De abrikozenboom, een oude joodse vrouw uit Wenen, een jonge Duitse danseres en de Tweede wereldoorlog, vormen samen een adembenemende roman.

| auteur: Beate Teresa Hanika | uitgeverij: Cargo | paperback en e-book | recensent: Wendy van den Berg |

Recensie De abrikozenboom

Inhoud

De abrikozenboom vertelt het verhaal over de Weense vrouw, Elisabetta. Haar familie is in de Tweede Wereldoorlog afgevoerd naar Dachau en zijn daar vermoord. Als enige overlevende van het gezin, zet ze de traditie voort om elk jaar abrikozenjam te maken. In de achtertuin staat namelijk een abrikozenboom.

Elisabetta is ondertussen een oude vrouw geworden en heeft de bovenverdieping van het huis verhuurd aan een jonge Duitse danseres, Pola. Verder heeft ze alleen ‘gezelschap’ van haar twee zussen die regelmatig in haar hoofd ronddwalen en graag hun mening geven. Zo ook over Pola, maar Elisabetta houdt vol en zet Pola niet buiten de deur.

In haar gedachte gaat ze vaak terug naar vroeger, zeker als ze de zoete geur van de abrikozen ruikt. Er volgt een vermenging van heden en verleden in de levens van Elisabetta en Pola. Blijven ze elkaar ontlopen terwijl ze in hetzelfde huis wonen?

Persoonlijke Leeservaring

Wendy (41): Zelf ben ik niet echt een fan van abrikozen, maar het boek sprak me toch aan vanwege het verhaal er omheen. Een oude vrouw die de oorlog heeft meegemaakt en stemmen uit het verleden hoort. Dat was voor mij de reden om het boek te willen lezen.

Het is niet een verhaal dat je van voor naar achter vertelt hoe het zat. Verleden en heden lopen finaal door elkaar heen en soms moet je echt nadenken of je nu het verleden leest of het heden. Heel langzaam en van de hak op de tak, worden de verhalen duidelijk. Hier moet je echt tegen kunnen vind ik en helaas is dit niet zo mijn stijl. Ik werd regelmatig uit het verhaal gehaald en verloor mijn gevoel van het verhaal, doordat ik zat te puzzelen door wie, wanneer iets verteld werd.

Toch heb ik wel kunnen genieten van het boek. De inwendige strijd van Elisabetta deed me zeker wel wat en ik leefde erg met haar mee. Haar verdriet om haar familie is erg aanwezig en voelbaar in het boek, net als haar eenzaamheid.

Ik ga het boek zeker nog eens lezen, want ik heb het idee dat je er telkens wat meer uithaalt als je het leest.

Gerelateerd:

• Winacties op Onlybyme.
• Boekrecensies op Onlybyme.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.