Dood gaan is een gebeurtenis die iedereen meemaakt in zijn leven en die we liefst zo lang mogelijk uitstellen. Het lichaam geeft de laatste fase van een mensenleven, veel terugkerende signalen die horen bij het proces, voorafgaand aan het overlijden. Het blijkt namelijk dat veel mensen die doodgaan dezelfde fases doorlopen die aangeven dat het einde nadert. Weet jij wat er gebeurd als je dood gaat?

Inhoudsopgave

Wat er gebeurd als je dood gaat?

-De basis voor dit informatieve artikel kun je hier op Blendle vinden en is betaald voor €0,79 te lezen.-

Het artikel uit een Duitse krant is zeer interessant geschreven en dus alle lof voor de auteur Roland Schulz. In deze blog ga ik beknopt in op zijn bevindingen. Zo blijkt dat de dood, of beter gezegd de weg naar de dood voor veel mensen ongeveer gelijk verloopt. Het lichaam neemt als het ware via een vaste route afscheid.

De wens om vitaal plots weg te glippen uit het leven

Veel mensen hopen op een goede dag in te slapen en niet meer te ontwaken. Helaas is dit slechts voor weinigen echt de manier waarop ze het leven verlaten. Uiteraard verkeerslachtoffers, oorlogsgewend en andere plotse redenen waarop iemand uit het leven wordt gerukt daargelaten.

De meeste mensen doorgaan een route waarin langzaam het pad richting het einde van het leven min of meer vastligt. Al kan dit bij de een zich sneller voltrekken dan bij de ander. Eenmaal in de laatste dagen voor het overlijden, is de stervende zich bewust dat hij of zij het leven gaat verlaten en kan de route tot dan toe duidelijk voor ogen verschijnen.

Het krijgen van een kwaal, gecombineerd met andere kwalen en/of ernstige ziektes is vaak het duidelijk aanwijsbare begin (als later in het traject wordt teruggekeken). Uiteraard is door artsen geprobeerd je weer beter te maken en vaak met (tijdelijk) succes, maar voor hoe lang. In feite is je lijf al begonnen met het proces van aftakelen door disfunctioneren. Je lichaam begint al vanaf je dertigste af te takelen, de zogenaamde ouderdomsverschijnselen komen om de hoek kijken. Eerst bijna onzichtbaar, tot je ineens merkt dat je niet meer kunt wat je voorheen wel nog kon. Dit is een normaal proces dat bij het leven hoort.

De fasen tot het overlijden

Echte vaste fasen zijn het niet, de een krijgt ze allemaal, de ander slechts enkelen. De een doorloopt de laatste fasen in weken, de ander in slechts een nacht. Niets is zo ongrijpbaar als doodgaan, toch zien medici veel overeenkomsten die stelselmatig terugkeren en daardoor een arts en verzorgenden handvatten biedt bij de begeleiding naar het sterven.

Van ontkenning naar berusting

Als je voor de confrontatie wordt gezet dat jouw leven zijn einde nadert doorloop je emotioneel fases van ontkenning, woede, verdriet en tot slot berusting. Je kunt hoezeer je ook wilt de dood niet ontlopen. Bij de berusting hoort de fase dat je terugkijkt op je leven. Dierbaren nog iets wenst te zeggen of mee te geven. Je neemt als het ware bewust afscheid van het leven.

Je leven is feitelijk al eerder in activiteit afgenomen, steeds meer activiteiten kun je niet meer zelfstandig verrichten tot je geheel afhankelijk bent van medische zorg. Enkel de geest kan koppig lang volhouden dat deze wil doorleven en jij bent die uitzondering op de regel en vast besloten niet op te geven.

Barbara: Medicatie kan, weet ik uit eigen persoonlijke ervaring in het verleden, je het gevoel geven dat je onoverwinnelijk bent en intens geniet van het leven. Je waarheidszin is feitelijk door verdovende middelen (morfine) vertroebelt. Vaak kan je door de medicatie het zicht op je eigen toestand deels verliezen en daardoor je leven als aangenaam beschouwen terwijl het voor buitenstaanders heel duidelijk is dat je zo niet wenste te leven (als een kasplantje). Maar wie zijn wij als buitenstaanders om te oordelen? Jij bent degene die dit pad alleen bewandelt, wij begeleiden slechts.

Angsten voor de dood en het onbekende

Het is normaal dat je angsten ervaart. Bijna iedereen heeft ze. Hoewel praten over de dood nog steeds in de taboehoek zit, blijkt dat erover praten met dierbaren en medici veel van deze angsten kan weghalen. Zo zijn velen bang dat ze zullen stikken. Gelukkig is het lichaam niet zo gemeen en zorgt het ervoor, voordat je letterlijk stikt dat je allang in een diep rust (coma) bent weggezakt.

Het is vaak voor de omstanders moeilijker om je te horen reutelen bij het ademhalen dan voor de stervende zelf. Het lijkt alsof je vocht ademt, dit is niet zo. Door terugnemend slikvermogen hoopt zich slijm op in de keelholte en daardoor komt het ademen reutelend over. Dit is echter wel een signaal van naderend einde.

Signalen die de dood aankondigen

Beperkte bloedcirculatie

Al zijn er al eerdere signalen aan bod gekomen. Zo gaat de bloedcirculatie zich steeds meer beperken tot de centrale onderdelen, worden je vingers blauw en krijg je koude voeten. De bloedcirculatie neemt steeds verder af. Een koude neus, blauwe mondhoeken.

Verlies eetlust

Daarvoor heb je al gemerkt dat je steeds minder trek hebt in eten en drinken. Niets smaakt meer en ook de behoefte aan drinken neemt af. Er wordt tegenwoordig zelden nog sonde of vocht toegediend, daar dit het stervende lichaam enkel zwaarder belast dan ondersteunt. Het nat maken van de mond of het geven van ijsblokjes is fijner voor de stervende. Voor de omstanders is het stoppen met eten en drinken vaak een confronterend moment waarop ze dienen in te zien dat je het leven aan het verlaten bent.

Verzwakken

Je raakt steeds verzwakter, kunt moeilijk praten en zal steeds meer tijd slapend doorbrengen en alle besef van tijd verliezen. Mocht je nog iets willen uitspreken dan is dit het moment, je zal dit door zwakte straks niet meer kunnen.

Inslapen

Het lijf besluit zelf hoe het uitschakelt, vaak stoppen de nieren als eerste en neemt de concentratie afvalstoffen toe, en/of de lever stopt met werken waardoor je versuft raakt en in coma belandt. Ook de longen kunnen steeds minder gaan werken, waardoor de CO2 in je bloed toeneemt en je uiteindelijk inslaapt. Al is de weg naar de dood vaak een combinatie van vele factoren en niet in enkele oorzaak de reden van het naderende sterven.

De ademhaling verandert en wordt onregelmatiger. Je ademt steeds lichter en deze kan stokken waarna een adempauze volgt en daarna weer een nieuwe ademcyclus, tot je hart ermee stopt en je het leven verlaat. Hoewel je zintuigen ook een voor een uitvallen en je niet veel meer aan de buitenwereld kunt laten merken is je gehoor het langst in tact. Je dierbaren kunnen je bijstaan die laatste uren.

Hersenen langst actief

Het ‘schijnt’ dat de hersenen na het stoppen van de hartfunctie nog een twintigtal seconden actief zijn. Vermoedelijk worden er op dat moment grote hoeveelheden signaalstoffen het lichaam ingepompt die je een gelukzalig gevoel geven. De een verklaart dit sceptisch alsof het lijf probeert te ontrafelen wat er gebeurd, de ander ziet het als een gelukzalig afscheid van het leven. Het is maar net wat je geloofd.

De dood is onbekend terrein en niet te onderzoeken daar er geen ervaringen kunnen worden overgedragen.

Barbara: Zelf heb ik veel gehad aan het lezen van het gehele artikel en is voor mij nu meer duidelijk over het overlijden van mijn stiefvader nu al vele jaren terug. Het heeft me inzicht gegeven en daardoor nu meer rust. Bang voor de dood ben ik niet, al ben ik er nu, zwanger, meer mee bezig dan gemiddeld. Je beseft je soms heel goed hoe tijdelijk het leven is en dat we er moeten proberen ten volle van te genieten.

Disclaimer: dit artikel is informatief van aard, maar zeker niet volledig. De bron, zoals boven genoemd, is veel uitgebreider en gestaafd op onderzoek en vele gesprekken met medici en verzorgenden die de dood in hun professie geregeld tegenkomen. Er kunnen dan ook geen rechten aan worden ontleend. Mocht er onverhoed iets in de tekst zijn opgenomen dat door mij fout is geïnterpreteerd, dan word ik hier graag per mail van op de hoogte gebracht.

Gerelateerde artikelen:

Deel gerust door!