Het Grote Geheim

Onze dochter zit nu in groep 6. We zien het in november al aankomen, de surprise op school. Hoe ga je dat aanpakken terwijl ze nog gelooft? 

Sinterklaas Stress

Het onthullen van het Grote Geheim

De voorstukjes voor het sinterklaasjournaal zijn al op tv en ze verheugt zich enorm op deze periode van het jaar. Afgelopen jaar hebben alle mogelijke moeite gedaan om haar nog te laten geloven, na de verhuizing hadden we eindelijk een echte open haard met schoorsteen. De twee oudste speelde het goed mee, ’s avonds de schoen mee zetten en zingen. De spanning voor pakjesavond hoewel ze grotendeels zelf de cadeaus mee uit hadden gezocht. Alles verliep vlekkeloos, ook als de tv aanstond en er kwam iets over de pietendiscussie. De jongens wisten meteen wanneer ze weg moesten zappen.

Dit jaar laaide die discussie rond de grote vakantie weer helemaal op en ik moet eerlijk bekennen, voor mij is de lol eraf. Natuurlijk vind ik de sfeer van ons sinterklaasfeest geweldig, het samen zijn op pakjesavond, de vragende blikken in de ogen als er in een keer pepernoten door de huiskamer vliegen en de dankbare gezichtjes als ze de cadeautjes openmaken. Maar de rest er omheen maakte dat ik het steeds moeilijker vond om de authentieke sfeer terug in huis te toveren.

Hoe pak je het vertellen van het Grote Geheim aan

Zodoende hadden we besloten om haar het grote geheim te vertellen, liever dat ze het van ons hoort dan erachter komt door een tv programma ofzo. We gingen met z’n allen om de tafel zitten, de spanning was te snijden want normaal gesproken is Quinty vrij snel van slag door veranderingen dus wij hadden ons voorbereid op een groot drama heel veel dingen uitleggen en haar troosten. Het zou een vermoeiende avond gaan worden.

Patrick begon:
‘Quinty, wij moeten je iets vertellen.’
‘Wat dan?’
‘Wij hebben tegen jou gejokt.’ Net of wij altijd jokken (niet dus), keek ze hem koel aan.
‘Waarover dan?’
‘Over Sinterklaas.’ Nu gingen haar ogen wijd open en leunde ze meer naar voren.
‘Hoezo?’
‘Hij is al heel lang dood maar wij blijven dit zo vieren omdat het een heel belangrijk en leuk feest is.’
‘Dus toch? Had ik toch gelijk. Eindelijk!’

Verward keken wij haar aan. Waar blijft dat drama. Nee, ze begon nog te lachen ook.
‘Ik wou al bijna nepcamera’s ophangen in de huiskamer, naar de open haard, zodat ik kan zien hoe de schoenen gevuld worden.’
‘Nou schat’, zei ik. ‘Dat hoeft nu niet meer.’

We bleven er nog een hele tijd over doorpraten, hoe Tygo en Duncan mee hadden geholpen om de schoenen te vullen en zelfs de cadeaus mee hadden ingepakt. Natuurlijk hebben we ook het echte verhaal van sinterklaas uitgelegd.

Inmiddels stonden er tranen in haar ogen, maar nu van geluk omdat ze eindelijk het grote geheim van sinterklaas weet en niet het nepgeheim van de witte onderbroek met rode hartjes. Ze hoort nu bij de grote kinderen en pakjesavond zal in ons huis nooit meer hetzelfde zijn.

‘Wat doen we nu dan op pakjesavond?’ vroegen de kinderen.
‘Dat weten we nog niet, maar in ieder geval iets gezelligs.’
Opeens keek ze ons aan, stond op van haar stoel en kwam naar ons toe. We kregen allebei een kus en ze zei: ‘Dankjewel voor de mooie cadeautjes die ik gehad heb.’

 

Heb jij ook zo’n leuke verhaal over het vertellen van HET GEHEIM, aan je kind of kinderen?

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten