Gezocht: Tijdmachine!

Daniëlle schrijft over het vooruit willen draaien van de klok en tegelijkertijd nu al weten, dat je op een later moment, de klok weer wil terugdraaien.

tijdmachine

Een tijdmachine gewenst?

Het is winters buiten en terwijl ik dit schrijf, nestelt onze 14 jarige zwarte kater zich tegen me aan. Er staat een beker warme chocomelk voor me op tafel en ik geniet even intens van de stilte in huis. Er klinkt zacht gesnurk uit de babyfoon. Onze 3 maanden oude baby ligt prinsheerlijk in zijn bedje te slapen. Op woensdag is zijn grote zus altijd naar de kinderdagopvang en geniet ik dus zoveel mogelijk van hem. Regelmatig doet hij dan in mijn armen een dutje. Ja ik weet het, vreselijk slecht, want een baby moet wakker in zijn eigen bedje gelegd worden, zodat hij zelf in slaap kan vallen. Maar op die woensdagen niet. Op die woensdagen, knuffelen we heel veel en slapen we soms samen.

Ik had vooraf niet kunnen bedenken wat een verschil het zou zijn, zo’n tweede kindje tegenover de eerste. Lag ik bij mijn oudste elke dag met haar in mijn armen te knuffelen na elke fles, nu wil diezelfde oudste meteen aandacht, zodra de fles van de baby leeg is (en soms al tijdens). Gelukkig is ze gek op haar kleine broer en rent ze meteen naar hem toe, zodra hij zijn eerste huilklanken laat horen. Toch zag ik het veel rooskleuriger voor me. Ik keek weer uit naar dat knuffelen met zo’n klein hulpeloos mannetje. Terwijl de realiteit nu toont dat daar maar weinig tijd voor is en ik juist heel erg uitkijk naar de tijd, dat hij zelf kan gaan zitten en lopen. Zeker nu de oudste haar spraakwaterval heeft ontdekt, verlang ik steeds meer naar een kleine tijdmachine, zodat we een jaar kunnen overslaan en ook hij niet meer alleen jammerende geluiden produceert.

Al weet ik overigens vrij zeker, dat ik over een jaar die tijdmachine graag weer zou willen gebruiken ,om terug te gaan naar precies deze dag. Dat ik hem graag weer even in mijn armen zou willen hebben, in plaats van continu achter hem aan te moeten rennen. En dat ik graag weer even de rust van zo’n woensdag zou willen hebben, in plaats van het geruzie van onze (b)engeltjes.

Zo tegenstrijdig is het hele mama zijn dus. Wil je ze het ene moment achter het behang plakken of op marktplaats zetten, het volgende moment, wil je dat die ene zeldzame knuffel nooit ophoudt en je ze voor altijd veilig en geborgen bij je kunt houden.

 

Herken je jezelf in deze gevoelens? Of helemaal niet? Laat het weten in een reactie!

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten