter, haar liefde voor de mensen om haar heen, haar zorgzaamheid, haar pittige eigenschappen, haar kleuter fratsen en wijsneus-zijn als een goddelijk geschenk!

Ze is gezond, heeft er tot nu toe gelukkig niets aan merkbaar aan overgehouden, hoewel de kansen daarop groot waren. Dametje leeft vol enthousiasme elke dag deels in haar fantasiewereld als ‘prinses’ gemixt met een leuke portie wijsheid, die je soms niet verwacht bij haar leeftijd. Ze is een kind als elk ander kind zonder toonbare afwijkingen. Heeft geen restverschijnselen overgehouden aan de hersenabcessen die haar haast het leven hebben gekost, nog voor het goed en wel was begonnen.

Dankbaar, elke dag weer!

Wetend dat ik haar had kunnen verliezen en haar nu bijna dagelijks zien opgroeien. Als geen ander besef ik hoeveel geluk we hebben gehad. Intense dankbaarheid. Hoe groot het geschenk is dat ze mocht blijven leven, dat de bacteriën werden verslagen. Dat de achterstand die ze had opgelopen, totaal is ingehaald en ze nu totaal lekker in haar vel zit op school en leergierig uitkijkt naar groep 3 na de zomer.

Dankbaar voor haar oneindige liefde voor haar dierbaren, haar eerlijkheid, haar goedheid. Dankbaar haar mama te mogen zijn. Te zien hoe ze van baby nu al in een schoolkind is veranderd.

De tijd vliegt zo snel voorbij. Tijd heelt alle wonden en ik denk dat dat deels waar is. Was er de eerste jaren vooral de angst die regeerde. Hoe zouden de restverschijnselen na de abcessen zich gaan uiten? Tot nu toe blijkt die angst gelukkig ongegrond. Ze lijkt er cognitief en lichamelijk niets aan te hebben overgehouden. Dankbaar voor haar gezondheid. De dankbaarheid is oneindig groot.

De angst heeft plaats gemaakt voor genieten van haar manier van de wereld ontdekken en stukje bij beetje haar eigen ik ontwikkelen. Ze wordt steeds zelfstandiger en ik mag haar daarbij aanmoedigen, haar fouten laten maken en haar opvangen als het mis gaat. Haar heel langzaam zelf de wereld laten ontdekken, met steeds wat meer vrijheid en altijd mij, haar vader of dierbaren heeft om op terug te vallen als ze dat nodig heeft. Of een correctie waar ze net even te snel wil of de weg reikt kwijt te raakt in het gehele proces van opgroeien. Een taak die ik met veel liefde op me neem en bijna elke dag weer van mag genieten.

Morgen is ze 6 jaar! Een mijlpaal!

Zoals ze zelf zegt: ‘Mama ik ben nu al heel groot hè!?’

Riana is gek van chocoladetaart dus bij deze deel ik graag virtueel liefhebbers een groot stuk chocolade taart aan om haar verjaardag te vieren, uiteraard met chocolademelk met slagroom! Eet smakelijk!

chocolate-cake-476348_640

Nieuwjaarsdag

Een dag om iets extra’s te doen: een winactie met een kinderboek is zeer passend! Een leuk begin van het nieuwe jaar. Een nieuw jaar is hoe dan ook iets om te vieren, dus doen wij daar graag aan mee! En snel komende week ook een recensie van haar allereerste boek, dat ze samen met mama ‘zelf’ heeft gelezen. (trots mama momentje 😉 )

Hebben jullie ook zo’n zin om aan het nieuwe jaar te beginnen? Dit jaar af te sluiten en hetgeen er komend jaar wacht tegemoet? Wij gaan in ieder geval knallend 2017 in!

 

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten