In honderd stukjes van mij, gaat Gina verhuizen. Ze heeft te weinig ruimte en besluit maar honderd dingen mee te nemen naar haar nieuwe appartement.

| Auteur: Lucy Dillon | Uitgeverij: De Fontein |  paperback en E-book | Recensent: Inge van de Vegte |

Recensie Honderd stukjes van mij           

Inhoud

‘Dag, Georgina… Gina?’ Dokter Khan kijkt haar aan met een welwillende glimlach. ‘Gina, goed dat je er bent. En dit is…’. ‘Ik ben haar verloofde, Stuart Horsfield,’ stelt Stuart zich voor. Het klinkt Gina nog altijd vreemd in de oren. Maar alles wat er op dit moment gebeurt, voelt vreemd en alsof het niet haar overkomt, maar een ander.

Een paar zinnen uit de proloog, die de basis voor de rest van het boek zijn. In het eerste hoofdstuk zijn we een paar jaar verder, Gina is bezig de kerstboom op te tuigen, in hun totaal gerenoveerde huis aan Dryden Road. Na het slecht nieuws bericht van de dokter zijn ze het gevecht met die rotziekte aangegaan. ‘Ze’, want Gina moest het lichamelijk doorstaan, maar ze beseft dat Stuart behoorlijk wat te verduren heeft gehad en is dankbaar dat hij altijd aan haar zij heeft gestaan. Samen hebben ze ook de renovatie van hun huis aangepakt, waar ze nu eindelijk mee klaar zijn.

Gina lijkt het helemaal voor elkaar te hebben, tot ze een ontdekking doet die ze zelf niet kan geloven. Ze moet verhuizen, maar kan in haar nieuwe appartement niet al haar spullen kwijt.

Daarom roept ze haar ‘100-dingen-project’ in het leven.

Terwijl er geen muur en vierkante meter vloer vrij is van verhuisdozen hangt ze een papier op, waarop ze maximaal 100 dingen mag noteren die ze wil houden. Ze besluit een groot deel van haar spullen naar de tweedehands winkel aan de overkant te brengen, waarvan de opbrengst naar een hondenopvang gaat. Daar ontmoet ze Rachel, waarmee ze al snel een vriendschap opbouwt.

Tijdens deze roerige periode wordt Gina door de eigenaren van haar droomhuis gevraagd de renovatie van hun huis in goede banen te leiden. Ze neemt de klus aan, want ze zal nu in haar eigen onderhoud moeten voorzien.

Zoals het wel vaker gaat bij een dieptepunt in iemands leven, gaan Gina’s gedachten regelmatig naar haar eerste grote liefde, Kit. Hoe zou het nu met hem zijn?

Persoonlijke Leeservaring

Inge: Honderd stukjes van mij is mijn eerste kennismaking met Lucy Dillon, en ik zal haar boeken vanaf nu zeker in de gaten houden. Het is luchtig geschreven, over toch behoorlijk wat ernstige zaken. Want het leven van Gina gaat zeker niet over rozen. Net als bij het vorige boek dat ik las, Het vorige meisje, is opruimen/spullen weg doen een belangrijk thema, zou dat een hint zijn?

Ik moet zeggen dat de items waarmee alle hoofdstukken beginnen, me niet één keer zijn bijgebleven en dat ik vaak aan het begin van een nieuw hoofdstuk niet door had waar in het leven van Gina ik me begaf (ook al staat er een jaartal genoemd). Heel storend is dat echter niet geweest. Het was me ook niet duidelijk of ze die items tijdens het uitpakken van de spullen in haar nieuwe appartement tegen kwam, ik vermoed van wel.

Ik vind het jammer dat ik niet te weten kom hoe het afloopt, of heeft de schrijfster dat bewust gedaan, met het oog op een eventueel vervolg?

Conclusie:

Een leuk boek dat me deed denken aan de schrijfstijl van Sophie Kinsella en waardoor je met een frisse kijk, ook naar je eigen leven gaat kijken!

 

 

Gerelateerd:

• Winacties op Onlybyme.
• Boekrecensies op Onlybyme.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.