Een engeltje zette de wereld stil. Een ontroerend boek over levenloos geboren kinderen en het rouwproces vanaf begin jaren zestig tot nu.

| auteur: René Oomen | uitgeverij: Aerial Media Company B.V. | paperback en E-book | recensent: Wendy van den Berg |

Recensie Een engeltje zette de wereld stil

Inhoud

Dit boek loopt chronologisch mee met de tijd. Het eerste verhaal is van 1961 en de laatste van 2013. De verhalen gaan over levenloos geboren kinderen en kinderen die kort na bevalling stierven. Hoe zijn we daar langzaamaan anders mee omgegaan. Begin jaren zestig werden de kinderen ergens begraven op ongewijde grond en konden, volgens het Rooms-Katholieke geloof, niet in de hemel terecht komen. Veel ouders hebben hier mee geworsteld en het verdriet levenslang met zich meegedragen.

Langzaam kwam er wat verandering in de opvattingen over deze kinderen. Ze mochten toch op gewijde grond begraven worden, mits de ouders Katholiek waren en het kind, door wie dan ook, water over het hoofdje had gekregen. Een soort van doopsel.

‘De periode tussen vruchtwater en doopwater moest gewoon zo kort mogelijk zijn.’

De rituelen ontwikkelden zich steeds verder richting de mogelijkheid om afscheid te nemen, het kindje nog even zien of vasthouden bleek voor de ouders beter te zijn dan dat het ongezien plots weg was. Nu in deze tijd, zijn de mogelijkheden oneindig. Iedereen is zich bewust van het rouwproces van deze ouders, grootouders en broers en zussen. Maar daar is dus ruim 70 jaar voor nodig geweest om te komen waar we nu zijn. Deze kindjes horen er ook bij.

Niet alleen ouders komen aan bod in dit boek. Een begrafenisondernemer, een gynaecoloog, verpleegkundige, kerkhofbeheerder en zelfs een pastoor doen ook hun verhaal. Het wordt van alle kanten uit belicht.

Persoonlijke Leeservaring

Wendy (41): Wat een schokkend boek is dit. Natuurlijk had ik wel eens gehoord over kinderen die ‘achter de heg’ anoniem begraven werden, maar wat ik nog meer en uitgebreider in dit boek las, liet mijn hart af en toe een slag overslaan. Jemig wat een leed. En niet alleen bij de ouders maar iedereen die er ook beroepsmatig mee te maken had, vertellen over hoe het in die tijd ging. Dat had je maar te accepteren want het was niet anders. Al zei je hart wél anders, het was protocol.

Ik heb het boek niet in één keer uit kunnen lezen. Soms zat er een dag tussen zodat ik het vorige stuk kon laten bezinken. Het heeft me zeker twee weken gekost om het uit te lezen en daarna achtervolgden de verhalen me nog een hele tijd. Niet altijd negatief hoor, want ik ben persoonlijk ook heel blij dat er nu wel wordt stilgestaan bij de afscheidsrituelen en dat de kinderen erkend worden. Ik vind het alleen zo jammer dat er zoveel jaar, zoveel leed is berokkend aan de nabestaanden.

Ondanks dat het een aangrijpend boek is, wil ik het toch graag aanbevelen. Het is een stuk geschiedenis wat niet uit te wissen valt, maar waar wel een hoop van te leren valt. 

Gerelateerd:

• Winacties op Onlybyme.
• Boekrecensies op Onlybyme.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.