Hidde 5 weken oud. Hoe gaat het? |CO#31
De tijd vliegt hier in Huize Only nog sneller voorbij sinds Hidde ons gezin compleet heeft gemaakt op vrijdag 12 april. Nu, vrijdag 17 mei zijn we al 5 weken verder. De blogpost van één maand oud is er door de hectiek helemaal bij ingeschoten. Hoe gaat het met Hidde? En met het herstellen van de (verre van relaxte) bevalling?
Inhoudsopgave
Hoe gaat het met Hidde?
Hidde groeit goed. Afgelopen vrijdag woog hij ongeveer 4,7 kg. (We wegen hem thuis en gaan enkel voor de inentingen naar het consultatiebureau.) Dat betekent dus dat hij na eerst wat te zijn afgevallen naar 3,8 kg nu goed de groei heeft ingezet. De eerste 3 weken heeft hij volledige borstvoeding gehad, daarna een week gemengd en nu zo goed als enkel flesvoeding. De stuwing in de borsten is nog maar minimaal aanwezig. Af en toe heel even aanleggen is voldoende en voor Hidde een ‘fijn’ contact momentje. Daarna uiteraard gelijk een fles erachter aan.
Staken borstvoeding
Helaas moest ik de borstvoeding eerder staken dan ik had gewild. Het was eenvoudigweg niet vol te houden. Ik had veel pijn, met name door de omvang van mijn borsten. Mijn grote boezem zorgt standaard al voor veel rug- en nekklachten, maar geheel gevuld met melk werd het te gortig. Ik voelde me werkelijk met opgeblazen ballonnen rondlopen. Ik verheug me er dan ook op om weer een normale bh aan te kunnen doen zeer binnenkort. Van manlief mag ik gaan shoppen dus er komt gelijk iets zomers in huis. Wellicht ook direct een bikini erbij? 😉
Huilen betekent: ik wil IETS!
Onze kleine man is zeer duidelijk in aangeven dat er iets is wat hem niet bevalt. Hij brult – indien het hem te lang duurt – alles bijeen tot hij of een schone luier om heeft óf een fles. Uiteraard laat hij zich wel sussen als de nood niet te hoog is, maar eenmaal in de stand ‘honger’ blijft hij ontroostbaar tot hij krijgt wat hij wil. Ook een poepluier is reden voor het opzetten hard gehuil. Buikkrampjes geven eerder een zielig gejammer en ook duidelijk maken dat hij behoefte heeft aan knuffels is geen probleem.
Hij huilt echter niet om het huilen, echt puur als er iets is. Verder is uk echt een tevreden manneke. Hij kan al op wakkere momenten genieten van het spelen met speeltjes die hangen aan een mobiel en daarnaast gefixeerd staren naar ‘iets’ dat zijn aandacht trekt. Zo is het maar wat interessant om naar felle kleuren en licht te kijken. Lampen en de lucht zijn dan ook favoriet. Ook de open trap naar boven waar mama of papa ineens door kan ‘verdwijnen’ is gegarandeerd een staarmoment. Al ziet hij natuurlijk nog niet alles zoals wij het waarnemen. 😉
Autorijden is niet favoriet
Dacht ik altijd dat kleine kinderen autorijden zalig vinden en zodra de auto ook maar start in slaap vallen. Onze kleine kanjer denkt daar heel anders over. Gelukkig zet hij het inmiddels niet meer meteen op een brullen, maar leuk is het nog steeds niet. Hij vindt het verschrikkelijk om strak vastgesnoerd te worden in de gordels en mama en papa voorin en hij alleen achterin is ook echt niet de bedoeling.
Aldus Hidde: ‘De speen blijft dan ook nooit zitten waar deze gewenst is en dan komt er ook af en toe nog wat voeding omhoog. Kortom, ik laat mama en papa het heel snel weten dat dit echt niet mijn keuze is. Liefst ben ik dan ook in direct gezelschap en heb ik het al voor elkaar dat ze geregeld naast me komen zitten. ;-)
Inmiddels gaat het al wel wat beter, maar soms is het echt brullen van het begin tot het einde van de autorit. Uiteraard houd ik dit niet heel lang vol, dus bij de langere ritten val ik van uitputting in slaap, maar op de korte stukken is het echt even goed volhouden en weet ik de nodige ‘muziek’ tijdens de rit te produceren. Al probeer ik echt eraan te wennen en lukt het de laatste paar dagen al om niet te huilen op de zeer korte stukjes die mama met me rijdt. Ik focus me dan vooral op de interessante luchten die ik voorbij zie gaan en luister naar de muziek.’
En hoe gaat het met mij?
Met mij gaat het wisselend. Fysiek ga ik goed vooruit, maar ik merk wel duidelijk dat een spoedkeizersnede anders herstellen is dan een natuurlijke bevalling. Ik ben inmiddels weer ‘goed gekeurd’ door de gynaecoloog en mag op tillen en sporten na weer ‘alles’. En ook daar mag ik vanaf 24 juni weer langzaam mee beginnen met opbouwen.
Nu heb ik de komende tijd genoeg om handen om daaraan te werken, dus met de conditie opbouw komt het zeker goed. (Het waarom en hoe volgt spoedig.)
Mentaal ben ik er nog niet
Buiten dat de bevalling zelf erg heftig was en ik dat nog niet heb verwerkt, was ook ons leven daarvoor niet stressvrij te noemen. De zwangerschap was erg zwaar, daarnaast gebeurt er veel in ons privéleven (ook positieve stress is stress) en dus heb ik nog steeds het gevoel in een achtbaan te zitten en amper tijd te hebben om zaken op een rij te krijgen en te verwerken.
Het wennen aan opnieuw een baby in ons leven valt alles mee. Uiteraard is het intensief de eerste maanden. We zijn veel tijd kwijt met de dagelijkse zorg voor uk, maar dit alles met veel liefde. De rest wacht maar en wat niet ‘even’ tussendoor kan loopt dus vertraging op. Het zij zo.
Dan maar niet perfect
Je druk daarom maken helpt niet en dus is het hier geregeld even een huishouden van Jan Steen. Ik kan immers niet meer dan doen wat ik kan in de tijd die ik dagelijks te vullen heb. En dan is het soms even snel alles weer bijwerken. Het helpt dat ik heb afgeleerd te proberen alles perfect te doen en wat realisme daarin toe te passen. Het hoeft niet 200 %, soms is 80% ook goed genoeg. Dat is immers nog steeds een zeer ruime voldoende. En enkel tienen willen scoren kan niemand volhouden.
Zo had ik deze blog al afgelopen vrijdag (Hidde precies 5 weken oud) online willen plaatsen. Helaas was dit niet haalbaar. Dus dan maar met 5,5 week oud online vandaag. 😉
Zodra mogelijk weer een nieuwe persoonlijke blog vanuit Huize Only.
Wordt vervolgd.
Barbara
Eerder verschenen persoonlijke blogs
De tijd vliegt met baby Hidde in ons gezin
Hidde zegt hallo! | Bevallingsverhaal
