ANONIEM: Ik ben aangerand

Af en toe worden er op Onlybyme Anonieme verhalen gedeeld, die bij mij binnenkomen. De herkomst is anoniem en het hier delen, dient geen ander doel dan het geven van een mogelijkheid iets heel persoonlijks te delen, zonder dat “men” vermoedens heeft, wie er achter het verhaal zit. Indien de identiteit mij bekend is, zal deze nooit openbaar worden gemaakt (brongeheim). Dit is overigens niet noodzakelijk, gezien de verhalen gerust geheel anoniem kunnen worden aangeleverd.

Anoniem #1 — Anoniem #2 – Ik ben aangerand

Ik was zeventien en had een zomerbaantje in het buitenland. Het was een groot feest ook al was het echt ontzettend vermoeiend. Ik werkte zes en een halve dag en had een halve dag vrij en op die momenten lag ik lekker op het strand. Tijdens werkdagen was het meestal zo dat we naderhand nog uit gingen met het gehele personeel. En dan de volgende ochtend weer vroeg op om te poetsen.

Ja het was zwaar, maar wat was het gaaf! In een van de laatste weken voordat ik weer naar huis zou gaan was het weer zo’n typische avond. Nadat de laatste gasten weg waren liepen we met het gehele personeel naar het uitgaansgebied en deden we een kroegentocht. Ik was helemaal weg van één van de obers, maar hij zag me die avond amper staan.

Op het moment dat we weer naar huis liepen splitste de groep, de meiden liepen samen en de mannen gingen een andere kant op. Prima, we waren toch met zijn 8en dus er kon ons niets gebeuren. Al snel kwamen we een groep mannen tegen, het bleken Franstalige Zwitsers te zijn maar ze spraken enorm goed Engels. Het werd een enorm gezellige wandeling terug naar ons appartementencomplex. Het klikte enorm goed tussen mij en een van de jongens.

We hadden echt diepzinnige gesprekken en nee dat was niet omdat hij of ik dronken was, want hij bleek de Bob te zijn en ik had slechts 2 drankjes op. Nee het was gewoon echt een fijn gesprek. Daarom vond ik het ook niet vreemd dat toen we eenmaal bij het complex waren hij wilden blijven praten. De andere meiden gingen naar bed, maar ik bleef buiten met hem op de stoeprand zitten praten.

Ik voelde me veilig. Achteraf stom.

Op een gegeven moment werd hij opeens wel heel serieus en begon hij me de hemel in te prijzen. Hij vond me volwassen voor mijn leeftijd (hij was 25) en had het erover hoe mooi hij me vond. Hij gaf aan dat het net uit was met zijn vriendin en dat hij haar nog steeds miste. Hij leek echt even emotioneel te worden dus ik gaf hem een knuffel.

Hij vroeg me of ik naar binnen wilde zodat we niet meer lek geprikt zouden worden door de muggen, dus dat deden we. Omdat we niet echt een zitgedeelte hadden gingen we op het bankje bij de douches zitten. Daar pakte hij mijn hand en kuste me. Ik vond het erg spannend, maar wel leuk. Ik dacht dat het hierbij zou blijven, maar hoe naief kun je zijn.

Het kussen werd steeds wilder en toen hij kreungeluiden begon te maken en mijn borsten fijnkneep vond ik het welletjes worden. Ik duwde hem weg en gaf aan dat ik naar bed ging. Dit vond hij echter niet zo leuk. Hij siste dat hij genoeg tijd in me geinvesteerd had en hij er nu wat terug verwachtte.

De blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer. Hij leek opeens een totaal ander persoon en ik werd bang, heel bang. Ik wilde schreeuwen en opende mijn mond maar er kwam gewoon niets uit. Mijn lijf begon te trillen en ik zakte bijna door mijn benen heen. Hij sleurde me een douchehokje in en hield zijn grote hand over mijn mond heen. Met zijn knie duwde hij mijn benen uit elkaar en zijn andere hand begon aan mijn slipje te trekken.

Ik vocht uit alle macht, tenminste met de kracht die ik nog uit mijn lijf kon halen want het leek wel of ik zo slap als een vaatdoek was. Ik schudde nee en wilde ook nee schreeuwen maar zijn hand verhinderde dat. Man wat was hij sterk, maar wat wil je ook, hij was letterlijk 2 koppen groter. Zijn vingers voelde ik overal en voor ik het wist lag ik op de grond.

Op het moment dat hij me binnen wilde dringen (ik voelde hem al) hoorde ik stemmen. Hij schrok waardoor hij me losliet en ik vloog overeind en rende het hokje uit. In de gang kwam ik mijn collegaatje tegen maar toen ze me vroeg wat er aan de hand was zei ik niets en ik ging direct naar mijn kamer. Daar ging ik onder de dekens liggen en liet mijn tranen eruit. Ik voelde me vies, ik voelde me nog steeds bang en ik schaamde me dood.

Ik heb jarenlang aan niemand iets verteld hierover. Mijn ouders weten het zelfs nu nog steeds niet.

———————————————————-

Heftig om te lezen Anoniem wat je hebt meegemaakt. Het is duidelijk iets wat je tot op de dag van vandaag erg bezighoudt en logisch ook, zoiets ingrijpends. Het lag niet aan jou, dat weet je gelukkig inmiddels zelf ook. Hij had bij jouw aangeven te willen stoppen, daaraan gehoor moeten geven. Helaas staat jouw verhaal niet op zichzelf en gebeurd het vaker, dan we wellicht vermoeden. Dapper dat je het via de anonieme weg met ons wilde delen.

Indien jij ook iets kwijt wilt, over jezelf, iets wat je dwars zit, iets geheims, iets waar je je voor schaamt, het maakt niet uit waarover het gaat. Je mag het altijd naar me mailen, zelfs anoniem met een verzonnen mailadres.

Reageren is ook anoniem toegestaan, gaarne daarbij de volgende gegevens gebruiken: