De hoofdpersoon van, je had moeten gaan, is een scenarioschrijver die een dagboek bij gaat houden maar het niet afmaakt. En dit boek kan je nu zo lezen.

| auteur: Daniel Kehlmann | uitgeverij: Querido | hardcover en E-book | recensent: Fany Van Hemelen |

Recensie Je had moeten gaan

Inhoud

Je had moeten gaan is een kort verhaal. Het gaat over een gezin dat via Airbnb op vakantie gaat in Oostenrijk. De hoofdpersoon schrijft al zijn ervaringen op in een dagboek. Hij is scenarioschrijver en noteert in dit boek zijn aantekeningen voor dit scenario. De notities starten begin december. In het begin lees je de hersenspinsels zoals in een dagboek maar de schrijver wordt verward en dwaalt steeds meer af. Uiteindelijk is alles wat rest van het verhaal het notitieboekje. Een boek met onafgemaakte zinnen die je zelf kan aanvullen. Dit boekje wordt de novelle die je in je handen krijgt.

Je had moeten gaan, toont de moeilijke relaties in dit gezin.

De ik-figuur heeft vaak ruzie met zijn vrouw Susanna en er borrelt van alles. Hij en zijn vrouw proberen hun 4-jarige dochtertje Esther zo goed mogelijk te begrijpen en te beschermen. Het huisje blijkt ook geen medicijn te zijn want dit afgelegen huisje is niet zoals een ander huis. Er is slechts 1 toegang naar het huis en er hangt een rare sfeer. Het lijkt wel alsof het er spookt want er gebeuren rare dingen. Foto’s verdwijnen, rechte hoeken veranderen, de ik-figuur ziet zichzelf op een andere plaats dan waar hij is, …kortom het voelt “behekst” aan.

Het verhaal en de dreiging bouwen zich op en het wordt vreemder en vreemder. Wanneer de ik-figuur en zijn vrouw dan beiden ook nare dromen krijgen wordt het verhaal steeds beangstigender. Zelfs de bewoners van dit dorpje geven hem de boodschap om weg te gaan. Maar wanneer hij weg wil begrijpt hij dat het misschien al te laat is. De schrijver maakt zijn zinnen niet meer af en het is precies onmogelijk om weg te komen van dit huis op de berg.

Is dit onheilspellende verhaal echt, of speelt het zich af in de geest van de scenarioschrijver?

Persoonlijke Leeservaring

Fany Van Hemelen: In dit verhaal werd ik heen en weer geslingerd in een bizarre wereld waarin niets is wat het lijkt.

Ik begon dit boek te lezen en was geïntrigeerd door de woorden die de schrijver gebruikt. Met weinig woorden tovert hij een sfeer te voorschijn die stilaan “beklemmend” wordt. Eerst gaat het over een reis die niet verloopt zoals gehoopt. Het gezin heeft geen harmonieuze relatie en de discussies nemen toe. Het griezelige van deze vertelling schuilt ook in hoe de hoofdfiguur alles beleeft. Tijdens het verhaal heeft hij nooit een naam.

De andere personages worden bij naam genoemd maar de scenarioschijver of ik-figuur is het enige wat ik las over deze man. Stilaan veranderen de gezinsleden en de plaats waar ze verblijven. De chalet op de berg wordt een onheilspellende plaats. Ik voelde gewoon de wanhoop en angst van Susanna en de scenarioschrijver met de minuut verergeren. Vanaf toen had ik het gevoel dat ik in een psychologische mindfuck terecht kwam. De auteur creëert allerlei rare wendingen en kruipt in de geest van zijn personages. Hij deed me in verwondering en ook een beetje ergernis achterblijven na dit verwarrende verhaal. Geweldig is dat hij met dit kort verhaal erin geslaagd is om me mee te nemen in zijn “duistere setting”.

Gerelateerd:

• Winacties op Onlybyme.
• Boekrecensies op Onlybyme.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.