Kloon

Recensie Kloon, Lineke Breukel

Kloon is deel 3 van de serie ijsblauw. Aartsvijand nummer 1 is terug en nog meer vijanden kondigen zich aan. Zelfs uit onverwachte hoek.

Kloon

| auteur: Lineke Breukel | uitgeverij: Village | paperback en E-book | recensent: Carla Kooijman-van Bakel |

Recensie Kloon

Inhoud

Het derde deel in de serie IJsblauw is Kloon.

Hierin volgen we Eva-Lin en Adam verder in hun ‘ontwikkelingen’. Waar we in deel 2 van deze serie dachten af te zijn van Marcus Brent, blijkt dit niet het geval. Schepper en tevens aardsvijand nummer 1 heeft de aanslag overleefd. Dat niet alleen, de plannen van Marcus zijn ook niet gewijzigd omtrent Eva-Lin en Adam. Deze twee echter proberen om voorgoed met Brent af te rekenen. Gaat dit echter lukken, dat is de vraag?

Brent heeft ook nog een verrassing in petto voor alle twee, ze blijken nog een ‘familielid’ te hebben waar ze niets van af wisten! Daar komen Adam en Eva-Lin onafhankelijk van elkaar achter wat ook nog meer voor de nodige verwarring en problemen zorgt. Lin en Adam moeten weer vechten voor hun leven, zowel samen als onafhankelijk van elkaar, soms tegen een bekende vijand maar zeker ook tegen de vijand uit onverwachte hoek.

Persoonlijke Leeservaring

Carla: Ik sloeg Kloon open en ging gewoon verder in het verhaal waar deel 2 was gestopt. Prettig aan een serie is natuurlijk altijd dat je de karakters intussen goed kent en aangezien ik intussen al meerdere boeken van Lineke Breukel heb gelezen (her-)ken ik haar schrijfstijl intussen ook goed.

Ik ervaar altijd grote vaart in haar boeken en ook in dit dikke boek is dat weer aanwezig. Het leest daarom ook als een sneltrein, wat niet zegt dat je het boek in een paar uurtjes uit hebt. Ook dit is weer een behoorlijk dikke pil. Wat ik heel kunstig vind van de schrijfster is dat er heel veel gebeurd in het boek zonder dat je tijdens het lezen beseft waar het verhaal heen gaat. Het is net alsof je tot je middel in de zee staat en de ene golf trotseert in de wetenschap dat de volgende golf zich zo weer aandient.

Net zoals er altijd vaart in de boeken van Lineke zit, ontkom je ook nooit aan een behoorlijke dosis geweld en gruwel. Zonder dat ik iets wil verklappen van het verhaal, kan ik wel zeggen dat niet alleen Brent de vijand is van Eva-Lin en van Adam, maar de vijand heeft ook dit keer meerdere gezichten. Ondanks dat ik wel wist welke kant het verhaal min of meer op zou gaan, wilde ik alleen maar doorlezen om aan het einde erachter te komen of, en hoe, dit alles tot een goed einde zou komen.

Er kwam natuurlijk een einde aan dit boek en dat is een verdomd slecht teken! (Lineke Breukel lezers herkennen deze uitspraak wel).

 

Gerelateerd:

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten