Onze Jonah is geboren! | Een hectisch begin
Op maandag 30 november 2020 is onze Jonah geboren met een geplande keizersnede. De weg er naar toe was nogal hobbelig met een paar pittige laatste weken en meerdere extra ziekenhuisbezoekjes en ook na de keizersnede is de kraamperiode alles behalve standaard geweest!
Jonah verbleef de eerste 20 dagen in het ziekenhuis, inmiddels is hij thuis en gaat alles goed. Een persoonlijke blog over deze voor ons zeer hectische tijd.
Inhoudsopgave
De keizersnede
Lange tijd was het niet duidelijk of ik de geplande datum van 30 november zou gaan halen. Met ongeveer 36 weken voelde ik ineens veel minder leven, en had ik zeer veel harde buiken, die ook voor wat ontsluiting zorgden. Uiteindelijk bleek het minder leven verklaarbaar door een grote toename van het vruchtwater en de harde buiken het gevolg van een urineweginfectie. Een AB-kuur verhielp de infectie en voor de zekerheid werd er een GUO gemaakt waarbij de baby geheel werd nagekeken op een mogelijke oorzaak voor het vele vruchtwater. Deze werd niet gevonden. Dit komt overigens vaker voor, maar er zijn een aantal aandoeningen die men graag bij de geboorte al weet,om op dat moment goed te kunnen ingrijpen.
Flashbacks
Voor de keizersnede en onderweg naar de OK toe kwamen er wat flashbacks van de geboorte van Hidde die na volledige ontsluiting een sterrenkijker bleek en totaal vast zat. Destijds volgde een spoedkeizersnede onder volledige narcose, die nogal een trauma veroorzaakte. Hoewel verwerkt, komt zoiets toch weer terug als je met bed, een zeer bolle buik en gezonde zenuwen voor wat komen gaat die kant op wordt gereden.
Ik was dan ook stikzenuwachtig en kon mijn emoties maar net de baas. Hoewel de keizersnede me op zich geen angst inboezemt, gaat je hoofd op zo’n speciaal moment toch best behoorlijk met je aan de haal.
Uiteraard bleek deze ‘gentle sectio’ ook dit keer niet te verlopen zoals gepland. Blijkbaar zitten bevalling volgens het boekje niet tussen de mogelijkheden bij mij. Al ging de keizersnede zelf wel volgens plan, standaard was hij zeker niet.
Natte voeten
Doordat mijn baarmoeder mega veel extra vruchtwater bevatte hebben de gynaecologen natte voeten en broeken gekregen. Bij het openen van de baarmoeder was letterlijk een hele golf hoorbaar aan water dat de weg naar de grond zocht. Het bleek niet mogelijk om alles op te zuigen. Tja, met naar schatting 5 liter aan vruchtwater is dat ook wat onbegonnen werk. (Normaal heb je ongeveer 1 liter.)
De reden van het teveel aan vruchtwater is niet achterhaald bij het GUO onderzoek en staat (denken wij) los van de moeilijke start die onze Jonah heeft gehad.
Onvolkomen stuitligging
De tropenarts in opleiding, die ik een aantal maal heb gezien voor de keizersnede vanwege extra controles, mocht ook daadwerkelijk onze Jonah ter wereld brengen. Dit voelde wel vertrouwd en speciaal. Daardoor kon ik ook naderhand bij hem navragen of het halen van natte voeten (in deze mate) vaak voorkwam. Ik kreeg te horen dat dit hooguit 5 keer per jaar voorkwam. Dus Jonah is echt met een plons te wereld gekomen en daarmee direct speciaal. Erg passend bij zijn naam die vaak wordt gekoppeld aan het Bijbelse verhaal ‘Jonah en de walvis’.
Buiten natte voeten, had de arts best wat moeite om Jonah uit de buik te krijgen. Hij trof eerst zijn voeten aan, waar hij zijn hoofd had verwacht. Tja, Jonah was niet ingedaald en draaide zich dagelijks rond in de ruime hoeveelheid vruchtwater. Het zal nog moeten blijken of hij later zich als een vis in het water zal bewegen en net als zijn mama een waterrat is.
Couveuseafdeling
Helaas bleek al snel dat ik Jonah niet gedurende de rest van de operatie op mijn borst zou krijgen. Hij had nogal moeite met de overgang vanuit de buik naar de buitenwereld. Hij moest dan ook worden geholpen met het leren ademen in de buitenlicht en daarna met zuurstof worden ondersteunt. Hij verliet dan ook eerder de operatiekamer samen met papa en de kinderartsen richting de couveuseafdeling.
Totaal heeft hij hier 17 dagen gelegen en daarna nog ruim 2 dagen op de kinderafdeling. Het bleek voor hem lastig om de zuurstof te kunnen missen en het afbouwen ging dan ook rustig aan. Het kostte hem alles bijeen zoveel energie dat hij ook een neussonde heeft gehad, zodat hij deels zijn voedingen via de sonde toegediend kreeg.
Na 20 dagen eindelijk mee naar huis
Het is lang niet duidelijk geweest wanneer hij naar huis zou kunnen en ook bij de oorzaak van zijn moeilijke start zijn meerdere malen vraagtekens gesteld door de neonatoloog/kinderarts. Zijn beeld paste bij een premature baby, enkel was Jonah dat niet met 39 weken. Dus er zijn ook behoorlijk wat extra onderzoeken gestart, waar ik de details van achterwege laat. Gelukkig is de eindconclusie op dit moment dat hij afgelopen weekend gezond mee naar huis mocht. Uiteraard zal hij nog wat extra in de gaten worden gehouden, maar nu eenmaal een week thuis voelt het eindelijk een beetje aan als ‘normaal’.
En nu …
Het is nog steeds wennen en bijkomen van een mega hectische maand. En dan heb ik het nog niet eens over alle extra gedoe vanwege Covid-19 waar we ook nog mee te maken hebben gehad. Beperkingen, extra testen, extra zorgen, etc. Toch zijn we vooral dankbaar dat we Jonah aan het begin van de kerstvakantie mee mochten nemen naar huis en hebben we op de 22ste onze kerst gevierd samen met het gezin en de oudste zoon van vriendlief. Een dag die ik graag wil inlijsten met een gouden randje in mijn herinneringen.