Column Only #1 – Verhuizen maar!
Verhuizen. Hoe moeilijk kan het zijn als je nummer 15 op je naam hebt staan na deze keer? Je weet wat je dient te regelen. Huurt een geregistreerd verhuisbedrijf in. Stemt wensen vooraf goed af. Piece-of-cake toch? Het liep uiteraard ‘net’ even anders. Iets wat wel vaker voorkomt in Huize Only. Het leven is hier zelden saai.
—- Lees onderaan deze blog over het ontstaan van Column Only’s —–
Inhoudsopgave
#1 – Verhuizen maar!
Een paar maanden geleden hakten we de knoop door. Enschede zou het worden. Verhuizen vanuit het Brabantse Land naar Twente, een regio die ik tot ik Lief leerde kennen nog niet kende. Sterker nog, het lag een jaar geleden zeker niet in mijn planning die regio te gaan leren kennen en al helemaal niet om verliefd te worden op een man op afstand. Mijn ‘been there, done that‘ theorie zou me daarvoor behoeden, was mijn aanname. Ik zou niet nogmaals een relatie over lange afstand aangaan, sterker nog ik was ervan overtuigd de rest van mijn leven single te blijven, een status die goed beviel (lees: ik achtte het niet mogelijk meer dat ik in staat zou zijn ooit nog te gaan samenwonen en mijn verworven vrijheden weer in te leveren).
Ongepland en ongewild
Tja, en dan besluit je impulsief om een avond te gaan stappen met een man op ruim een uur rijden van huis (we spraken in het midden af) omdat je zin hebt om een avondje uit te gaan en het niet leuk is om ergens alleen naar toe te gaan. De intentie was werkelijk niets meer dan dat. We wisten beiden dat de afstand te groot zou zijn voor meer dan een leuke afspraak, een leuke avond uit, luisteren naar muziek, gedachten delen.
Ik grapte zelfs nog dat hij waarschijnlijk veel aandacht zou krijgen daar we naar een coverband gingen die ook veel mannen zo trekken met belangstelling voor het mannelijke geslacht. En verwachtte totaal niet dat we ook weer ‘samen’ de tent zouden verlaten. Het is immers fijn ergens samen binnen te komen, maar eenmaal ter plekke had ik gewoon mijn eigen gang gegaan indien het gesprek niet had gevlot. 😉
Liefde op het eerste gezicht
Het bestaat, dat weet ik nu uit eigen ervaring. De klik was er direct. De avond duurde zolang als het maar kon en eer ik thuis was waren de eerste mensen alweer aan de zondag begonnen. Ik weet nog zo goed mijn gedachten die probeerden het gevoel tegen te houden, ook al was het onbegonnen werk. Dat ik baalde dat ik voor hem viel. Dat het heel veel gereis zou gaan inhouden. En bovenal dat ik dit niet mocht negeren, ook al was mijn eerste reactie heel hard wegrennen (voor alle gedoe rondom een relatie over afstand).
Elke week samen
Vanaf moment 1 hebben we elkaar elk weekend gezien, wat al snel langere weekenden werden, weken samen waar mogelijk en al binnen een paar maanden wisten we beiden dat we dit niet meer wilden laten gaan. Enkel wat dan? De beslissing werd Enschede en dan komt er een periode van volhouden. Reizen is vermoeiend, zeker als dat wekelijks is. Het afscheid nemen werd elke keer zwaarder. Ik die dacht nooit meer te willen samenwonen, ging verlangen naar dit moment. En dat moment is nu: we wonen samen.
Samenwonen, verhuizen maar!
We staan inmiddels ingeschreven in Enschede, maandag 2 juli heb ik de sleutels van ons Brabantse thuis ingeleverd en nu ‘wonen’ we in Enschede, maar zijn we nog steeds in Brabant. Dit is bewust om dochterlief de laatste schoolweek nog hier te laten meedraaien. Heel bewust hebben we gekozen om de verhuizing nu al (voor de zomervakantie) plaats te laten vinden en haar het afscheid nemen van school, huis en omgeving zelf te laten meemaken. Als je 7 jaar bent is zoiets immers heel intens.
Dus al maanden geleden begon ik met regelen. Enkel als er dan een persoonlijke stress situatie bijkomt die je niet had kunnen zien aankomen en niet kan negeren, is verhuizen ineens veel meer dan enkel verhuisstress en komt er ook nog persoonlijke stress bij. Ik kan het niemand aanraden, maar daar kies je niet voor.
Zaken gebeuren in het leven en je probeert te handelen naar kunnen. Dat ik regelmatig op instorten heb gestaan, lijkt me logisch, zonder verdere toelichting op de inhoud van de persoonlijke stress. Het verhuizen werd erdoor naar de achtergrond gedrukt, dat moet je een beeld geven van de impact. 😉
Goed geregeld met rampzalige uitvoering!
De ervaring van eerdere verhuizingen hielp, ik wist was er diende te worden geregeld. Daar we geen gedoe wilden regelden we een professioneel verhuisbedrijf. Helaas kan ik nu uit eigen ervaring vertellen dat een professioneel verhuisbedrijf niet betekent dat de verhuizing dan vlekkeloos verloopt, sterker nog, niets liep zoals afgesproken!
Professioneel verhuisbedrijf: Niets ging zoals afgesproken
Het leek zo ideaal, twee verhuiswagens die elk hun eigen taak hadden. Een wagen voor de spullen naar Enschede en een voor de afvoer van spullen naar de stort. Ik ben nog steeds van mening dat dit ook ideaal had kunnen verlopen, maar op het afgesproken moment was geen van beide wagens ter plekke.
Pas na een uur was er contact, verhuiswagen met pech. Er zou maar 1 wagen gaan komen, de andere stond in de garage. Waarom de wel rijdende wagen niet hier allang voor de deur stond is me nog steeds een raadsel, maar het zou (na al een uur vertraging) nog een ruim uur duren. Dat het uit eindelijk ruim 3 uur na afgesproken start moment was en de heren later ingehuurde ‘niet officiële verhuizers’ bleken te zijn? Dat ze op uur tarief waren ingehuurd door ons verhuisbedrijf en duidelijk geen haast hadden. Dat alles uren duurde wat echt totaal niet nodig was geweest en ze over alles langer deden dan gemiddeld te verwachten. Zelfs de reis naar Enschede duurde veel langer dan ook maar logischer wijs door verkeer en snelheid verklaarbaar. (Pas half 12 in de avond zijn ze vertrokken uit Enschede en niet omdat alles gereed was, maar omdat Lief het zat was.)
Zondag deel 2?
Hoewel vrijdag niet verliep zoals gewenst, was er toch afgesproken dat zondag deel 2 zou worden uitgevoerd. Enkel was er op afgesproken tijdstip weer geen verhuiswagen ter plaatse. Was er geen reden van afwezigheid bekend en werd ik pas na een uur per sms bericht verwittigd dat men onderweg was. (Smoes: bijrijder had zich verslapen). Ik heb via de telefoon heel duidelijk laten weten wat ik daarvan vond en heb de opdracht uiteindelijk, na overleg met Lief, geannuleerd. Ook het aanbod het voor minder te doen hebben we afgeslagen. Het vertrouwen was weg en we wilden rust.
Referenties zeggen niet alles
Goede referenties zegt dus feitelijk zeer weinig (verhuisbedrijf had deze zeker en zeer lovende ook) en heus geloof ik dat we pech hebben gehad. Bedrijf zal het vast goed hebben bedoeld. Zal overboekt zijn geweest, een team dat uitviel om welke reden dan ook en daardoor werden wij geholpen door team B (of C of D of E) in de wachtrij van invallers.
Ze hebben naar kunnen gehandeld. Dat ze niet professioneel waren, geen kunde hadden waardoor het geheel beter had verlopen. Dat er waarschijnlijk zaken kapot uit de dozen gaan komen(de eerste kapotte items zijn al geconstateerd inmiddels)? Dat er zaken voor ons gevoel niet goed zijn aangepakt. dat is dan nog tot daar aan toe. De zeer beroerde communicatie, of eerder het gebrek aan, deed mij besluiten deel 2 te annuleren.
Beroerde communicatie
Wees eerlijk. Nu nog hebben we beiden het gevoel voor de gek te zijn gehouden. Was wagen 2 werkelijk stuk? Waarom was team 1 er pas 3 uur te laat? Waarom duurde deze verhuizing veel langer dan redelijk? Kortom het komt over alsof we zijn bespeeld.
En dan het niet tijdig bellen bij ontstane vertraging? We waren goed bereikbaar. Dat kon van het verhuisbedrijf zeker niet worden gezegd. Sterker nog, ik kreeg ze niet eerder dan na ruim een uur op beide dagen aan de telefoon. Op grond van wanprestaties hebben we de zondag na een duidelijke woordenwisseling geannuleerd. De nog af te voeren bezittingen hebben we uiteindelijk zonder stress met de woningbouwvereniging opgelost. (Eind goed, al goed dus zeker wel, maar het voelt nog steeds als een verhuizing met een nare bijsmaak.)
Onverwachte stress erbij
Zou werd een naar verwachting goed gevoel (het eindelijk mogen verhuizen) een weekend vol stress en nu dit schrijvend vanuit ons tijdelijke onderkomen (Centerparcs) kijk ik met een wrang gevoel terug op het geheel.
Het verhuisbedrijf heeft ons geen goed ervaring gegeven. Al weet ik uit eerdere ervaringen dat het ook heel anders kan gaan. Feitelijk vraag ik me inmiddels af in hoeverre de referenties zijn gemanipuleerd en of mijn negatieve referentie (die ik overweeg te geven) zal blijven staan of dat deze zal worden verwijderd.
Deze blog is in ieder geval in mijn eigen beheer en de link naar hun website kan ik dan ook niet aanbevelen om te gebruiken voor het boeken van jouw aanstaande verhuizing. Hoewel ik me bewust ben dat anderen een hele positieve ervaring hebben gehad, en wij waarschijnlijk vette pech bij dit bedrijf.
Ook dien ik eerlijk te bekennen dat de woordvoerder werkelijk heeft geprobeerd ons tegemoet te komen. Hij heeft de prijs meerdere malen naar beneden bijgesteld. En hij was bereid ook wagen twee nog te laten komen, zelfs op maandagmorgen nog. Enkel als er al zoveel is fout gegaan en de communicatie zo slecht verloopt is het vertrouwen op een gegeven moment weg en is de verdere afronding van de verhuizing staken beter dan ook de dag van de sleuteloverdracht nog ingaan met stress of het ‘dan wel’ allemaal goed verloopt.
Ieder bedrijf heeft nu eenmaal klanten waarbij alles fout gaat wat maar fout kan gaan. Wij waren denk ik zo’n klant en ik ga er vanuit (in algemene goedwillendheid) dat het normaal niet zo verloopt en we werkelijk pechvogels zijn geweest.
We zijn verhuisd
Hoe dan ook, we zijn verhuisd en wonen nu samen. Een heel nieuwe situatie en vast voer voor nog vele wekelijke blogs vol onverwachte omstandigheden. En zo niet, dan is er uit het recente verleden nog aan te halen. Het verhuisboek gaat dicht, blik vooruit en nu afschakelen van het leven in het Brabantse land. Omringd door vakantie vierende mensen zou dat toch moeten gaan lukken!
Wordt vervolgd.
Barbara
Waarom Column Only’s?
Gezien het leven bij ons zelden saai is (understatement) en ik al jaren geregeld uit tegen dierbaren dat ik er boeken over vol kan schrijven (en er nooit aan toekom om ook daadwerkelijk te gaan schrijven) is het idee ontstaan om er wekelijks een column aan te wijden. Een persoonlijk kijkje in ons leven, met recente en eerdere voorvallen als inhoud.