40 weken zwanger, hoe voelt dat? | CO#27
Wanneer ik dit schrijf ben ik 39 weken en 5 dagen zwanger (afgelopen woensdag). De kans dat ik voor vrijdag beval is uiteraard nog aanwezig. Je weet immers nooit wanneer het grote moment zich zal inzetten. Toch vind ik het leuk er nog een persoonlijke blog over te schrijven. En nu zit ik in schrijfmodus en ik neem aan dat die twee dagen verschil het gevoel van 40 weken zwanger zijn niet dermate groots zullen beïnvloeden. 😉
(Het is nu ik de blogpost online zet zondagochtend en uk heeft het nog steeds erg naar zijn zin in de buik.)
Inhoudsopgave
40 weken zwanger
Het is best een hele periode, 9 maanden. Aan het begin van die maanden had ik geen besef dat ik een wonder verwachtte. Uiteraard was de mogelijkheid er, want er werd bewust geen anticonceptie gebruikt, uk is dan ook zeker geen ongelukje.
Een onverwacht wonder
We hadden het beiden niet verwacht, zeker niet zo snel. Doordat zijn grotere zus (8) met veel moeite is verwekt en daarbij medische hulp nodig was, vermoedde ik dat ik niet spontaan zwanger zou raken. Mijn leeftijd (41) zou ook niet helpen en het feit dat ik het gevoel had elk moment de overgang in te vliegen ook niet.
We woonden pas net samen, officieel nog geen maand toen deze 9 maanden van start gingen. Nu 9 maanden later zijn we in grote blijde verwachting van uk. De zwangerschap is zwaar geweest en deze laatste loodjes zeker niet makkelijk, maar nu het einde nadert bemerk ik een berusting. Deze laatste dagen (hoeveel ook nog) kunnen er nu ook nog wel bij.
Berusting bij het 40 weken zwanger zijn
Deze berusting is nog niet lang aanwezig, moet ik eerlijk bekennen. Nog vorige week, sterker nog maandag, was ik zeer teleurgesteld dat de bevalling nog niet kon gaan beginnen (met een klein beetje hulp). Ik zat er mega doorheen emotioneel, was oververmoeid en alle kwalen meer dan zat. Niet dat dat nu ineens anders is, maar toch bemerk ik een verschuiving intern.
Uiteraard begroet ik uk liefst vandaag nog, maar die paar dagen erbij kunnen nu ook nog wel. Je raakt ‘gewend’ aan de pijnen, de ongemakken en het is toch ook wel heel speciaal die hele dikke strakke buik. De band die er nu al is, is heel speciaal. Ik voel uk veelvuldig en ja geregeld naar mijn zin ‘teveel’. Enkel ben ik ook gezegend dat ik hem veel voel. Ik maak me dan ook geen zorgen over zijn welzijn. Een beweeglijke baby is een zeer goed teken, hoe vermoeiend en pijnlijk ook voor zijn mama.
Zijn zus(8) heeft me wat dat betreft veel meer zorgen gegeven die laatste weken. Ik voelde instinctief aan dat het niet goed met haar ging, ondanks dat dit niet kon worden aangetoond. Dat ze uiteindelijk met 38 weken is gehaald, heeft haar leven gered. Dat weet ik zeker. Vertrouw dan ook altijd op je moederinstinct. Nu zegt deze tegen me dat alles prima gaat met kleine uk, enkel ben ik zelf behoorlijk vermoeid geraakt door een zeer pittige zwangerschap. Dit echter veel liever dan een herhaling van ruim 8 jaar geleden.
Alles ‘lijkt’ goed te gaan, dat geeft rust
Het feit dat alles rustig is van binnen, dat de controles allen zeer goed zijn te noemen. Het geeft rust. Dat de bevalling van mij al 2 weken eerder had mogen beginnen is een feit. Je wil na al die maanden graag weer zelf de controle terug over je buik en leven. Toch is het fijn om het gevoel te hebben dat alles goed komt. Ik zie dan ook niet op tegen de bevalling.
Er zijn leukere dingen dan bevallen, maar uiteindelijk is de beloning een wonder in onze armen en dat maakt dat je heel snel de weeën (deels) vergeet. Al hoop ik wel dat deze bevalling in minder uren zal plaatsvinden, maar dat moet lukken met vorige keer ruim 3 dagen.
Onze dwarse uk zorgt voor uitstel van de bevalling
Indien uk de meer gebruikelijke weg naar de bevalling had gevolgd (en er bij mij niet een bevalprotocol zou zijn vanwege de vorige bevalling), had ik inmiddels al opnieuw mama geweest. Het inleiden is echter niet op de standaard wijze mogelijk. De kans dat uk weer besluit zich te gaan draaien en dwars te liggen is daarvoor te groot. Liefst wachten ze dan ook spontane weeën af of het breken van mijn vliezen. (Uk draait nog steeds geregeld dwars, het is dan ook afwachten hoe hij vanmiddag tijdens de controle zal liggen. Iets wat je met een inleiding niet wilt aanmoedigen, zeker dan niet.)
Afwachten dus, juist om te voorkomen dat de bevalling ingewikkelder en ongewenster verloopt dan noodzakelijk. Uiteraard gaan ze op een gegeven moment wel ingrijpen, maar ik vermoed niet voor 41 weken of iets later. Zolang uk het tenminste naar zijn zin blijft hebben van binnen. Dus er wordt van mij verlangd dat ik goed in de gaten blijf houden of uk zich als gemiddeld normaal blijft gedragen. In zijn geval betekent dat, dat hij veelvuldig van zich laat horen. (En dat lukt prima tot nu toe!)
Hoe het voelt? 40 weken zwanger?
Heel eerlijk: vol en rond. Uk is nu geheel volgroeid en wat hij nog aankomt is puur voor na de bevalling als reserve. Ik dacht een tweetal weken geleden al dat mijn buik maximaal was. Ik zag geen mogelijkheid tot verdere uitbreiding. Het was voor mijn gevoel maximaal. NIET DUS. De buik is nog ronder geworden. De huid is onvoorstelbaar oprekbaar. Feitelijk kijk ik nu haast met lichte bewondering naar beneden. En nog steeds is de buik meer hard dan zacht. (Doordat uk veel beweegt heb ik heel veel harde buiken.)
Eten met 40 weken zwangerschap
Eten gaat soms goed, soms wat minder. Nu uk meer naar beneden zakt lijkt er wat extra ruimte, maar als hij zich iets meer uitstrekt ook weer niet (of erger nog, als hij weer uit het bekken omhoog floept en dwars gaat liggen). Hoe dan ook, de maaltijden zijn kleiner dan voorheen en eigenlijk wordt aangeraden om meerdere kleinere maaltijden per dag te nuttigen. Bij mij is dat veelal niet mogelijk, althans ik red de 6 kleinere maaltijden niet. Een te vol, of erger nog, misselijk gevoel. Het wil er eenvoudigweg niet in, de spijsvertering werkt duidelijk niet op normale snelheid.
Bewegen met 40 weken zwangerschap
Fysiek is 40 weken zwanger een soort waggelen als een eend tijdens het lopen. Bukken gaat echt niet meer, zoals voorheen. Het is meer een soort zijwaartse buiging die de bedoeling heeft om voorwaarts naar beneden te komen. Succes niet gegarandeerd.
Mijn voeten lijken echt steeds verder weg, terwijl mijn lengte ‘echt’ niet is toegenomen. Vroeger kon ik ze makkelijk bereiken, nu is dat enkel mogelijk als ik mijn benen omhoog opvouw. De hulp die vriendlief dan ook vrijwillig aanbiedt om te helpen met sokken en schoenen wordt in grote dankbaarheid ontvangen. Instappers zijn ideaal om nog enigszins zelfstandig jezelf te kunnen redden. Overigens vraagt het verdere aankleedwerk ook wel wat creatieve oplossingen. Het is handig als je zelf enige lenigheid bezit. Want die onderbroekspijpen zijn maar in bepaalde mate oprekbaar. Je ziet het vast voor je. Zitten helpt overigens wel, want met 1 been boven de grond balanceren en dan je volle lijf dat meer gewicht en omvang een ongewenste kant op gooit, is verre van helpend. Houd, hoe dan ook, je evenwicht goed in de gaten!
Wat zonder hoogzwangere buik makkelijk gaat, kan nu een hele opgave zijn voor je evenwichtsorganen. Dus ik heb het maar opgegeven om alles ‘even snel’ te willen doen. Niet dat ik dat nog zou kunnen, maar als het al snel zou lukken, dan is de kans dat ik niet uitgebalanceerd de beweging eindig groot.
Bekkenpijn en plassen met 40 weken zwangerschap
Door de naderende bevalling is je bekken ook niet meer het rotsvaste bekken wat je gewend bent. Zeker met (instabiele) bekkenklachten is het niet gegarandeerd dat deze altijd doet wat het dient te doen. Pijn is wel een zekerheid, zeker als je teveel doet wat niet gewenst is. De steken zijn niet te missen, zowel in het bekken zelf, als de onderrug, bovenbenen en schaambeenderen. Denk je daarbij een uk in die op het laatst als het goed is in het bekken vast komt te liggen en je kan je voorstellen hoe dat voelt. VOL!
Erg leuk voor je blaas ook! Je denkt met regelmaat zeer nodig te moeten plassen en mag dan blij zijn als er een dun straaltje wordt geproduceerd, in plaats van de verwachte liter.
Emotioneel met 40 weken zwangerschap
Gek genoeg ben ik geestelijk er vrij rustig onder het grootste deel van de tijd. Uiteraard heb ook ik mijn moeilijke momenten, dat ik het geheel spuugzat ben en ik kan heel knorrig worden als me een goedbedoelde opmerking wordt gegeven als: Geniet er nog maar even van!
Ik heb me er mentaal ‘soort van’ bij neergelegd en weet met een tweede baby op komst al wat ik kan gaan verwachten bij de bevalling (ongeveer). Uiteraard is elke bevalling anders en hoop ik ook van harte dat dat ditmaal weer bevestigd wordt, maar ik sta er nuchter in. Bevallen doet pijn, kan zeer vermoeiend en uitputtend zijn, maar de beloning is ongekend. Daarbij ligt het er maar net aan welk soort weeën je parten gaan spelen. De buikweeën zijn het best op te vangen. Bij rug- en beenweeën is dat lastiger.
De wens om maar direct nu, liefst gister al, te bevallen is wat wegge-ebt. Zeker vandaag(afgelopen woensdag) heb ik dat totaal niet. Vriendlief moet namelijk wat verder van huis weg een aantal uren deze dag en kan dan niet direct weer ter plekke zijn. Soms bekruipt me het gevoel dat uk vast dan besluit zich aan te dienen, daar alles anders gaat dan standaard, maar op de een of andere manier heb ik nu het gevoel dat dat ook wel zal loslopen. En daarbij, ik geloof echt niet in een wonder bevalling die slechts enkele uren duurt. Tijd genoeg dus voor manlief om op tijd terug te zijn.
(Uk heeft zich keurig gedragen woensdag en is nu nog steeds erg blij in de buik.)
Uitkijken naar een leven met uk
Uiteraard denk ik veelvuldig een klein beetje vooruit en probeer ik me in te denken hoe het ook al weer is met een pasgeboren baby in het gezin. Het zal hoe dan ook anders zijn dan destijds bij zijn grote zus. Ons gezin heeft nu al een tiener(17) en schoolkind(8). Beiden kunnen zich aardig redden, dus dat is een voordeel. Ik kan me bij de ‘micro’zorg van uk totaal focussen op uk en de rest loopt wel door. Ook weet ik wat die zorg inhoud en dat voelt ergens nu al vertrouwt.
Het is alsof ik een vat vol herinneringen open en ik verwacht dan ook niet veel obstakels bij de basis verzorging. Ik kijk juist uit naar de verschillen tussen wat ik destijds met dochterlief heb meegemaakt en nu straks met uk. Een andere persoonlijkheid met een andere gebruiksaanwijzing. (Als ik op het gedrag in de baarmoeder af moet gaan, zal het verschil erg groot zijn. 😉 )
Verder zie ik mezelf met veel plezier lopen met de kinderwagen en zo mijn fysieke conditie weer opbouwen. Liefst zonder al te veel bekkenproblemen en ik weet dat daar geen garanties voor bestaan, maar hopen mag!
De meeste gedachten aan straks, gaan dus vooral over er naar uitkijken en weer meer uit de voeten kunnen zonder deze volle buik die mijn mogelijkheden nu behoorlijk beperkt. Toch heb ik het graag nog even voor uk over. Enkel zou ik soms even in de glazen bol willen kunnen kijken en de bevaldatum naar voren toveren. De controle mens in mij, zou graag nu al de opvang rondom dochterlief regelen en alles plannen waar mogelijk. Helaas laat een bevalling zich niet dirigeren.
Tot snel kleine man!
Wordt vervolgd.
Eerder verschenen persoonlijke blogs
- Mama, hoe ben ik uit je buik gekomen?
- Beschuit met muisjes winactie(winactie loopt tot de geboorte van uk)
- Zwanger met een prenatale depressie, hoe gaat het nu?
- Plus size zwangerschap foto’s 30 weken
- Hoe deel je dat je zwanger bent? Zo! – Wij zijn zwanger!
- Hoogzwanger en bloggen, hoe combineer je dat?
- Aankomen of afvallen tijdens zwangerschap
Dit is slechts een greep uit de persoonlijke blogs rondom onze zwangerschap. Struin gerust rond in de categorie Zwanger.
