“Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen.”

De eerste zin op de achterflap.

Heel treffend deze zin. Als deze hond een onbekende hond is dan is het niet zo moeilijk. Het is gewoon logisch, een valse hond is een gevaar voor de omgeving.

Het wordt anders als deze valse hond van jou is! Dan houd je van die hond en wordt het een lastige beslissing. Met je verstand sluit je hem op of laat je hem inslapen. Maar je hart huilt want deze hond is onderdeel van je familie! Je houdt van deze hond! Hij doet jou echt niets…. totdat dit ook niet waar blijkt te zijn. Dan moet je inzien dat het zo niet langer kan.

Pas toen het boek uitgelezen was bleek de omvang van bovenstaande zin! Je zal zo’n hond hebben…

Recensie Judas

Inhoud

Het boek is een verslag van Astrid Holleeder, de zus van Willem; een van de Heineken ontvoerders. In dit verslag krijgen we een beeld van Willem Holleeder, die naast de ontvoering van Heineken ook afpersingen en liquidaties niet lijkt te schuwen. Flashbacks naar gebeurtenissen in de tijd voor 2013 geven tevens een goed beeld weer van wie Willem was en hoe hij regeerde over de familie, nadat hij het stokje had overgenomen van hun, eveneens tirannieke, vader.

Astrid besluit samen met Sonja, de andere zus van Willem, in 2013 dat het zo niet langer kan en dat er ‘wat’ moet gebeuren om hun broer tegen te houden. Vanaf dat moment maakt Astrid geluidsopnamen, stiekem opgenomen tijdens vertrouwelijke gesprekken met haar broer Willem, die haar volledig vertrouwde. Deze gesprekken waren eigenlijk meer monologen van Willem waarop Astrid af en toe reageerde. Ze was zijn spreekbuis, zijn klankbord. Willem hield voor de buitenwereld een beeld van zichzelf in stand als knuffelcrimineel. Joviale man met een vlotte babbel.

Bij Astrid kon zijn masker af. Dat waren de momenten dat de Willem die Astrid kende zichtbaar werd. Dat zijn eigen zus bang voor hem was, had hij niet door of het interesseerde hem niet. Dat Astrid ver ging om bewijs tegen haar eigen broer te vergaren en zichzelf daarbij ook volledig leek weg te cijferen, geeft aan hoe belastend ze haar leven als ‘zus van’ moet hebben ervaren. En dit alles met als doel haar broer ‘levenslang te geven’. Gaat dit wel lukken? Wanneer gaat Willem de plannen van zijn zus doorzien?

Persoonlijke Leeservaring

Carla: In het begin van dit boek had ik het gevoel dat het misschien te langdradig zou worden. Toch werd ik snel gegrepen door het verhaal en las ik het in een sneltreinvaart uit. In de passages waarin Willem aangehaald werd, kon ik zijn stem met Amsterdamse accent gewoon horen, een vreemde gewaarwording.

Het hele verhaal door voelde ik eigenlijk geen emotie, niet bij mezelf en niet bij Astrid, waarschijnlijk omdat het voor Astrid dagelijkse kost is. Ik voelde wel een soort urgentie om door te lezen. Toch was er ineens een passage in het boek die me echt naar de keel greep. Dat was een gesprek met haar dochter. Kort nadat Astrid dacht dat ze aan de verwachtte liquidatie, in opdracht van haar broer, was ontsnapt. Waarin Astrid het heeft over haar eigen begrafenis en hoe haar dochter en haar kleinkinderen verder moeten zonder haar.

Dit is echt een non-fictie boek dat je gelezen moet hebben. Het is niet zomaar een verhaal en het einde (welk einde dan ook) zullen we kunnen volgen in de media. Ik ben wel achtergebleven met een uitdrukkelijke wens voor de familieleden van Willem Holleeder; dat ze hun eigen leven vorm kunnen gaan geven, het liefst zonder angst.

Gerelateerd: