Help! De jongste wordt 10!

Morgen, zondag is het zo ver. Ons meisje wordt 10 jaar. De laatste binnen ons gezin, die de dubbele cijfers ingaat. Als ik daaraan denk, besef ik maar al te goed dat mijn klok ook heeft doorgetikt.

Tien jaar

Tien jaar geleden wisten de artsen niet zeker of ze het zou halen. Ja, klinkt hard hé? Als ik dat zo zeg. Ik (mijn moedergevoel) zei anders. Ondanks de dagelijkse CTG’s en de bedrust die ik opgelegd kreeg, wist ik dat alles goed zou komen. Vanaf 9 december moest ik plat tot aan de bevalling. En dat hakte er behoorlijk in met een gezin met 2 kinderen. Gelukkig kon Patrick later beginnen op het werk en daardoor Tygo naar school brengen. Mijn moeder haalde Duncan op en Tygo van school. Ze bleven bij oma en opa totdat Patrick klaar was met werken. Als hij thuiskwam met de 2 kinderen, begon het spitsuur. Koken, eten, kinderen in bad en naar bed. En dan nog de rommel opruimen.

Ik voelde me daardoor heel schuldig omdat hij zoveel moest doen doordat ik niks mocht doen. En daarbij dat moedergevoel dat de artsen té voorzichtig waren. Uiteindelijk kwam onze dochter na een bevalling van nog geen 5 uur, gezond en wel op de wereld. Mijn gevoel had me niet in de steek gelaten. De reden dat ze dachten dat ze het niet zou halen, was omdat ze heel erg klein was. En dat bleek ook bij de geboorte. Ze was 41 cm, maar daarbij wel een mooi gewicht van bijna 5 pond. Dus niet helemaal vermagerd, zoals de artsen dachten. Omdat ze net onder de 5 pond zat, moest ze wel in het ziekenhuis blijven tot ze gewicht was aangekomen en de 5de dag mocht ze eindelijk mee naar huis.

Tien jaar verder

Inmiddels 10 jaar verder zijn er al veel dingen gebeurd in haar jonge leventje. Zo kwamen we er achter dat ze geboren is met een half sleutelbeen. Ze heeft maar 1 nier. (Dat zien ze dan wel weer als een schoonheidsfoutje terwijl ik denk: ‘Hallo….ze mist een orgaan!’) Ze kan er 100 mee worden overigens, dus ook dat niet echt een probleem. En toen ze een half jaar was al een operatie op het programma i.v.m. een dubbele liesbreuk. (Schijnt heel zeldzaam te zijn bij meisjes). Om al deze bijzondere dingen in een soort plaatje te kunnen stoppen, want wie weet wat je nog meer kan verwachten na dit, hebben we besloten om het eens door een genetisch arts te laten onderzoeken. Helaas tot op heden nog zonder resultaat, maar gelukkig gaat het met onze dame heel goed.

Zo zijn we de teletubbie-periode weer doorgekomen en veilig doorgestroomd naar Kabouter Plop. Vandaar uit zagen we het verschil met de jongens, want deze meid hield van Dora en natuurlijk de prinsessen. Lievelingskleur: roze; kleding: rokjes. Een echte dame. Die dame is nu inmiddels ook weer ver te zoeken. Ze draagt nu het liefst spijkerbroeken met een trui en het roze is (gelukkig) uit haar kast verbannen. Ook alle rokjes en jurkjes mochten er niet meer in. Echt een meid naar mijn hart.
Toen ze 4 was leerde ze de muziek van Nick en Simon kennen, dat is wel tot op heden gebleven. We zijn een keer naar een optreden geweest.

We hebben al hele leuke dingen meegemaakt met deze bijzondere dame. Ze was eigenlijk overal heel vlug mee, praten, lopen. Behalve met groeien. Met 7 maanden liep ze aan het handje mee en met 11 maanden los. Maar ze droeg wel pas maatje 62. Ze zat nog in de maxi-cosi, want dat was door haar lengte en gewicht nog nodig. Maar als ik de riempjes opendeed, stapte ze er zelf zo uit. Geweldig om de gezichten van anderen dan te zien. En een tijdje geleden nog, staan we in een winkel en vraagt die mevrouw aan de kassa vriendelijk aan mijn dochter of ze een boekje van Frozen wil. Dat heeft ze dus (niet al te vriendelijk) geweigerd. Ik heb haar wel even gewezen op het feit dat ze meestal jonger wordt ingeschat en dat die mevrouw alleen maar vriendelijk wou zijn.

Al met al hebben wij hier een hele gezellige, bijzondere en lieve dochter, die precies weet wat ze wil en daar ook voor gaat. Heerlijk is het, als ze elke dag haar knuffels en kusjes komt brengen en zegt hoeveel ze van ons houdt. En ze mag hier in huis dan wel de kleinste en de jongste zijn, maar ze is wel de meest pittige, en dat mag ook met 2 grote broers.

Jouw kinderen ook al allemaal tieners? Of nog een lange weg te gaan daarin?