Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan

Als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan. Het is hoe ik met regelmaat het leven benader, wat vaak niet kan zoals ik het wil en dan maar moet zoals het wel kan. Manlief vond het een ‘rare’ zegwijze die hij geregeld uit mijn mond hoorde, tot hij er een tijdje geleden ook mee werd geconfronteerd in een Nederlandse film waar we samen heen waren en erachter kwam dat het echt veelvuldig werd (en nog wordt) gebruikt.

Een persoonlijke blog hoe het leven soms vraagt om maatregelen die ik liever niet neem, maar wel moet nemen om zo toch gedaan te krijgen wat moet en/of kan.

Soms is alles gewoonweg teveel

Het leven in huize Only is behoorlijk hectisch (en vermoeiend) met drie opgroeiende kinderen van nu 2,5, 4 en 12 jaar oud en met de jongste twee nog volop in de tropenjaren is dat geregeld best aanpoten.

Tel bij de hectiek van een gemiddelde dag de nodige kopzorgen op. Zo maak ik me zorgen over onze kleuter met een taalontwikkelingsstoornis en zijn uitblijvende zindelijkheid. Al kreeg ik net van zijn leerkracht weer een zeer positieve terugkoppeling, waarin ze aangaf nu na de meivakantie weer een ‘sprongetje’ waar te nemen. Onze kanjer zit op een jonge kind groep waar hij nog wat extra tijd krijgt om door te ontwikkelen. De overstap naar een reguliere kleuterklas is voor hem sociaal emotioneel nog te groot, maar hoewel hij pas net is gestart in deze speciale jonge kind groep, ziet ze echt een duidelijk stijgende lijn. Dit geeft me dan weer een goed gevoel en neemt een deel van de zorgen weg.

De jongste hobbelt lekker door in zijn algehele ontwikkeling en gaat nu al deels naar een peutergroep op het kinderdagverblijf waar hij meer uitdaging krijgt op alle gebieden. Hij is niet de snelste op taalgebied, maar hij is nu al veel verder dan zijn broer op deze leeftijd. Zoals het nu is, lijkt hij gewoon de reguliere route te gaan volgen, al blijf ik erg waakzaam. Ik denk dat ik daar voorlopig niet vanaf kom, kopzorgen laten zich soms moeilijk verjagen.

Daarnaast ervaart manlief nog steeds blijvende gevolgen van long covid. Hoewel hij echt weer op de goede weg terug is en van totaal ziek thuis nu alweer bijna fulltime werkt, is hij nog steeds ver van hoe hij conditioneel in het leven stond voordat hij corona kreeg. Het is maar de vraag of dat ooit nog geheel zal herstellen. Leren accepteren dat je niet meer kunt wat je voorheen wel kon is best heftig voor hem.

Verder is er de nasleep van mijn maagverkleining die er geestelijk steeds meer in hakt én de verwerking van issues uit mijn verleden (die sinds het overlijden van pap weer omhoog zijn gekomen) een punt van aandacht. Ik heb dan ook de stap gezet om over deze beide onderwerpen te praten met een professional. Door mijn eigen emoties verlies ik het overzicht, dus denk ik dat het zinvol is om met iemand die dat overzicht wel kan krijgen het gesprek aan te gaan om zo de weg naar verwerking te vinden.

Al met al spelen er dus best wat zaken waardoor ik last heb van stress en daarbij komende vermoeidheid.

Te weinig ontspanning en rust

Door de kopzorgen zoals hierboven beschreven is de stress zelden ver weg en ik kom daardoor te weinig toe aan ontspanning en rust. Thuis word ik veelal geleefd door het gezin (logisch vind ik) en het kost me moeite om me daarvan los te maken. En als ik me er dan wel van losmaak door er alleen op uit te trekken is er altijd een schuldgevoel dat ik er dan niet ben voor mijn gezin.

Ik loop in mijn bovenkamer een beetje vast merk ik. Het is behapbaar, maar het frustreert me dat ik weinig toekom aan me-time echt los van mijn rol als mama. Nu onze kleuter (nog) niet het ‘standaard’ pad bewandelt is de tijd die ik letterlijk kwijt ben aan zorgtaken toegenomen nu hij zijn basisschool leven begint in een jonge kind groep. Deze groep zit niet om de hoek en hij gaat op dit moment slechts halve dagen daarheen. En hoewel ik weet dat dit tijdelijk is en ik dit echt oprecht met liefde voor hem doe, is het gevolg hiervan wel dat ik mijn eigen plannen heb moeten aanpassen.

Ik kan niet langer proberen vast te houden aan een hoog tempo van studeren, zeker niet gecombineerd met de toegenomen vermoeidheid die vraagt om gas terug nemen. Dus neem ik gas terug, ongewild, maar het feit dat er direct een extra lading aan emoties uitkomt is enkel een bevestiging voor mij dat ik juist handel.

Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

– Jan de Koning, Nederlands politicus 1926-1994

Alleen vaker erop uit

Daarnaast heb ik met manlief naar onze agenda’s gekeken en een week gereserveerd om nog voor de zomervakantie een week alleen op vakantie te gaan. Niet om in een hotelkamer hard te gaan studeren, maar echt om op te laden en mijn dagen ontspannen door te brengen met boeken en ontspannende activiteiten zoals bijvoorbeeld wandelen.

Het zal een ontspannende vakantie naar de zon worden, de bestemming ligt nog niet vast, maar dit heb ik mezelf al beloofd 10 jaar geleden en nu gaat het gebeuren. De laatste tijd ontstaat er steeds meer de behoefte om juist iets echt voor mezelf te doen en dit staat al heel lang op mijn wishlist. Manlief heeft me echt wel even moeten overtuigen, maar ik denk echt dat dit me goed gaat doen en ja ik ga ze alle 4 intens missen, al zodra ik in het vliegtuig stap. Toch is het idee om een week lang boeken te verslinden echt iets waar ik naar uitkijk!

Verder ga ik de komende maanden weer lekker veel naar de camping om daar te genieten van de natuur en vogelconcerten. We hebben bewust weer gekozen voor een seizoenplek niet al te ver van huis, waardoor we daar ‘even’ naar toe kunnen gaan, met of zonder kinderen. Je bent er dan toch lekker even uit. Het kampeerleven en het terug naar de natuurgevoel gaat me steeds meer bevallen!

Kortom: focus hier de komende tijd op ontspanning en de kinderen en minder op studeren. Een keuze waar ik best goed mee kan leven, omdat ik weet dat ik door aan mezelf te werken en extra ontspanning toe te staan in mijn leven ik daar het snelst van oplaad en de vermoeidheid afneemt. De energie die dan vanzelf weer volgt kan ik dan weer extra steken in mijn gezin en het studeren.

Leuk dat je deze persoonlijke blog hebt gelezen.

Groet, Barbara

>> Onder de categorie huize only schrijf ik met regelmaat blogs vanuit ons gezin. <<