Halverwege 2020 en mijn derde zwangerschap
De tijd vliegt, hoe ouder ik word, hoe sneller de jaren gaan. Al is dat feitelijk natuurlijk niet zo, enkel gevoelsmatig. Al is het leven wel drukker en voller met een gezin, een studie en andere werkzaamheden, zodat het sneller ‘lijkt’ te gaan.
Het is alweer juli 2020 en dus is ook dit jaar al weer half om. De zwangerschap gaat goed, verderop in juli is deze ook halverwege. (Nu bij schrijven ruim 17 weken….. 😉 )
Inhoudsopgave
Halverwege 2020: het eerste half jaar was verrassend!
Verrassend in de vorm van een spontane zwangerschap waar ik eind mei een blog over schreef toen de eerste 12 weken voorbij waren: 42 jaar en spontaan zwanger. Uiteraard wisten wij het al veel eerder, maar heb ik bewust gewacht het erover schrijven hier. Lees meer details daarover in de blog.
We hadden dit halfjaar 3 verjaardagen, al is de verjaardag van vriendlief op de dag zelf nog afgezegd, met alle hapjes al gemaakt etc., omdat onze kleine jongen behoorlijk ziek bleek toen zijn feest gepland stond.
Onze dame werd 9 jaar!
Ze is met vuurwerk geboren en dus ook dit jaar werd het nieuwe jaar ingeluid met haar verjaardag. We waren niet thuis ditmaal maar op vakantie op Landal Twenhaarsveld te Holten. Ze heeft daar genoten met deels van de week een vriendin bij ons, zodat ze een speelkameraad had. De kinderbungalow voldeed perfect.
We maakten er een feestje van. Zo organiseerden weer een bioscoop diner in de bungalow. Met de dametjes hun eigen eerste rang zitplaatsen. 😉
Ook werd er veel gezwommen met onze kleine man, die ook vanuit de box in het zwembad mee genoot.
Onze kleine man werd 1 jaar!
Het feest moet helaas wachten en is nog steeds in de planning. Maar hij heeft er zeker van genoten! Want hij mocht taart eten. Het beetpakken van de soesjes was dan ook favoriet en hij heeft er ook wat slagroom van binnengekregen. 😉
Het gezin thuis
Daarnaast was het eerste half jaar verrassend in de manier waarop de maanden zijn verlopen sinds het Corona-virus ook in Nederland zorgde voor beperkingen. Inmiddels is het ‘het nieuwe normaal’ dat vriendlief thuiswerkt en slechts incidenteel naar de universiteit gaat voor een meeting. En hoewel onze dochter (9) alweer een paar weken naar school gaat, was het wekenlang totaal thuis met het hele gezin.
Deze mama bekend heel eerlijk dat ze het fijn vond toen de basisscholen weer eerst deels en vanaf 8 juni hele weken open gingen. Ook dochterlief was verheugd, want nu zag ze haar vriendinnen weer. School heeft naast leerzaam, vooral een hele sociale functie. 😉 Al eerder mocht onze kleine man weer zijn vaste dagen naar de kdv. Ook hij had het spelen gemist en kwam moe maar zeer blij terug. En nu in een ander seizoen werd hij als bonus niet steeds ziek van de verkoudheden die in de wintermaanden altijd ronddwalen.
Studeren
Hierdoor ontstond er langzaam aan weer wat meer ruimte voor werken/studeren thuis zonder al te veel afleiding. Mijn energie ging dan ook buiten het gezin vooral zitten in mijn studie en een groepsopdracht met een individueel gedeelte dat ik uiteindelijk heb gehaald met een mooie 8.
De andere examens die afgelopen maand waren gepland heb ik aan mezelf voorbij laten gaan. Mijn energie was op. Ik moest bijkomen en sloot de boeken voor een paar weken rust. (De zomervakantie kwam in combinatie met de zwangerschap (en pittige vermoeidheid als gevolg van) voor mij dit jaar te laat.)
Het komende half jaar: de vooruitzichten
Gister had ik voor het eerst in maanden weer een practicum op de Hogeschool. Dit is gelijk ook de laatste voor de zomervakantie en na de zomervakantie gaan mijn medestudenten op stage, iets wat ik vanwege de zwangerschap op een later moment weer inhaal. De komende maanden ben ik dus vooral op thuisstudie aangewezen met als doel al de theoriestof tot met te nemen uit het blok (B) dat begint in November, wanneer ik hoogzwanger ben, en ik grotendeels zal gaan missen vanwege de komst van de baby en het daarbij behorende verlof. De examens die ik nu heb uitgesteld ga ik ook proberen alsnog te maken.
Realisme: studievertraging is logisch
Hoewel het me nog steeds moeite kost als perfectionist en persoon die vindt dat ze een HBO-studie goed aankan naast het gezinsleven, moet ik bekennen dat het nu met een zwangerschap een brug te ver is om op normaal tempo te doorlopen. Ik heb overwogen de studie te onderbreken of elders voort te zetten, maar het studeren aan de Hogeschool bevalt me over het algemeen wel. Al zijn er altijd minpunten te vinden. Het grootste pluspunt vind ik toch wel het kunnen indienen van een eerder gehaalde Propedeuse als vrijstelling voor mijn minor in het derde jaar. 😉
De aankomende gezinsuitbreiding
Het duurt nog even, maar begin december verwachten we de komst van de baby en uiteraard kijken we daar naar uit. De buik begint nu al behoorlijk te groeien. Dat is zeker vergeleken bij onze kleine man, veel sneller dan ik me van een kleine 2 jaar geleden kan herinneren.
Blijkbaar heeft mijn lijf nu nog de herinnering helder hoe de buik moet uitbuiken deze maanden. 😉
(De tijd die zit tussen onze kleine man en zijn grote zus (bijna 8 jaar) is blijkbaar te groot geweest om de snelle omvang van de buik in stand te houden bij de vorige zwangerschap. Maar dat wordt ditmaal ruimschoots goedgemaakt. Gevoelsmatig is mijn buik al richting de 25 à 30 weken nu. Ook al is dit natuurlijk niet enkel de baarmoeder maar vooral de verplaatsing van darmen etc.)
Ik heb zelfs al het genoegen frummel af en toe te mogen voelen. Dit al een paar weken en dat is bijzonder, maar blijkbaar ligt de placenta daar erg gunstig voor en herken ik de speciale bewegingen die met de weken steeds krachtiger worden. Zwanger zijn blijft bijzonder!
Dametje gaat naar groep 7
De basisschool periode vliegt voorbij. Al is er toch als je terugkijkt best veel in die tussentijd gebeurd. Zo had ik toen zij op de kleuterschool zat geen plannen nogmaals verliefd te worden, laat staan te gaan samenwonen en nogmaals een gezin te stichten. Nog even en ze is een tiener en over 2 jaar gaat ze al naar het voortgezet onderwijs en is onze kleine man al een heel eind op weg naar de kleuterklas.
We genieten hoe dan ook intens van onze kinderen en alle ontwikkelingen die ze doormaken.
Onze kleine man is inmiddels een dreumes
Eigenlijk is hij nu al een dreumes met bijna 15 maanden, maar als hij de komende maanden ook zelf ontdekt dat hij allang kan lopen, zal het laatste beetje baby er af zijn. Hij heeft nu al 4 tanden, staat al maanden stevig op zijn benen en doet nu ongemerkt soms wat draaistappen van het ene naar het andere vaste punt.Ook staat hij rustig een tijdje totaal los als hem dat zo uitkomt. Aan de hand loopt hij soms zelfs een paar meter, maar kruipen en lopen op handen en voeten gaat nog steeds snel en waarom lopen als het zo ook kan. 😉
Praten feitelijk hetzelfde verhaal. Hele concerten aan klanken volgen elkaar, maar veel logica komt er nog niet uit. Wel begint hij soms woorden in afgekorte versie te herhalen en weet hij heel goed wat we bedoelen met flesje, eten, bal, blokken bouwen, slapen, etc. We zijn dan ook benieuwd wanneer hij echt bewust vaste woord of klankcombinaties gaat gebruiken. We wachten het rustig af.
We verbazen ons toch al over het feit dat hij torens kan bouwen van 5 blokken hoog, en figuurblokken door de openingen kan krijgen in een daarvoor bestemde kubus. Ook zijn vermogen om minuten lang gefocust te proberen iets voor elkaar te krijgen vinden wij bijzonder. Het is leuk om te zien hoeveel variatie er is tussen hoe baby’s zich ontwikkelen en ook wat allemaal onder normaal valt.
Feitelijk is dit de enige periode in het leven dat er minder wordt gelet op wat je wanneer onder de knie kunt krijgen. We genieten er van!
Nog op vakantie?
We hebben wel iets gepland in Duitsland en Nederland maar wel met goede annuleringsmogelijkheden. Of het doorgaat ligt vooral aan het eventueel opnieuw oplaaien van het virus in ons land. Nu is hier alles goed onder controle, terwijl het virus in grote delen van de wereld vele zieken en slachtoffers maakt. We nemen het zoals het komt.
Al hoop ik stiekem dat de trip samen met vriendlief en onze kleine man door kan gaan, want het staat al jaren op mijn wishlist om naar Tropical Islands toe te gaan, gelegen onder Berlijn. De trip in Nederland is in augustus gepland om te gaan kamperen met het hele gezin en misschien een vriendin van dochterlief in Drenthe. Ook daar kijken we naar uit, maar we weten dat het nu nog te vroeg is om er vanuit te gaan dat het doorgaat.
Feitelijk heeft deze pandemie ons weer eens bewust gemaakt van de grote luxe waarin we leven en dat nederigheid best op zijn plaats is. We genieten dus van alles wat momenteel (weer) kan en zijn ons bewust dat dit van zeer tijdelijke aard kan zijn. Hoe dan ook is het goed je weer eens goed bewust te zijn van je sterfelijkheid als mens. Ik geniet dan ook elke dag zoveel als mogelijk, zelfs als het tegenzit tel ik mijn zegeningen.
Een mooie afronding denk voor deze blog.
Tot snel!
Barbara
