Luisteren, wat is dat?
Hoe lieftallig kleuterlief me ook met haar knappe snoetje kan toelachen of kan vertederen door super lieve spontane uitspraken en een blik waar ze me mee laat smelten. Soms verandert ze ineens in een draak, die weigert ook maar te proberen te begrijpen wat luisteren ook alweer is.
Ja, het is een engeltje, maar soms ook een (b)engetje!!!
Kleuters en luisteren
Het is een fase, dat realiseer ik me, maar wel een pittige ditmaal. Als ze haar bui heeft, kan ze me gewoon glimlachend aankijken en totaal negeren dat ik aangeef dat ze dient te stoppen waarmee ze bezig is. Pas als er direct gevolgen aan worden verbonden en ze de consequentie moet aanvaarden van haar “niet-luister-actie” krijgt dametje berouw en zijn de krokodillentranen heel dichtbij vergezelt van het nodige geluid. Want het is uiteraard niet de bedoeling dat mama de regels bepaalt, zij wil alles bepalen. Afdwingen is een betere omschrijving.
Uiteraard gaat dat botsen, want mama kan dat niet toestaan: kleuterlief dient haar grens te kennen. Nou, die grens wordt dagelijks meerdere malen getest op houdbaarheid en duurzaamheid. Helaas voor kleuterlief, is mama stand vast. Hoe vermoeiend die strijd ook is, haar laten winnen is geen optie. Dus dan maar nogmaals duidelijk maken hoe de verhoudingen liggen hier thuis en dat ze heeft te luisteren als mama haar grens is bereikt. Ook al komt dat soms meerdere malen per dag voor en is mama aan het eind van de rit versleten en blij als dochterlief in dromenland ligt.
Elke fase heeft zijn leuke en minder leuke kanten, het is grote delen van een dag een engeltje, en soms iets vaker als gewenst een (b)engeltje.
Wellicht bij jou ook enige herkenning als je terugdenkt aan de opvoeding van je kind(eren)? Of als je kijkt naar kinderen van naasten en hoe die tekeer kunnen gaan?
