Ouderschap, werken en studeren is een uitdaging tijdens de lockdown

De derde week thuisonderwijs is afgelopen, nog zeker 2 na deze week te gaan en daarna vanaf 8 februari weer naar school*? Of nog langer thuis? Het is afwachten. Een persoonlijke blog over ons gezinsleven met drie kinderen van bijna 2 maanden, 21 maanden en 10 jaar.

*22 januari: De signalen uit Den Haag zijn niet positief, zeker wat betreft de ‘Britse’ variant van het Covid-19 virus dat nu naar schatting 10% van de besmettingen betreft en naar men verwacht de dominante vorm zal worden de komende maanden. Dit betekent veel onzekerheid qua besmettingsaantallen en de alarmbellen gaan dan ook af bij het RIVM en OMT dat de regering adviseert bij het te nemen beleid om de besmettingen zo gering mogelijk te laten blijven. De lockdown is inmiddels nog verder opgevoerd met nog meer beperkingen om de samenkomst van mensen te ontmoedigen en zo de overdracht van het virus te beperken. Vanaf zaterdag 23 januari wordt er zelfs een avondklok ingevoerd, iets wat lang door de regering is tegengehouden, maar vanwege allerlei experts met klem is aangeraden.

De scholen en kinderdagopvang zeker dicht tot 8 februari: puzzelen met tijd en mogelijkheden thuis!

We hebben een redelijke uitdaging hier in Huize Only om alles rollende te houden. Nu heb ik ‘geluk’ dat ik nog in mijn kraamtijd zit en daardoor mijn studie pas weer actief oppak begin februari met een theorieblok. Hierdoor is de druk op mij persoonlijk nog wat lager. Al probeer ik wel al vooruit te werken waar mogelijk door wat theoriestof door te nemen en leerdoelen uit te werken waar mogelijk (al komt hier niet veel van terecht tot op heden). Maar waar bij mij de studeerdruk nu nog meevalt is de werkdruk bij vriendlief juist erg hoog. Hij heeft immers in december zeer weinig kunnen doen, ook door een onverwacht langer verblijf van onze kleine Jonah in het ziekenhuis 20 dagen.

Zijn werk is feitelijk blijven liggen en nu met de kinderen fulltime thuis kan hij niet optimaal zijn uren maken en loopt het verre van op schema. Logisch, je hoort er veel ouders over die werk en thuisonderwijs en opvang van de kinderen moeten combineren. Nu kan ik gelukkig zelf steeds meer vooruit en probeer ik waar mogelijk ruimte te creëren zodat hij wat meer gefocust kan werken.

Herstel na de keizersnede gaat goed, maar kost tijd

De wond is goed genezen na de keizersnede en ik mag inmiddels weer tillen en voer mijn belasting wekelijks op. Het voelt goed weer zelf de boodschappen te kunnen tillen en vooral onze dreumes te mogen optillen en verzorgen. Wat kan je dat missen! Nu geniet ik dan ook echt dubbelop van zijn liefdevolle knuffels. Ik breng dus al haast halve dagen knuffelend door met de baby en dreumes, en ook onze dame nog geregeld even tegen me aan hangend. 😉

Toch ben ik er nog niet. Vooral de moeheid is pittig. Er is veel te verwerken en met de huidige lockdown situatie kom ik zelf niet half toe aan wat ik allemaal graag zou willen doen. De ergste tranen lijken wat af te nemen, maar ik heb nog steeds mega veel last van moodswings. De ene dag gaat het veel beter dan de andere. Elke goede dag koester ik.

De kinderen doen het goed, maar willen liefst terug naar normaal

Vooral onze dame van 10 mist haar vriendinnen en de sociale interactie op school. Nu in groep 7 wordt er thuisonderwijs gegeven en is ze grotendeels van de schooluren daarmee zoet. Er is een totaal rooster dat elke dag wordt gevolgd met online instructies en oefenmomenten. De schooldagen worden zo goed als mogelijk op afstand aangeboden en ze doet super goed haar best en gaat grotendeels zelfstandig haar gang. Toch is thuisonderwijs voor haar verre van ideaal. Ik denk voor alle kinderen die nu thuis les krijgen met hulp van ouders/verzorgers.

Onze Hidde mist het lekker buiten ravotten. Nu is het weer en de tijd van het jaar niet echt ideaal. In de tuin spelen kan nu niet, het is echt te koud en vaak te nat. We lopen elke dag buiten een stukje in de wijk, maar hij zou liefst vaker naar buiten gaan. Ook is het speelgoed op het kinderdagverblijf op de dagen dat hij daar normaal heen gaat een leuke afwisseling met thuis. Echt samenspelen met andere kinderen doet hij nog niet, maar hij kan wel genieten van andere kinderen om hem heen. Hij is nu ook ook zeer lief voor Jonah. Hij brengt hem geregeld speelgoed of zijn knuffel als Jonah even huilt. Het jaloerse gedrag waar we bedacht op waren, is grotendeels weggebleven.

De HBO-V studie na de zwangerschap oppakken is een uitdaging

Naast de moodswings en het geestelijk herstellen, maakt de lockdown het een extra uitdaging voor mij om tijd te creëren voor de studie. En ook al zit ik nog in mijn ‘kraamweken’, het voelt toch als een opgave om de tijd te vinden om te studeren naast alle andere zorgtaken. Dit gaat wisselend. De ene dag krijg ik veel meer gedaan dan de andere.

Wat wel helpt is dat onze Jonah de nachten steeds langer slaapt. Er is nog wel een onderbreking die wat verschuift, maar hij kan al met 5, soms 6 voedingen per dag de klok rond. Hierdoor ontstaat er ruimte in het tijdschema, ook overdag. En we krijgen zelf ook wat meer slaapuren, wat toch wel positief uitwerkt.

Vorige week donderdag heb ik de laatste lesdag van het huidige blok meegedraaid. Dit om weer wat studiegevoel te krijgen, na maanden in de babymodus. We hadden deels praktijkonderwijs dus ik ben op de Hogeschool geweest en dat voelde echt zeer goed aan. Het motiveerde, dus ik zie het wel goedkomen. Feitelijk heb ik behoorlijk wat vertraging opgelopen door de pittige zwangerschap en kraamperiode, maar gelukkig is er genoeg ruimte om dit in te halen. Pas na 3 jaar hoeft – vanwege Covid-19 – de Propedeuse te zijn afgerond. Dit gaat me naar verwachting wel lukken. Ik heb daar nu nog 2 jaar voor de tijd. Het bindend studieadvies (BSA) is verruimd en voor mij ook voldoende om de ontbrekende EC uit de Propedeuse alsnog te behalen. In de praktijk loop ik ongeveer een half jaar achter, maar omdat ik al een vrijstelling heb voor de Minor in het derde jaar, loop ik dat half jaar weer in. En mocht ik nog wat uitlopen dan is daar ook ruimte voor. Realisme voor idealisme!

Verder had ik deze blog al een halve week eerder geschreven, maar vanwege een behoorlijke ontsteking in mijn kaak is er niet veel van terecht gekomen de blog af te ronden. Vandaar wat langer stilte hier.

Tot snel!

Barbara