Hoezo twee mensen nodig, ALLEEN kan ik het ook!

Je kent het wel, de meegeleverde bouwinstructies van zelfbouwpakketten van de befaamde IKEA of een andere (online)winkel. Bijna altijd staan er twee mensen afgebeeld, die de klus dienen te klaren samen. Ook zijn het altijd twee mannen!

Wel die tweede persoon is hier niet aanwezig, dus dan maar ALLEEN, als vrouw. Soms wat meer gedoe dan dat je het snel ‘even’ samen doet, maar het lukt me best! Snel hulp vragen is niet echt iets wat bij me hoort. Hoe bedoel je eigenwijs! En zeg nou zelf, het staat toch prima in elkaar nu? Zonder hulp van een handige man of vrouw? Gewoon doorzetten, dan kan je veel meer dan je denkt!

Het is een kwestie van even goed de handleiding bestuderen, die zit er immers niet voor niets bij en slim nadenken om momenten dat je ‘eigenlijk’ een paar extra handen zou kunnen gebruiken. (Niet eigenwijs zijn zoals een man, die alles zonder handleiding schijnt te kunnen en dan achteraf onderdelen overhoudt ;)!

ALLEEN kan ik het ook!

Als alleenstaande mama vind ik, dat ik veel ook gewoon alleen dien te kunnen klaren. Een man is handig, maar niet noodzakelijk. Wij vrouwen kunnen zonder een man in de buurt veel meer dan menigeen denkt. Als er een man in huis is, dan is het wel zo makkelijk om hem de klus te laten klaren, of het minstens samen te doen.

(Althans vaak behoren de klusjes tot het takenpakket van de man, uit desinteresse van de vrouw. Zelf deed ik daar vroeger ook aan mee, maar als single zelfstandige vrouw, denk ik daar nu heel anders over. Het is mijn huis, dus ik wil het zelf kunnen. Ook al kost het me hier en daar wat extra moeite!)

Bij afwezigheid van een man in mijn leven, ga ik echt niet meteen hulptroepen inschakelen, als ik ook denk het alleen te kunnen. Noem het eigenwijs zijn, of ervan overtuigd dat ik veel meer alleen aankan dan dat menigeen denkt. Feit is dat de klussen, waar er twee voor nodig waren, hier bijna altijd alleen ook lukken. Soms met wat gefoeter en wat creatieve oplossingen, maar daar zijn we vrouw voor toch: creatief denken!

Het eindresultaat: een halfhoog-bed voor dochterlief

Toen van de week het oude bed het begaf, na nog dienst te hebben gedaan als bed van mama vroeger, was het tijd voor een nieuw bed. Dochterlief wist het meteen: een hoogslaper of een stapelbed. Hoewel ik haar moed om bovenin te willen slapen bewonder, vind ik haar toch nog wat aan de jonge kant om meteen 1.80m hoog te gaan. We kwam tot de concessie van een half hoog bed waaronder ze kan spelen op het andere matras en een huisje kan maken met wat lakens. Zo is de hoogte nog wat beperkt en kan mama het bed ook nog makkelijk opmaken.

We vonden het bed bij de Wehkamp online, een eigen merk, voor een leuke prijs. Het zit zeer degelijk in elkaar en doet in mijn ogen niet af aan duurdere modellen. Ook zit er 3 jaar garantie op, dus mocht er iets kapot gaan, dan kan het worden vervangen. Het degelijke kostte me wel wat pijn in de handen met de vele draaischroeven, maar het staat nu als een huis in elkaar en ik ben erg benieuwd wat dochterlief er dadelijk van vindt bij thuiskomst. De foto’s die ik stuurde werden heel enthousiast aan iedereen getoond bij oma. Dus denk dat het wel zal gaan bevallen.