De tandarts: wat een ellende!
Nou we konden vanmorgen gelijk terecht! Nouja, we, ik dus. Dochterlief zat nietsvermoedend op school. Had niets laten merken van mijn pijnklachten vanmorgen en gebeld toen ze op school zat. (kon niet eerder) Ik kon om kwart over negen al terecht. Dus nog even naar de stageschool geweest en een stukje van de Juffendag meegekregen en daarna richting de tandarts. Wat een ellende!
De behandeling
Met klamme handen ging ik de behandelkamer in. Een oudere aardige tandarts begroette mij. Hij hoorde mijn verhaal aan, wuifde mijn verontschuldigingen weg dat ik veel eerder had moeten komen, en zei: We kijken vooruit! Je bent nu hier, dat is goed! Hier echt een angsthaas voor de tandarts. De man zelf vind ik vaak wel aardig maar wat hij in mijn mond doet, nee, liefst ga ik nooit meer.
Nu moest ik wel, de pijn in mijn mond in de buurt van de laatste nog zittende verstandskies nam met de dag toe, en de hoofdpijnaanvallen van de afgelopen tijd kunnen heel goed hier zijn oorzaak in vinden. Afijn, ik werd verdoofd en daarna in overleg besloten ook een ander klein gaatje ook te vullen aan dezelfde kant. Hij probeerde het zonder verdoving maar dat ging niet goed, dus ook daar kreeg ik verdoving voor. Daarna werd de kies gevuld en toen ja, toen moest die verdomde kies er nog uit. De tandarts heeft heel hard moeten sjorren, maar het is hem gelukt.
Thuis
Nu, inmiddels een 3,5 uur later is de verdoving nog niet uitgewerkt, maar ik voel de pijn wel al goed. Ook is de wond nog niet dicht, ik proef geregeld wat bloed. Ik mag mijn mond niet spoelen (dan haal je de bloedprop die het bloeden moet stoppen weer weg), dus een rare smaak in de mond. Drinken doe ik voorzichtig aan de andere kant met een rietje en ik heb net wat roomyoghurt gegeten om toch iets in mijn maag te hebben. Was vanmorgen vergeten te eten! Dom!
Nouja, hij is er nu uit, iets waar ik heel lang al tegen aan heb zitten hikken! Het gaatje vullen ging gewoon goed, zeker na genoeg verdoving. Als ik er eenmaal geweest ben en weer thuis ben, denk ik vaak, vanwaar die angst voor de tandarts. Maar als ik daar dan weer heen moet, och, wat een ellende. Ik schijt figuurlijk echt zeven kleuren stront, om het maar even plat uit te drukken! Nu maar hopen dat de pijn een beetje meevalt de komende dag/dagen.
Zijn bij jou de verstandskiezen ook al verwijderd?
