Vandaag leven we nog

Recensie Vandaag leven we nog, Emmanuelle Pirotte

Vandaag leven we nog, vertelt het verhaal van vriendschap tussen een Joods meisje en een Duitse soldaat in de Tweede Wereldoorlog.

Vandaag leven we nog

| auteur: Emmanuelle Pirotte | uitgeverij: Cargo | paperback en E-book | recensent: Yvonne Vogels |

Recensie Vandaag leven we nog

Inhoud

Het boek speelt zich af aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in de Belgische Ardennen.
Daar is het Joodse meisje Reneé ondergedoken bij een gezin, als de Duitsers toch nog terugkomen geeft het gezin haar mee met een lokale priester. Hij geeft haar dan weer mee met twee Amerikaanse militairen. Alleen blijken deze twee militairen geen Amerikanen te zijn maar Duitsers.

Ze nemen het meisje mee naar het bos om haar te doden, maar als de man met zijn geweer op Reneé gericht staat draait hij zich om en schiet zijn collega neer. Dit is het begin van een bijzondere band tussen de Duitser en Reneé.

Is deze band bestand tegen de gruwelheden van de Tweede Wereldoorlog?

Persoonlijke Leeservaring

Yvonne: Vandaag leven we nog, is heel bijzonder geschreven, soms veranderde het verhaal tijdens een alinea van personage wat het soms wel verwarrend maakt maar tegelijkertijd ook prettig omdat er op dat moment geen pauze zit in het verhaal en ik gewoon door kon lezen. Omdat het verhaal zich in de Belgische Ardennen afspeelde werd er in het boek ook soms in het Belgisch geschreven. Dit dialect was voor mij wel heel herkenbaar omdat het veel op het Brabantse dialect lijkt. Ik weet niet of dit voor iedereen zo is, en je moet er natuurlijk van houden. Voor mij was dit wel een positieve toevoeging in het verhaal, het maakte het namelijk menselijk, minder afstandelijk.

Ik dacht eigenlijk eerst dat het een erg oppervlakkig verhaal zou worden en ik miste de emotie en de diepgang in de personages. Reneé en Mathias hebben in hun leven ontzettend veel meegemaakt, ze hebben een soort intuïtie ontwikkeld waardoor ze aan één blik naar elkaar genoeg hebben. In het begin van het verhaal kwam dit in mijn ogen wat kinderlijk en eenvoudig over maar later was het juist heel bijzonder en raakte het me ook. Vanaf dat moment las het boek als een trein en heb ik zelfs bij sommige stukken een traantje moeten wegpinken.

Waarom deze diepgang pas zo laat er in kwam weet ik niet, het had van mij al wel eerder gemogen. Dat had in mijn ogen wel veel toegevoegd aan het verhaal. Dat neemt niet weg dat het laatste deel van het boek erg prachtig is. Je kunt je met beide karakters goed invoelen ook al zijn ze zo verschillend en leken ze in eerste instantie erg harteloos en afgevlakt in hun persoonlijkheid.

 

Gerelateerd:

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten