Het boek van Carl

Recensie Het boek van Carl, Naja Marie Aidt

Het boek van Carl, is geschreven door zijn moeder nadat hij op 25-jarige leeftijd overleed. Dit waargebeurde verhaal is rauw en poëtisch geschreven.

Het boek van Carl

| auteur: Naja Marie Aidt | uitgeverij: Querido | paperback | recensent: Wendy van den Berg |

Recensie Het boek van Carl

Inhoud

Het boek van Carl is geschreven vanuit zijn moeder. Carl is 25 als hij overlijdt, zijn moeder schrijft hier een boek over. Over het eerste jaar na zijn dood. Naja kan haar gedachten nergens bij houden. Alles loopt door elkaar heen, geen besef van tijd, ruimte en de werkelijkheid.

Een paar weken voor Carl stierf, is het huis van Naja afgebrand, het verlies van al haar foto’s gecombineerd met het verlies van haar zoon, is mega groot.

Het verhaal is beschreven vanuit Naja, dagboekfragmenten van toen en het eerste jaar na het overlijden en quotes van andere schrijvers. Ook aantekeningen die Carl gemaakt heeft komen terug in het boek.

We leren Carl kennen en de onderlinge familiebanden. Hoe zijn laatste uren zijn verlopen is lange tijd een raadsel tot N, de vriend van Carl, gaat praten. Hij was erbij en heeft het zien gebeuren.

Persoonlijke Leeservaring

Wendy (42): Het boek van Carl is een literaire non-fictie. Nu weet ik dat zoiets vaker op de kaft staat maar dit boek maakt het waar. Het is non-fictie, recht uit het hart. Literair is het in alle opzichten, maar het is ook zeer poëtisch.

Deze combinatie zorgde er bij mij voor dat het een vrij lastig boek was om te lezen. Het is geen verhaal dat bij a begint en bij z eindigt. Het begin zeker, is erg verwarrend, net als de hersenen van een moeder die net haar zoon verloren heeft. Halve stukken tekst die naarmate het verhaal vordert, aangevuld worden. Maar ook van de hak op de tak springen. Dan weer een stuk herinnering, dan weer een stukje uitvaart, een stukje van de avond dat hij stierf. Vervolgd door een quote uit een boek. Zo geeft de schrijfster weer hoe je hersenen en je gevoel werken na zo’n trauma.

Naarmate je verder in het boek komt, hoe langer de verhaallijnen aanhouden en hoe minder het van de hak op de tak springen, wordt. Langzaam komt dan het hele verhaal naar voren en leef je steeds meer mee met Naja en Carl.

Ik vond het een lastig boek, zeker in het begin. Maar de aanhouder wint en op de laatste pagina was ik blij dat ik doorgezet had. Wat een bijzonder verhaal in een heel bijzonder jasje. Zoiets heb ik nog nooit eerder gelezen.

 

Gerelateerd:

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten