Een mening hebben mag! Maar ……
Op de blog van Lilith kwam ik weer eens een post tegen die erom vroeg om iets mee te doen, blog inspiratie zogezegd! In grote lijnen ben ik het met haar eens, laat me dat vooral gelijk benadrukken. Er wordt tegenwoordig wat rondgestrooid met meningen. Ook ik onthou me hier af en toe niet van, ook niet op Onlybyme. Maar….
Een mening hebben mag! Maar …….
Die ‘maar’ schijnt er voor sommigen helaas niet te zijn…
Als ik me ergens door gegrepen voel, begin ik te schrijven en verwoord mijn gevoelens daarover. Dat zegt het gelijk al. MIJN GEVOEL. Als ik een mening ergens over uit, wat heus geregeld gebeurd, dan vanuit mijn eigen gevoel en ik benadruk dat ook in mijn manier van praten dan wel schrijven. Het is hoe het op mij overkomt, dus niet de al heersende mening van de menigte of de mening die ik vind, dat iedereen dient te hebben. Een mening hebben is helemaal niet erg. Je mag deze zelfs verwoorden, in mijn optiek. Enkel, waar ik me aan stoor, is als anderen je hun mening gaan opdringen.
Berichten die dat opdringerige in zich hebben, worden door mij steevast op standje negeren gezet. Vooral op Facebook krijg je nogal wat van dat ‘opdringerige’ boodschappen te lezen. Steun dit, doe dat, deel dit, als je het eens bent met, dan…. en ga zo maar door. Laat mensen vrij in wat ze willen doen. Leg het ze niet op! Als mensen iets willen delen of steunen doen ze dat als zij dat willen, op de manier die zij kiezen. De volwassen mens is heel goed in staat zelf zijn eigen keuzes te maken en heeft een dwingende zet tot actie echt niet nodig.
Het wordt nog erger als er (halve) bedreigingen aan toegevoegd worden. Hoe diep kunnen sommigen zinken. Heus, ik kan door het geheel van een afstand te bekijken vaak wel beredeneren waar de angst voor ‘de’ verandering, of onwetendheid vandaan komt. Daarmee niet bewerend dat ik alwetend ben. Maar het ontbreekt in mijn optiek vaak de mensen die zulke berichten verspreiden aan het inzicht dat een verhaal of situatie altijd meerdere kanten heeft. Los van waar het over gaat zijn er altijd meerdere manieren van bekijken. Natuurlijk kan je overtuigd zijn van jouw mening in een bepaalde kwestie en dat willen uitdragen, maar moet je daarvoor overgaan tot het doen van (halve) bedreigingen?
Je hoeft het nieuws maar een beetje te volgen en er komen per maand meerdere voorbeelden voorbij, ik hou me dus nu ook verre van het benoemen van een selectie. Dit om weer te voorkomen dat ik partijdig overkom of doelgroepen kwets door ze niet te benoemen, dan wel juist wel te benoemen. Daar gaat het mij niet om.
Vrijheid van meningsuiting: een groot goed!
Gisteravond haalde Rutte het aan in zijn Correspondents’ Dinner: de persvrijheid. Nadat hij grappen maakte over de politiek en ook vooral zichzelf (het niet hebben van een vriendin), zijn kabinet en enkele genodigden op de hak nam, eindigde hij ijzersterk met de persvrijheid.
Het is een voorrecht om in Nederland te mogen wonen en dus te mogen zeggen wat je wil, hoe je het wil, tegen wie je het wil, wanneer je het wil. Sta ik geheel achter! Eenieder heeft recht op zijn mening, maar hou het dan ook bij jouw mening. Proberen op basis van een dialoog te overtuigen mag ook nog, maar opdringen van gedachtegoed, laat staan bedreigen, is een grote stap te ver. Dit riekt in mijn optiek naar overschrijding van de vrijheid van het hebben van een eigen mening en vooral de vrijheid te mogen leven naar je eigen levensovertuiging. Laat de mensen vrij! Vrijheid!