Antoinette: Wat mij betreft is de ondergrondse spoorweg een verplicht boek  op de middelbare school. Het leest makkelijk weg, het grijpt je naar de strot en is een geschiedenis die niet vergeten mag worden.

| auteur: Colson Whitehead | uitgeverij: Atlas Contact | paperback en e-book | recensent: Antoinette van Steeg |

Recensie De ondergrondse spoorweg

Inhoud

De ondergrondse spoorweg is een goed opgezet verhaal over slavernij en de levenslange verbinding aan deze ‘status’.
Cora werkt op de katoenplantage waar zij is geboren. Haar oma heeft hier geleefd en gewerkt, net als haar gevluchte moeder. Cora is een losloper; kind zonder moeder. Ondanks dat weet Cora zich staande te houden. Als Caesar haar vraagt samen te vluchten slaan de twijfels toe, maar als de wrede eigenaar een oogje op haar krijgt, besluit ze het avontuur aan te gaan.

Caesar heeft jaren met zijn ouders bij een dame van stand gewerkt, voordat hij werd verkocht aan de plantage. Hier heeft hij wat scholing genoten. In het dorp, waar hij eigengemaakte spullen verkoopt, heeft hij wat relaties opgebouwd. Meneer Fletcher  belooft hem te helpen met hun vlucht. Na een helse vluchttocht van 30 mijl komen ze aan op de afgesproken plek. Onder een schuur blijkt een ondergrondse spoorweg te liggen. Na een lange  reis komen ze aan in South Carolina. Beiden krijgen een andere naam. Het gewone leven lijkt begonnen. Ze hebben de keuzemogelijkheid gekregen om verder te reizen via de ondergrondse spoorweg maar beiden willen het leven hier voortzetten. Ondertussen blijft Cora zoeken naar haar moeder.

De wrede slavenjager Ridgeway heeft de opdracht  gekregen beiden te zoeken en in het bijzonder Cora. Haar moeder is tenslotte ook nooit gevonden. Als Ridgeway Cora in het vizier krijgt, begint de strijd op leven en dood. Cora weet te vluchten en zit dagen ondergronds. Als Cora uiteindelijk opgepikt wordt, begint haar vlucht van voor af aan. Alleen.  Aangekomen op het volgende station is er niemand. Bij toeval wordt ze gevonden door de stationschef, Martin Wells. Op weg naar zijn huis komen ze langs het “pad naar de Vrijheid”. Een pad dat vol hangt met lijken van voortvluchtende slaven. Cora wordt verstopt op zolder. Is dit nu haar vrije leven? Als Cora ook hier gevonden wordt, nog wel door Ridgeway, lijkt haar leven op de katoenplantage het enige vooruitzicht.

Als Cora door het lot wordt bevrijd uit Ridgeway’s handen, staat haar volgende ondergrondse vlucht te wachten. Aankomend op de “vrije” plantage; Valentines Farm, lijkt het leven haar weer toe te lachen. Samen met Royal, die haar bevrijdt heeft, werkt ze op de plantage. Royal strijdt naast het werk ook voor de antislavernij. Er is een ondergronds spoorwegstation in de buurt die nog niet aangesloten is op de ondergrondse spoorlijn. Royal toont haar deze en spreekt zijn wens uit om dit verder uit te bouwen. Ondertussen bloeit hun relatie steeds verder op. Zal Cora weten te vluchten?  Vindt Cora haar moeder als nog?

Persoonlijke Leeservaring

Antoinette: Wat een prachtig roman heeft Colson Whitehead geschreven over de slavernij! Ik was zeer verrast over deze opzet over slavengeschiedenis. Enerzijds voelde ik de verschrikkingen van het leven van een slaaf, getekend voor het leven. Anderzijds voelde ik het leven waar Cora elke stroomhalm vastpakt om te genieten van wat er op haar pad komt. Deze combinatie maakt dit boek heel sterk. Ondanks dat er veel personages de revue passeren, heb ik geen enkel moment het gevoel gehad dat het te veel was.

Whitehead heeft bij mij verschillende keren een gevoelige snaar weten te raken. De omschrijvingen van de folteringen, het racisme, verkrachtingen, vluchtwegen en de “gewoonte” van deze verschrikkingen konden mij niet ongeraakt laten. Wetend dat deze geschiedenis heeft plaatsgevonden geeft het boek zoveel kracht. De indeling van hoofdstukken vertellen goed de situatie waarin Cora zich bevindt. Maar ook het onderscheidt op rassenscheiding buiten de plantages beschrijft de auteur op levendige wijze. Het boek blijft nog lang doorsidderen. Als een boek dit bij mij teweeg kan brengen dan heb je wat mij betreft een parel geschreven.

Wat mij betreft is de ondergrondse spoorweg een verplicht boek  op de middelbare school. Het leest makkelijk weg, het grijpt je naar de strot en is een geschiedenis die niet vergeten mag worden.

• Winacties op Onlybyme.
• Boekrecensies op Onlybyme.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.