Recensie Dagboek van een getuige, Astrid Holleeder

Dagboek van een getuige is de opvolger van Judas. Een boek van Astrid Holleeder over het (niet) beschermen van getuigen en hoe zij nu leeft met haar dagelijkse angsten.

Dagboek van een getuige

| auteur: Astrid Holleeder | uitgeverij: Lebowski | paperback en E-book | recensent: Wendy van den Berg |

Recensie Dagboek van een getuige

Inhoud

Astrid Holleeder beschrijft hoe haar leven verloopt sinds ze als getuige staat vermeld in de rechtszaak tegen haar broer Willem. Samen met haar zus Sonja en Sandra, zullen ze gaan getuigen om te proberen hem een levenslange gevangenisstraf te geven. Astrid heeft 2 jaar lang geluidsopnamen gemaakt van de gesprekken die zij met haar broer heeft gevoerd en dat is een grote bijdrage aan het proces.
Helaas is ze nu haar leven niet meer veilig. Willem heeft aangegeven iedereen te vermoorden die hiermee te maken heeft. Hij is in staat zijn hele familie uit te roeien en dat begon al met Cor van Hout, de man van Sonja.

Ze zouden beveiliging krijgen omdat ze getuigen, maar daar is niks tot weinig van terecht gekomen. Een noodknop die ze te allen tijde konden gebruiken, bleek na een aantal weken niet te werken. De telefoonnummers die ze konden bellen voor hulp, waren niet bemand. Astrid besloot het heft in eigen hand te nemen, kocht de nodige beveiligingsmaatregelen zoals een kogelvrij vest, een kogelwerende auto en zelfs ging ze op eigen kosten verhuizen omdat haar broer weet waar ze woont en zij zich daar niet veilig voelt.

Oorzaak van dit alles is dat er maar 2 systemen zijn om getuigen te beschermen. En Astrid, Sonja en Sandra vallen precies buiten de regels van beiden systemen. Ze vallen er precies tussenin met als gevolg dat ze tegen de bureaucratie aanlopen die heerst binnen deze instantie.

Hoe ga je door het leven als je elke dag vreest voor een kogel door je hoofd? Als heel je sociale leven steeds kleiner wordt omdat je jezelf niet meer onder de mensen durft te komen? En elke dag in het teken staat van jezelf verstoppen uit angst om vermoord te worden?

Persoonlijke Leeservaring

Wendy: Nadat ik Judas had gelezen, was ik erg benieuwd geworden naar dagboek van een getuige. Astrid weet dit boek weer op een persoonlijke manier te schrijven. Ze schrijft wat ze meemaakt en hoe ze daar mee om gaat. Maar ook wat het met haar doet en met haar omgeving. Ondanks dat ik haar niet persoonlijk ken, leef ik ontzettend met haar mee en ben ik net zo verbaasd over de beslissingen die een instantie maakt. Een instantie die voor haar veiligheid dient te zorgen.

Astrid is gedwongen om de anonimiteit op te zoeken. Niemand mag haar gezicht koppelen aan haar naam want anders is ze bang voor de gevolgen. Dit zorgt ervoor dat ze een heel teruggetrokken bestaan heeft en ze weet het precies te omschrijven zodat je wel met haar mee moet leven. Haar verdriet omdat ze ziet dat het leven van haar vrienden en collega’s wel normaal doorgaat en zij aan de zijlijn staat toe te kijken. En daarnaast nog de vrees voor haar familie. Dat is niet leven, dat is puur overleven.

Tijdens het lezen voelde ik een woede opkomen. Waarom worden deze vrouwen niet beter beschermd? Zijn regels dan echt belangrijker dan de veiligheid van iemand? Ik kreeg door dit boek een nóg grotere hekel aan de bureaucratie. Iedere leek kan zien dat dit zo niet kan, maar nee, regeltjes!

Ik kan niks anders doen dan hopen dat deze drie vrouwen weer normaal kunnen gaan leven zonder steeds over hun schouder te kijken. Dat gun ik ze zo. Ze zijn zo moedig en hebben deze situatie niet verdient.

 

Gerelateerd:

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten