Een drukke week met te volle agenda | Persoonlijke blog

Zoals ik in de vorige Huize Only blog schreef is mijn vader begin deze maand overleden. We hadden al heel lang geen contact meer maar het hakte er toch behoorlijk in. Hierdoor bleef best veel liggen (logisch) en heb ik nu een wat te volle agenda.

Vorige week was pittig

Nu we weer een week verder zijn, zijn de ergste emoties gezakt. De leegte blijft, niet zozeer het hem nooit meer zien ‘gevoel’, want we hebben al zolang geen contact meer, maar wel het definitieve gevoel dat hij er niet meer is en er nooit herstel zal plaatsvinden van onze band. Nu had ik dit al lang geleden geaccepteerd, maar nu is het definitief. Hij is weg.

Vooral de bagger die naar boven kwam, die heeft geleid tot het verbreken van het contact met mijn vader op zestien jarige leeftijd (en alles wat daarvoor heeft plaatsgevonden) kwam best hard aan na zijn overlijden. Ik had dat vooraf niet zo ingeschat. Ik dacht werkelijk dat ik het boek gesloten had, maar het waaide toch even behoorlijk open. Ook al gaan de decennia voorbij, die biologische band en behoorlijk nare herinneringen over toen kwamen even heel levendig terug, inclusief boosheid, onbegrip en verdriet. Ieder kind wil denk diep van binnen gewenst zijn, ik ook, zelfs nu op volwassen leeftijd met bijna 30 jaar tussen nu en de laatste keer dat ik pap persoonlijk sprak.

Een ouder verliezen is altijd zwaar, ook al is de band niet goed. Dat is me nu wel duidelijk geworden. Al merk ik wel dat het boek nu weer sluit (en vast nog wel af en toe wat zal openwaaien) en dat de aanvaarding er is dat dit het laatste hoofdstuk is uit zijn voorbije leven, waar ik geen deel van heb uitgemaakt. Het is zoals het is, dus ik laat het gaan en accepteer dat het zo zal zijn en dat mijn pijn er ook mag zijn. Dat maakt het draaglijk.

Een drukke week met te volle agenda

Hoewel de week technisch gezien nog maar net is begonnen terwijl ik deze persoonlijke update schrijf, voel ik inmiddels me wel opgeruimder dan vorige week. De totale geestelijke onrust, woede, onbegrip en pijn hebben weer plaats gemaakt voor alledaagse zaken. Uiteraard komt het af en toe even naar boven, maar ik kan het nu weer beter filteren, al realiseer ik me dat ik er nog niet geheel ben. Dat kost tijd.

Mijn agenda is (doordat ik nogal stil stond door alle emoties en er bijna niets uit mijn handen kwam) nu wel wat vol deze week (understatement), ik vraag me dan ook af of ik alles gedaan krijg wat ik liefst gisteren al gedaan had willen hebben. Waarschijnlijk niet, als ik heel realistisch ben.

Zo wachten er een zestal afspraken ten behoeve van het gezin waar ik niet onder uit kan (en wil).

Later deze week volgt er onder andere een gesprek over onze oudste peuter met de samenwerkingsverbanden. Daarin hoop ik te horen waar en/of hij als hij 4 jaar is kan gaan starten aan zijn leven als kleuter. Ik schreef eerder al een informatieve blog over zijn taalontwikkelingsstoornis, die steeds wordt aangevuld met nieuwe informatie. Momenteel volgt hij vroeg educatie waarbij hij 2 dagdelen per week extra wordt gestimuleerd in zijn taalontwikkeling. Dit gaat goed vooruit, maar hij is nog lang niet waar de ‘gemiddelde’ bijna 4 jarige peuter is. Voor meer inhoudelijke informatie kan je daar verder lezen.

Klussen in huis

Daarnaast wil ik de muren in de kamer schilderen (het gedeelte wat nog niet gereed is) en wacht er boven een ladekast om in elkaar te worden gezet zodat onze nu steeds zeer chaotische doucheruimte (eerlijk zijn prima, maar ik bespaar je de foto) daarmee de rust zelve wordt, althans dat is de intentie. 😉

Vrijdag komt er iemand maten opmeten voor de parketvloer in de tweede helft van maart wordt gelegd op de benedenverdieping. Daarna is het, zodra het mooie weer arriveert, makkelijker om onze beide peuters te ondersteunen bij het zindelijk worden en is alles veel makkelijker schoon te houden. Ik kijk daar dan ook echt naar uit. Wel zie ik nog op tegen de zaken die voor die periode afgerond moeten zijn, zoals bijvoorbeeld het verfwerk wat ik eerder al aanstipte en waar ik vermoedelijk deze week niet aan toe ga komen ook al wil ik dat wel.

Verder struggle ik met wat gezondheidsissues die zijn gerelateerd aan mijn maagverkleining. Het is geen makkelijke weg dat weet ik wel. Er zijn nadelen en je weet niet van te voren welke nadelen je ten deel vallen, sommigen hebben er slechts enkelen, anderen wat meer. Ik beschouw mezelf niet als een zwaar geval wat dat betreft, de klachten voor de ingreep waren veel ernstiger en dus sta ik 100% achter de maagverkleining en heb ik geen moment spijt. Maar er volgt dus een aparte blog over mijn eigen negatieve ervaringen met een kiwimaag. Alle blogs over de maagverkleining zijn te vinden via deze link.

Mijn zakelijke agenda loopt wat uit 😉

Op de zakelijke agenda staat het nodige onderhoudswerk wat ik nog moet uitvoeren. Een website heeft altijd genoeg werk in de background. En dit natuurlijk naast het schrijven van nieuwe blogs (waaronder deze) en het opdoen van nieuwe kennis over hoe je blogzaken het best kunt toepassen. Het bloggen blijft een zeer leerzame omgeving, vind ik.

Daarnaast, hoewel ik daar deze week totaal niet aan toe ga komen, wacht de module Biologische grondbeginselen onderdeel cognitie (Bachelor Psychologie aan de OU) ook op me. Het studeren is nu een uitdaging, omdat ik de studiefocus mis vanwege alle stress die er de laatste weken is geweest en nog niet geheel is gaan liggen. Bloggen gaat me makkelijker af dan moeilijke materie tot me nemen over hoe de hersenen precies werken. 😉 Ergens is het gemis aan studiefocus een manier om het makkelijker te accepteren dat ik er niet (genoeg) aan toekom. Al probeer ik wel dagelijks iets door te lezen, wat wisselend lukt.

Deze week is door de vele gezinsafspraken duidelijk geen ideale zakelijke week, het zij zo. Het geeft me rust dat ik mijn prioritering altijd heel duidelijk heb. Eerst het gezinsleven en dan de rest. Dat heb ik moeten leren, al blijft het wel ingewikkeld soms. Het inbouwen van me-time is daarin ook zeer belangrijk en ervaar ik ook als wisselend succesvol. Gelukkig gaat het met manlief steeds beter (herstellende van long covid) waardoor ik wat sneller me af en toe even kan terugtrekken.

Kijkend naar buiten en de zon die lekker schijnt, neemt het verlangen naar de lente steeds grotere vormen aan. Al begreep ik uit de temperatuurvoorspellingen dat de echte warmere lentedagen nog even op zich laten wachten, toch kan ik al heel erg genieten van de paar dagen in de dubbele cijfers die ons nu gegund zijn en ga ik zo (gewoon omdat het kan) even in de zon zitten. Winterjas aan, snoet in de zon, thee erbij en heel even genieten en daarna door met de volgende taak op mijn to-do lijst. 😉

Een fijne week toegewenst allemaal!

Barbara

Mocht je graag de persoonlijke blogs vanuit Huize Only lezen. Alle persoonlijke blogs (vanaf januari 2023) krijgen de categorie Huize Only en zijn op die manier heel makkelijk terug te vinden.

Alle blogs worden automatisch op Bloglovin’ gepubliceerd en deels op andere sociale kanalen van Onlybyme.