finn hackshaw rSOdaQMmzd8 unsplash
| |

Hoe om te gaan met drukte? – verhuizen, ontzwangeren, (regel)werk, gezin, etc. |CO#36

Laat ik gelijk maar met de deur in huis vallen: dit is geen blog met een antwoord dat alle problemen rondom drukte en stress oplost. Het is meer een ervaringsverhaal van mezelf op dit moment. Een nogal hectisch ervaringsverhaal. 😉 Toch lukt het me op de een of andere manier om overeind te blijven en op reserves door te gaan.

Hoe om te gaan met drukte?

Feitelijk NIET!

Niet? Maar je hebt toch drukte? Euh, ja, nogal een boel drukte ook. (Het woord stress is negatief, dus gebruik ik liever het woord drukte of een druk hoofd om mezelf uit te drukken.) Feitelijk probeer ik al weken lang niet meer precies op een rijtje te krijgen wat die drukte dan wel niet inhoud. Het is nogal een chaos in mijn bovenkamer met nogal wat veranderingen die allemaal tegelijkertijd samenkomen. Leuke veranderingen, maar daardoor niet minder druk om mee om te gaan.

Nu ben ik wel wat gewend op het gebied van ad hoc veranderingen in mijn leven, maar eerlijk is eerlijk: ook hier is het nu wel wat aan de drukke kant en heb ik momenten van pure wanhoop. 😉

Toch weet ik uit (eerdere) ervaring dat stilstaan bij de details, de negatieve gevoelens door vermoeidheid en het verliezen van het overzicht me niet verder helpen. Niet nu ik van alles dien te regelen. Dus ga ik over op de overleef-stand: doen wat moet, wanneer het moet en/of kan.

Doen wat moet, wanneer het moet en/of kan!

Het lijkt makkelijk gezegd, maar het is echt hoe het is. Doen, wat ik wanneer kan doen en wat moet dat moet (ook al kan het soms gevoelsmatig niet). Je moet nu eenmaal soms net even langer door dat je eigenlijk voor jezelf als grens billijk vindt.

De kinderen gaan voor.

Als kersverse mama van onze kleine man is hij immers afhankelijk van onze zorg. Dus dat gaat altijd voor, dan maar iets later slapen, of even niet datgene doen wat (ook) moet. Het kan altijd wachten als je kijkt naar de prioriteit.

Hetzelfde geldt op een ander niveau voor dochterlief. Die is met 8 jaar al erg zelfstandig, maar ook zij verdiend aandacht en heeft ons nodig. Onze tiener(17) heeft daarin uiteraard ook op zijn eigen wijze aandacht nodig. Hij wil niet mee verhuizen naar Nijmegen en daar is een passende oplossing voor gevonden.

Dat de behoeftes van de kinderen niet altijd geheel synchroom lopen met de gehele planning aan voorbereidingen van de verhuizing, het wisselen van baan van manlief, het klussen in het nieuwe thuis, mijn eigen werkzaamheden en tijd voor andere zaken, lijkt me duidelijk. Hoe dan ook, de kinderen gaan altijd voor. Zij hebben niet om alle veranderingen gevraagd en dus is daar tijd en aandacht voor.

Bewaken eigen grens

Hoewel dat soms door zorg voor onze kinderen niet geheel haalbaar is, is het bewaken van de eigen grens toch wel iets dat, direct daarna, van toepassing is. Dit houdt in dat mijn lijf aangeeft dat ik soms niet meer kan (pijnklachten of te vermoeid) en rust in moet plannen. De spierpijn is goed te bestrijden met een paracetamol en warme douche, maar toch is ook rust belangrijk.

Het voorkomen dat ik te vermoeid raak en daardoor te emotioneel is een ‘must’. Je kan het geheel niet meer overzien als de vermoeidheid je parten speelt. Dan wordt alles teveel. Ook het ontzwangeren en de chaos aan emoties die door mijn gehele systeem gaan, helpen daarbij niet echt mee. (understatement)

Een slaaponderbreking kan dan net even voldoende zijn om me te herpakken. De rustmomenten van onze kleine uk gebruik ik dan nu ook nog steeds geregeld om zelf ook even bij te tanken. Ook al is er altijd nog van alles te doen.

Slapen niet afdwingen

Dat je niet altijd in staat bent om te slapen hoe moe ook, is ook iets wat ik accepteer. Daardoor gebeurt het soms dat ik klaar wakker lig en eruit ga en iets ga doen. Dat laatste geeft me dan een gevoel van rust. Bezig zijn en daarna komt de slaap weer terug en kan ik alsnog mijn (nacht)rust pakken.

Het schrijven van blogs is niet iets wat enkel tussen 9 en 5 kan plaatsvinden. Sterker nog, het is meer een gewoonte dan uitzondering dat ik op andere momenten dan overdag dit soort blogs schrijf (deze woorden worden heel vroeg in de ochtend geschreven vanuit ons nieuwe thuis).

Het ook bezig blijven met Onlybyme (mijn passie en ontspanning) is voor mij juist nu in de hectiek belangrijk. Het kan niet het aantal uren en met de regelmaat die ik graag zou willen, maar als ik tijd kan vrijmaken of een schrijfbehoefte voel, dan geef ik daar graag aan toe. Het schrijven van blogs gaat wanneer in de stemming om te schrijven nu eenmaal vele malen sneller, en het gaat de kwaliteit (ahum) ook nog eens ten goede. 😉

Overzicht behouden

To do lijsten werken heel goed bij verhuizingen. Idem bij het klussen in een nieuwe woning. Gelukkig heb ik bij de verzorging van onze kleine man geen to do lijst meer nodig, dat gaat min of meer op de automatische piloot. (Het geluk van al ruim 8 jaar mama zijn helpt daarbij uiteraard. Je maakt je niet meer zo snel druk en daardoor ben ik stukken minder gestrest of alles wel goed gaat. Dat scheelt echt heel veel.) Een to do bij ontzwangeren heeft weinig nut. Het komt zoals het komt. Wat helpt is veel praten. Dat is hoe dan ook erg belangrijk in een relatie, maar zeker als er veel speelt is het van groot belang om daar tijd voor vrij te maken

Praten

Feitelijk is dat hetgeen wat net als de rest ook heel veel prioriteit krijgt en naar boven schuift indien nodig. Praten, knuffelen en het gevoel behouden om samen op een lijn te liggen. Dat je minder tijd over hebt samen voor romantiek (of de puf) lijkt me duidelijk, maar indien nodig wordt er direct tijd gemaakt voor een goed gesprek of een knuffel indien we dat nodig achten. Het is niet niets om opnieuw ouder te worden van een wondertje, een heftige bevalling (spoedkeizersnede) te verwerken, te ontzwangeren, te gaan verhuizen en van baan te veranderen (manlief) en dat alles binnen een paar maanden tijd. Op de dag van de verhuizing is onze kleine uk precies 3 maanden. Dat zegt denk genoeg.

Hoe we het allemaal klaarspelen? Geen idee. Zoals ik begon met dit relaas is feitelijk ook de afronding. Het heeft geen zin om precies te weten hoe we het doen, maar dat we het doen. Op de zo best mogelijke manier. En dat betekent dat er de ene dag meer gebeurd, dan op de andere. Al is dat feitelijk een verkeerde benadering, want het ‘doen’ bestaat niet alleen uit meetbaar af te vinken lijstjes. Ook het geestelijke verwerken hoort erbij en de broodnodige ontspanning. Zoals het schrijven van blogs of het genieten van onze nog zandbak tuin met een drankje. Pauze heeft iedereen nodig. Misschien is dat wel hetgeen wat het mogelijk maakt om dit te doen: tijdig rust en ontspanning inplannen.

En nu dus weer aandacht voor onze kleine man die met vrolijk gekraai duidelijk maakt dat zijn dag is begonnen en hij graag een droge luier en fles melk wil.

Soms is iets ingewikkelds, heel eenvoudigs. 😉


Mocht je het leuk vinden om eerder geschreven persoonlijke blogs te lezen, deze zijn te vinden onder de categorie: lifestyle/column. Voel je in ieder geval welkom om verder op Onlybyme rond te neuzen.


Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten