Een zachte hand, gaat over een gezin met 2 kinderen die een oppas nodig hebben. De grote vraag: Hoe goed ken jij de oppas van jouw kinderen?

| auteur: Leïla Slimani | uitgeverij: Nieuw Amsterdam | paperback en E-book | recensent: Evy De Brabander |

Recensie Een zachte hand

Inhoud

Het gezin Massé bestaat uit Myriam, Paul en hun twee jonge kinderen, Mila en Adam. Paul is assistent-geluidstechnicus bij een bekende studio en brengt veel tijd op het werk door, ‘gegijzeld door de grillen van artiesten en hun agenda’. Myriam is net na haar rechtenstudie bevallen van Mila en anderhalf jaar later was ze alweer zwanger van Adam. Daardoor heeft ze nooit de kans gekregen een carrière op te bouwen en dat is iets wat haar steeds meer moeite kost.

Wanneer ze op een dag Pascal, een oud-studiegenoot en sinds kort mede-eigenaar van een advocatenkantoor, tegen het lijf loopt, probeert ze haar wanhopige honger naar een baan te verbergen. De volgende ochtend krijgt Myriam een sms van Pascal om te vragen of ze eventueel interesse heeft om voor hem te komen werken en Myriam wil deze kans met beide handen grijpen! Dit houdt natuurlijk in dat het gezin op zoek moet naar een oppas voor de kinderen.

Ze houden sollicitatiegesprekken om de meest geschikte oppas te vinden en daarbij steekt Louise met kop en schouders boven de concurrentie uit. Als Louise aan de slag gaat, komt er een soort rust over het gezin, Myriam en Paul kunnen zich volledig op hun carrière richten, de kinderen hebben structuur en regelmaat, het huis is netjes en er wordt heerlijk voor hen gekookt. Wat wil een mens nog meer?

Louise wordt al snel een onderdeel van hun dagen en het voelt al snel alsof Louise onmisbaar is. Toch schuilt er achter het perfecte imago van de oppas, de verwarde gedachte van een vrouw die misschien niet helemaal de realiteit ervaart zoals de rest van ons dat doet. De belangrijkste vraag is : Hoe goed ken jij je oppas?

Persoonlijke Leeservaring

Evy: Dit boek won in 2016 de ‘Prix Goncourt’, één van de belangrijkste Franse literatuurprijzen. De prijs wordt toegekend aan het ’verbeeldingsvolste proza’ van het jaar. Ik ben altijd wel gevoelig voor ‘prijswinnaars’. Ik denk dan bij mezelf : het zal toch wel érgens op gebaseerd zijn? En ja…soms valt dat mee, en soms valt dat tegen!

Ik ben een beetje besluiteloos over dit boek. Volgens mij is de grootste reden daarvoor het eerste deel van het boek, waarin eigenlijk al gezegd wordt wat er gaat gebeuren. Ik snap best dat je als auteur kiest voor een pakkende eerste zin, maar ‘De baby is dood’ valt misschien bij sommige mensen een beetje té rauw op hun dak. Ook het einde van het boek laat me een beetje op mijn honger zitten. Ik heb nog zoveel vragen die onbeantwoord zijn gebleven.

Het thema van het boek, werkende ouders die de zorg van hun kinderen aan een fulltime oppas overdragen, is erg actueel en de situatie zal de meeste mensen ook bekend voorkomen.

Louise is gewoon ‘Too good to be true’ in mijn ogen, maar Myriam en Paul vinden het allemaal erg ‘makkelijk’. Ze zijn druk met hun eigen carrières en willen geloven dat ze de nieuwe Mary Poppins in dienst hebben. Ze zien niet dat Louise steeds verder in haar eigen wereld wegzakt en haar grip op de realiteit kwijt raakt. De straf voor deze milde vorm van egoïsme is wel érg zwaar natuurlijk, maar het zette mij wel aan het denken.

De schrijfstijl sprak mij erg aan. Er zitten pareltjes van zinnen verborgen in het boek. Leila Slimani begrijpt de kunst van het creëren van een bepaalde sfeer. Het boek voelde voor mij erg koud en afstandelijk aan, en dat past wel bij het verhaal. Mijn leestempo werd ook hoger naarmate ik het einde van het boek naderde, dus er werd ook een mate van spanning gecreëerd waardoor ik het boek niet meer kon wegleggen.

Ik heb niet vaak dat een boek aan mij blijft ‘kleven’, maar dat doet dit boek wel. Ik word er een beetje rusteloos van want ik vraag me af hoe je kan doorzien wie je wel of niet kan vertrouwen. Sluiten we soms onze ogen omdat het ons beter uitkomt? Of zitten sommige geheimen zo diep weggestopt dat ze helemaal niet zichtbaar zijn aan de oppervlakte? Ook niet voor een oplettend oog?

Gerelateerd:

• Winacties op Onlybyme.
• Boekrecensies op Onlybyme.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.