Met week 27 van de zwangerschap begint het derde trimester officieel. Dus we hebben al twee-derde van de zwangerschap erop zitten. Wellicht vliegt de tijd bij vele zwangere vrouwen en zijn ze voor ze het weten in de derde trimester aangekomen. Hier heb ik echt heel bewust al deze weken meegekregen. De zwangerschap is dan ook niet echt makkelijk verlopen tot op heden, wellicht beleef je daardoor alle weken bewuster?

Bron afbeelding: pixabay

Het derde trimester is begonnen

Ik heb al meerdere malen gelezen dat een tweede zwangerschap minder bewust wordt beleefd, omdat het je het al eerder hebt meegemaakt en voldragen. Daarbij ben je druk met je gezin en de al rondlopende koter. Uit mijn ervaring blijkt dat dit dus niet zo hoeft te zijn. Uiteraard kon ik vorige zwangerschap heel snel zeggen hoever ik was en liep ik (zeker in het begin) letterlijk op een roze wolk. Maar als een zwangerschap van het begin af aan zeer zwaar is, ben je op een andere manier (wellicht zelfs deels ongewild) steeds bezig met zwanger zijn.

De eerste 5 maanden kan ik omschrijven als zeer pittig, met extreme vermoeidheid, een prenatale depressie en onverwerkte emoties die met factor 10 mijn leven binnenkwamen stormen. Gelukkig kan ik nu, zeker na de voor mij zwaarste geestelijke maand van het jaar achter de rug is, beter ademhalen en bemerk ik sinds maand 6 van de zwangerschap dat alles rustiger wordt. Eerst fysiek en nu in januari ook geestelijk.

Hoe gaat het nu?

Het gaat nu dus ook beter met me en gelukkig is de prenatale depressie nu weer geheel onder controle. Het scheelt zoveel als het tussen de oren weer lekker functioneert en ik me kan verheugen op het feit dat we met drie maanden weer opnieuw mama en papa worden. We blijven het beiden een groot wonder vinden, wat we echt beiden niet meer verwacht hadden.

Fysiek wordt de zwangerschap nu uiteraard zwaarder, maar de extreme vermoeidheid is nu onder controle doordat de vitamine D kuur is aangeslagen. De buik is al goed rond en hoewel ik als gezette dame verwachtte geen ‘echte’ zwangere buik te krijgen en de zwangerschap meer ‘verborgen’ zou blijven, is het tegendeel waar. Nu scheelt mijn gewicht op dit moment ook nog best veel met het eindgewicht van de vorige zwangerschap. Maar het valt erg op dat shirts gewoonweg te wijd zijn om te dragen nu, die ik voor de zwangerschap wel droeg. De buik is letterlijk veranderd van omvang en er is zelfs een soort taille waarneembaar en dan een bolle buik naar voren. 🙂

Afgevallen in de zwangerschap: niet bewust!

Ik ben dan ook een aantal kilo’s kwijt geraakt in de zwangerschap en nog steeds niet terug op het begingewicht. Wetend dat kleine uk nu al behoorlijk wat extra gewicht in mijn lichaam heeft ingenomen en die straks met de geboorte meeneemt naar ‘buiten’ toe, is het inderdaad het geval dat ik deze zwangerschap afval en waarschijnlijk lichter deze periode verlaat dan ervoor.

Dit is echter zeker geen bewuste actie. Maar als je maar weinig eten echt lekker vindt, snel vol zit en daardoor niet aan de dagelijkse hoeveelheden komt van voorheen, val je af. Gelukkig lukt het eten de laatste tijd wel weer wat beter en was ik bij de vorige controle iets aangekomen en ook deze controle was het gewicht weer iets gestegen, maar nog steeds is het totaal gewicht in het negatieve. De verloskundige geeft aan dat nu gestaag aankomen enkel goed is. Uk groeit immers ook behoorlijk in gewicht in het laatste trimester.

Uk ligt voor qua groeigemiddelde

Even maakten we ons zorgen dat uk wellicht niet voldoende zou groeien, maar het tegendeel blijkt waar. Uk is eerder gemiddeld wat groter dan andere baby’s. (Bij de echo rond 25 weken, met 30 weken wordt er opnieuw gekeken.)

Door mijn omvang word ik wat extra in de gaten gehouden met echo’s.  Ook de voorgeschiedenis bij dochterlief destijds speelt hierbij mee. Verder is de buik al goed rond en heeft uk besloten al lekker hoog te liggen en alle kanten op te bewegen. Het is dan ook geregeld speeltuin in de buik met overal schoppen en draaibewegingen.

Indien uk zo groot wordt als Riana dan mag ik nog heel wat gaan verwachten. Zij werd met 4160 gram geboren en was 57 cm lang. Nu heeft Riana een langere papa, maar het blijkt dat de vrouwelijke kant vooral veel invloed heeft op de omvang van de baby. Zelf werd ik met 4400 gram geboren en dus is de verwachting dat uk niet klein van stuk zal worden geboren.

Deze week wordt er een suikercurve geprikt om eventueel zwangerschapssuiker uit te sluiten. De vorige zwangerschap had ik dit niet, maar dit kan altijd ontstaan. Ook ben ik geprikt voor de resusfactor daar ik zelf een negatieve bloedgroep heb en dit in het geval uk positief is, moet worden gecheckt. Dan krijg ik een prik die ervoor zorgt dat mijn lichaam geen antistoffen aanmaakt.

Teveel harde buiken

Door een zeer actieve baby in de buik gecombineerd met gekuch van een aanhoudende verkoudheid, heb ik extra harde buiken. Ook elke stevige beweging is gegarandeerd een harde buik. Opstaan, lopen, omdraaien in bed etc. Gezien ik daarmee ver boven de gewenste aantallen harde buiken kom, neem ik bewust extra rust wanneer mogelijk. Dit lijkt te helpen, al is de buik nog steeds geregeld een zeer harde ballon.

Onze verloskundige gaf aan dat ik me, indien uk zich veelvuldig blijft bewegen geen zorgen moet maken om de harde buiken. Ik moet vooral letten op de wijze waarop ze ontstaan en verlopen. Zolang er geen ritme in zit zal ik door een drukke baby waarschijnlijk blijvend met een opgeblazen ballon rondlopen en mag ik doen wat kan en goed voelt.

Daar die harde buiken niet echt lekker aanvoelen is rust nemen en ontspanning zoeken iets wat ik graag opzoek na enige activiteit. Ook het gebruik van de rolstoel helpt positief. Al blijft het lastig me eraan over te geven dat ik niet meer langdurig zelf kan lopen. Het is afwegingen maken, steeds weer.

Zenuwachtig voor de bevalling?

Op dit moment ben ik niet echt zenuwachtig, al moet ik zeggen dat het gesprek met de verloskundige daar voor gezorgd heeft. Mijn vragen werden beantwoord. Ik weet nu ook wat er – in verband met de voorgeschiedenis bij de zwangerschap van Riana – nu anders zal gaan. Het gevoel serieus genomen te worden heeft feitelijk mijn angsten weggehaald. De weeën op zich en het bevallen zal vast wel loslopen. De pijn in diepte viel me de vorige keer mee, de weeënstorm vond ik wel heftig. Het is al met al niet iets wat je graag meemaakt, maar aan de andere kant geeft het je ook een oergevoel.

Met een zeer beweeglijke baby in de buik die me geen moment van de dag laat vergeten dat ik zwanger ben, merk ik dat de band die ik opbouw nu al zeer hecht is. De nieuwsgierigheid naar de kleine neemt dan ook met de dag toe. De zin om de kinderkamer gereed te maken en al het noodzakelijke in huis te halen is elke dag aanwezig en we vorderen gestaag. En als ik dan met een babypakje in mijn handen zit, smelt ik letterlijk weg van liefde. En ik niet alleen. 😉

Wordt vervolgd.

Barbara

 

Gerelateerde blogs:

• Mama, hoe ben ik uit je buik gekomen?
• Prenatale depressie, het is niet jouw schuld | zwangerschap taboe
• Unisex babykleertjes een nieuwe trend?
• Het geboortekaartje van uk, hoe pakken wij dat aan?

 

---

CO#-blogs zijn columns die worden geschreven vanuit het dagelijkse persoonlijke leven van Barbara Oosthoek. Graag stel ik me hier verder aan je voor.

Alle CO#-blogs zijn terug te vinden via de Column‘categorietab’. Op dit moment is de zwangerschap (uitgerekend begin april 2019) een vaak voorkomend onderwerp, deze zijn direct via de Zwanger‘categorietab’ te lezen.