Picture Perfect

– – Jootje blogt af en toe voor Onlybyme over haar zeer liefdevolle leven met blogs die je voelt. – –

Later als ik groot ben. Ik weet nog goed wat ik dacht. Mijn grootste droom was een gezin. Het ‘perfecte’ plaatje. Echter, stapelverliefd op de (wat ik dacht) liefde van mijn leven ontdekte ik hoogzwanger dat ik niet zijn enige vrouw was… Ik had last van hormonen. Hij kon niet kiezen. Niet iedereen was blij met zijn (gebrek aan) keuze. Niet iedereen was blij met ons in zijn leven. De laatste loodjes – maar eigenlijk de gehele zwangerschap – heb ik daarom alleen gedragen.

Na de geboorte van mijn dochter gaf ik mijn ex nog één kans – hormonen hè – om in ons leven te zijn en te blijven. Ik zag niet in dat dit geen beste keuze was en dat hij en de hele situatie eromheen in werkelijkheid niet goed voor ons was. Een periode van ellende, macht, onveiligheid en onvolwaardigheid brak aan. Mijn zelfwaarde had een dieptepunt bereikt.

Ik vocht als een leeuw zodat mijn dochter het (weliswaar magere) contact met haar vader kon behouden. De situatie werd steeds onveiliger. Negen maanden later vluchtte ik, letterlijk.

Mijn dochter verdiende veiligheid en volwaardigheid, in een stabiele en gelukkige omgeving. En ik verdiende zelfwaarde en echte liefde. Met coaching en heel veel liefde besefte ik dat ik sterk genoeg was om verder te gaan als bewust alleenstaande moeder. Ik hoefde me niet schuldig te voelen. Nu – ruim 2 jaar nadat ik het contact verbrak – zijn wij gelukkiger dan ooit. Dochterlief groeit op met een mama en een oma.

Zij weet niet beter. Mijn dochter is een lief, ondeugend maar vooral tevreden peuter van drie die lekker in haar vel zit. Wij hebben een tweede kans op geluk gekregen. Er is rust en veiligheid in ons leven.

Van mijn moeder heb ik geleerd dat je altijd onvoorwaardelijk voor je kind kiest. Je bent verantwoordelijk voor het welzijn van je kind. Voor mijn dochter ga ik door het vuur. De moeilijkste keuze ooit is de meest verstandigste keuze ooit gebleken. Het is jammer dat er soms nog wordt gedacht (en helaas ook uitgesproken) dat een kind beter af is in een traditioneel gezin. Ik heb uit ervaring geleerd dat een kind het beste af is in een gelukkige, stabiele en positieve omgeving. Mijn kind ‘mist’ niks. Het is vaak de omgeving die soms denkt dat een kind uit een niet-traditioneel gezin iets mist of iets tekort komt.

Ik zal niet ontkennen dat ík nooit iets ‘mis’. Een maatje, iemand om mee te sparren, een helpende hand. Je gaat altijd door. En toch hoor je mij niet klagen. Ik heb een prachtige dochter. Zij verrijkt mijn leven, ze heeft me veel geleerd over eigenwaarde, onvoorwaardelijke liefde en zelfrespect. Met trots draagt ze mijn achternaam.

Een tijdje geleden ben ik begonnen met schrijven. Als afsluiting, als uitlaatklep en vooral om een soort dagboek te hebben. Over het nu, voor later. Over onze leuke momenten maar ook over mijn angsten, mijn dilemma’s en uiteindelijk mijn moeilijke keuzes. Omdat geschreven gedachtes de meest oprechte antwoorden bevatten. Deze krijgt ze te lezen, later als ze groot is. En tot die tijd – als ze erom vraagt – krijgt ze antwoorden die bij haar leeftijd passen.

Ik ben trots op wat ik bereikt heb. Misschien daarom heb ik ook een allergie voor de meest single ouder onvriendelijke term ‘gebroken’ gezin. Gebroken suggereert in mijn ogen ‘niet compleet’. Het geeft voor mijn gevoel een negatieve lading aan een (in mijn geval) verstandige keuze. Wij zijn compleet, alleen niet volgens de meest traditionele definitie. Samen met mijn moeder – die een groot steentje bijdraagt aan haar opvoeding – heeft mijn dochter een fijne jeugd. Wij zijn geen gebroken gezin. Wij zijn een drie-eenheid gezin.

Liefde en positieve aandacht vormen wat mij betreft de basis voor de opvoeding van een kind, ongeacht in welke gezinssamenstelling het kind opgroeit. Ik heb deze basis kunnen creëren met als resultaat; een gelukkig en tevreden kind! Ik ben trots op mijn dochter en op hetgeen ik bereikt heb. En iedere keer als mijn dochter – tegen iedereen die het maar horen wil – vertelt dat haar mama en oma haar lieve familie is, dan voel ik dat ik de beste keuze heb gemaakt. Ik heb het niet altijd makkelijk gehad, maar ik heb altijd mijn dochter’s welzijn voor ogen gehad.

Together we created our own picture perfect..

Liefs, Jootje