coming soon 2818254 1280
| | |

Hoe deel je dat je zwanger bent? Zo! – Wij zijn zwanger!

Al weken heb ik op mijn tanden moeten bijten en vaste lezers hebben het al gelezen ‘tussen de regels door’ in de blog: Wel kinderen of geen kinderen kunnen krijgen. Eind juli werd ineens bevestigd waar we niet meer op durfden hopen: wij zijn zwanger!

wij zijn zwanger; hoe deel je dat je zwanger bent
Bron: pixabay

Wij zijn zwanger!

Samen genieten we intens van dit prille, maar oh zo mooie nieuws dat onverwacht ons leven is binnengewandeld. We verwachten (als alles goed mag blijven gaan) in het voorjaar een baby die met recht liefdesbaby kan worden genoemd. Het is werkelijk ongelooflijk en haast niet te bevatten. Denken dat je in de overgang zit en dan ‘ineens’ zwanger van een wonder!

Nogmaals mama mogen worden: een waar wonder!

Na de geboorte van dochterlief dacht ik nooit meer zwanger te raken. De zwangerschap was verre van soepel ontstaan, verlopen en ook na de geboorte hebben we veel zorgen gehad. Gelukkig gaat alles met mijn dametje in de dop heel goed, maar ik heb werkelijk heel lang totaal negatief gestaan tegen het idee nogmaals mama te willen worden. Geen haar op mijn hoofd dat ik nogmaals de ellende van destijds wilde doorstaan. Daarna verdween het in een hoekje van mijn hoofd, want als alleenstaande mama die niet dacht ooit nog te willen gaan samenwonen met een man had ik besloten dat dit traject definitief was afgerond. Tot ik vorig jaar manlief leerde kennen. Als je de echte liefde in de ogen kijkt, opent je hart duizenden opgeborgen gevoelens en wensen.

We achtten de kans op een zwangerschap nihil en accepteerden dat

Als je lichaam allemaal signalen geeft richting de overgang te kruipen en je niet meer maandelijks een eisprong hebt, je cyclus onregelmatig wordt, je stemmingen onvoorspelbaar en de opvliegers je om de oren vliegen weet je dat je lichaam zich voorbereidt op de menopauze.

We hebben heel bewust de keuze gemaakt om open te staan voor die hele kleine kans dat zwanger worden spontaan nog zou gaan lukken. Enkel achtten we die kans heel erg klein. We zijn immers niet meer piepjong (40 en 47) en je hoort nu eenmaal dat zwangerschappen boven de 40 vaak eindigen in een miskraam, dus we hebben (nog steeds) het realistische beeld dat het werkelijk een wonder zou zijn als deze zwangerschap mag worden voldragen.

De zwangerschap is nog pril, maar toch willen we het delen

Bewust kiezen wij ervoor om deze zwangerschap nu al te delen, ook al zitten we nog niet aan het einde van het eerste trimester. We vinden het belangrijk om open te kunnen zijn over voor ons zeer positief nieuws en willen dit niet langer verborgen houden, ook nu de kans op een miskraam nog steeds aanwezig is.

Voor ons was het zien kloppen van een hartje op de echo voldoende en de woorden van de arts dat het er ‘goed’ uitziet. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat het goed kan zijn om open te kunnen praten over een prille zwangerschap. Je angsten en blijdschap mag gedeeld worden, dat is menselijk. Ook je eventuele verdriet mocht het toch misgaan.

Uiteraard respecteer ik andere meningen die liever wachten en verrassen na 3 maanden,  maar na een miskraam en een pittige zwangerschap/geboorte van dochterlief(7) ben ik zelf tot deze beslissing gekomen. Dit werkt voor mij het beste en partnerlief is het hier helemaal mee eens.

Onze kinderen hebben we het heel snel verteld

Zelfs sneller dan we feitelijk voor ogen hadden, hebben we het onze kinderen al verteld dat er (als alles goed blijft gaan) een broer of zus op komst is. De zoon van vriendlief reageerde zoals je van een tiener kan verwachten: gereserveerd. Dochterlief is heel sensitief en voelde direct dat mama ‘anders was en deed‘ en reageerde daarop met onzekerheid. Toen we haar vertelden waarom mama zich anders gedraagd (ongewild, maar helaas een zeer duidelijk scherpere tong sinds enkele weken) was ze door het dolle heen. Direct kregen we vragen op ons afgevuurd die we uiteraard nog niet allemaal kunnen beantwoorden.

Is het een meisje? Wanneer kan ik haar voelen bewegen? Wanneer komt ze precies? Waarom heb je nog geen dikke buik? (dikker dan normaal) 

En nu?

Nu heb ik dus, behalve een vriend in de verzorgstand, ook een dochter die mama goed in de gaten houdt en wil ontlasten (erg aandoenlijk en lief om waar te nemen). Ze staan me beiden geregeld verwonderd aan te kijken. <3

En gelijk hebben ze, het is een groot wonder… Je ziet het hartje stevig kloppen op het echoscherm en nog kan je het haast niet bevatten dat je, indien alles goed mag blijven gaan, volgend jaar een nieuw leven schenkt aan een jongen of meisje.

Wordt vervolgd.

Barbara

 

Gerelateerd:

hoe deel je dat je zwanger bent

Bedankt voor het lezen van deze blog.

Ben jij ook zwanger of al mama, papa, oma of opa? 

Het is en blijft een bijzonder wonder!

 


Dit heuglijke nieuws zal vanaf heden vaker onderwerp zijn op Onlybyme daar ik mijn focus thuis verbreed en dus ook informatief mezelf inlees en daar dan ook sneller over geneigd ben te schrijven. Daarnaast staan er al de nodige persoonlijke blogs in de wachtrij op Onlylifestyle.nl

 

 

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten