het spoor naar huis

Recensie Het spoor naar huis, Susie Finkbeiner

Het spoor naar huis is een prachtige christelijke roman over het leven van Pearl.

het spoor naar huis

| auteur: Susie Finkbeiner | uitgeverij: Mozaïek | paperback en E-book | recensent: Antoinette van Steeg |

Recensie Het spoor naar huis

Inhoud

Het is Palmpasen 1935 in Red River. De 10-jarige Pearl Spence heeft veel last van het stof in Oklahoma waardoor ze vaak ziek is. Door een stofstorm is ze ook haar halfzus verloren en steeds meer mensen trekken weg. Haar pleegouders besluiten dat ze hier niet kunnen blijven en ze vertrekken naar de broer van haar pleegvader. Hij woont in Michigan waar alles groen is en de lucht zuiver. Haar stiefvader is sheriff en kan in hun nieuwe woonplaats aan de slag. Zijn broer werkt ook bij de politie waardoor dit snel geregeld is.

Ray is een jongen van 11 waarmee Pearl het goed kan vinden. Hij helpt vaak de oude donkergekleurde Millard Young die het pleeggezin van Pearl helpt. Wanneer de familie verhuist, nemen ze Ray mee. Zijn vader heeft een tijd geleden zelfmoord gepleegd en zijn moeder heeft hem in de steek gelaten. De oude Millard Young wil niet mee en in zijn oude omgeving blijven. Ze beloven contact te houden. Pearl kan in de nieuwe omgeving opknappen en genieten van een gezonde omgeving maar wat mist ze haar oude omgeving! En de oude Millard. In eerste instantie gaan ze wonen bij haar oom en tante maar al snel vinden ze eigen woning.

De familie wordt goed opgenomen in de nieuwe gemeenschap en Pearl gaat geregeld bij haar tante langs.

De burgemeester, Jacob Winston, bezoekt het gezin geregeld en ook Abe Cambell weet hun huis te vinden. Hij is voor het dorpje de journalist, redacteur en uitgever. Waarom komt hij steeds vaker langs?

Ondertussen leert Pearl de omgeving en de mensen beter kennen en weet al snel wat ze aan de kinderen in de buurt heeft. Wanneer ze in een winkel ontdekt dat hier het racisme leidt tot veel verschillen, springt ze in de bres bij Opal Moon. Ze kan de boodschappen niet betalen maar heeft het echt nodig. Pearl vertelt dit thuis en de familie besluit haar in dienst te nemen in de huishouding zodat ze geld kan verdienen.

De roddels over Abe en haar stiefmoeder zwellen steeds meer aan. Waarom spreken zij elkaar zo vaak? Hebben haar stiefouders nog een goede relatie? Waarom werkt haar stiefvader zoveel?

Als Pearl jarig is en het medaillon van de moeder van haar stiefvader krijgt, geeft dit jaloezie. Waarom is juist deze vrouw jaloers? Ondertussen blijkt dat de stiefvader Ray graag wil adopteren. Zullen Pearl en Ray broer en zus worden?

Dan ziet Pearl iets wat haar van slag brengt. Dit kan toch niet waar zijn? Hoe nu verder? Als blijkt dat een dierbaar iets van Pearl verdwenen is lijkt niks meer goed te komen. Was het een goed idee om te verhuizen naar een schone, natuurlijke omgeving voor dit gezin?

Persoonlijke Leeservaring

Antoinette (41): Het spoor naar huis is een heerlijk, makkelijk lezende roman. Ik begreep dat er een eerste deel is geweest (En verlos ons van het stof) maar ik kreeg niet het idee dat ik veel heb gemist. Het verhaal is goed apart te lezen.

Het verhaal kent veel thema’s  zoals jaloezie, eenzaamheid, racisme en klaarstaan voor de medemens. De auteur heeft de sfeer van die tijd goed verweven door het verhaal. Zo beschrijft ze bijvoorbeeld het verschil tijdens het eten tussen de rasverschillen. Wit en donkergetint mochten niet samen eten omdat de donkergetinte in dienst waren van.

Het verhaal is er niet een die er echt uitspringt vergeleken met andere boeken maar het is gewoon een heerlijke roman waarin genoeg gebeurd om het verhaal lekker te laten lopen. De cover vind ik prachtig passen bij het boek. Mijn interesse was snel gewekt. Alleen daarom wilde ik het boek graag lezen.

Susie Finkbeiner gaat hopelijk verder met Pearl in haar boeken. Pearl is een jong meisje dat een goed hart heeft ondanks alles wat ze heeft meegemaakt. Ik hoop dat er nog in ieder geval een vervolg komt op dit tweede deel. Het leven van Pearl is nog te jong om nu al te stoppen in boekvorm. Het spoor naar huis is voor mij een doorsneeverhaal maar wel één die mij genoeg getriggeerd heeft om uit te kijken naar een eventueel vervolg.

 

Gerelateerd:

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten