Twee zielen, een gedachte…
Wendy: Geloof jij in toeval?
Bijna een jaar geleden leerde ik Barbara kennen en het was net of het voorbestemd was. Precies hetzelfde gebeurde toen Jootje en Barbara elkaar leerden kennen. Meteen voelde het vertrouwd en hebben ze het gevoel elkaars zielsverwant te zijn. Deze blog van Jootje komt recht uit haar hart en neemt je mee in haar gevoel van ware vriendschap.
“Dat is nou toevallig!”
Hoe vaak hoor je het jezelf of een ander niet zeggen?
Soms zeg ik het ook hoor, onbewust. Want weet je, ik geloof namelijk niet in toeval. Ik geloof dat alles met een reden gebeurd. De levenslessen en (ontmoetingen met) mensen op je pad zijn er om je iets te leren. Leren zodat je kunt groeien in dit aardse leven.Ik kan inmiddels boeken volschrijven met zogeheten ‘toevalligheden’.
Vandaag licht ik er eentje uit, in de categorie ‘Vriendschap’.
Ik heb in mijn leven vele mensen zien komen en gaan. In mijn jongere jaren had vriendschap voor mij een andere (oppervlakkige) betekenis. Het betrof veelal eenrichtingsverkeer. Alles voor die ander. Ik cijferde mezelf en mijn geluk vaak weg. Net als in relaties overigens. Herken je een patroon?
Door de jaren heen heb ik geleerd wie mijn echte vrienden zijn. Dat zijn de meiden die er altijd voor mij zijn. Zij die mij mogen om wie ik ben. De mensen waar ik mezelf kan zijn en die ik volledig kan vertrouwen. Ik kan ze op één hand tellen. Tegenwoordig ga ik dus voor kwaliteit in plaats van kwantiteit.
Mijn vriendinnen vormen een stabiele factor in mijn leven en verrijken oprecht mijn leven. Sinds dochterlief op school zit, heb ik gelukkig meer tijd voor ze. Dit zijn de meiden die de afgelopen jaren begrepen dat ik er – als single moeder – niet altijd (met regelmaat) voor ze kon zijn en toch zijn ze gebleven. Zij hadden begrip en respect voor hetgeen ik ze wel kon geven. Ik ben ze hiervoor enorm dankbaar voor!
Door de vele levenslessen die ik heb doorstaan met vriendschappen, geef ik me niet meer zo gauw bloot. Ik merk dat ik voorzichtiger ben met het sluiten van nieuwe vriendschappen. Is iemand oprecht geïnteresseerd of is het puur nieuwsgierigheid? Met de jaren komt wijsheid en meer aandacht voor je gevoel en intuïtie, dus ik kan inmiddels een persoon op waarde schatten. Met succes! Het afgelopen jaar was – op het gebied van vriendschap – een bijzonder jaar.
Ik heb een drietal nieuwe mensen op mijn pad getroffen, waaronder collegablogger en inmiddels dierbare vriendin Barbara (eigenaresse van deze blog Onlybyme).
(Her)ken je dat? Je ontmoet iemand en het voelt alsof je elkaar al jaren kent? Dát gevoel, dat heb ik met Barbara. Alhoewel dat gevoel eigenlijk nog veel dieper gaat.. Het vertelt het verhaal van een bijzondere spirituele band tussen twee zielen. Alhoewel ons leven natuurlijk niet hetzelfde is, zijn er wel overeenkomsten. In hetgeen we meegemaakt hebben, in de levenslessen op ons pad en hoe we nu in het leven staan. Ons samenzijn voelt als iets moois, heel vertrouwd en een aanvulling in mijn leven. We delen lief & leed en zijn eerlijk tegen elkaar.
We kennen elkaar inmiddels alweer een jaar. Een jaar waarin je elkaar beter leert kennen. Ook onze kleuters hebben elkaar gevonden. Ik herken eigenschappen van mezelf van Barbara en ook leer ik nog iedere dag van haar (ervaringen en wijsheid).
Barbara is een mooie vrouw, van binnen en buiten. Een vrouw die stabiel en zelfverzekerd in het leven staat, ambities heeft, voor zichzelf doelen stelt en heeft geleerd (door schade en schande) om van zichzelf te houden. Grenzen stellen. Zichzelf niet (meer) wegcijferen. Het besef dat geluk echt bij jezelf begint. Een vrouw met positieve energie! Met deze mooie eigenschappen en inzichten voedt zij haar dochtertje op. Haar dochter die hiermee een enorme mooie basis voor haar toekomst legt.
Of onze ontmoeting toeval is? Je weet na het lezen van deze blog dat ik niet in toeval geloof. Onze ontmoeting was een hereniging tussen twee (oude) zielen. Voorbestemd om (weer) op elkaars pad te komen. En daar bevindt ze zich nu, als een hele welkome aanvulling in mijn leven!
Liefs, Jootje
