Afleren is moeilijker dan aanleren :)

Onze Mickey is een schatje! Echt!

Weinig op en aanmerkingen tot op heden! Slechts een paar kleine dingen die hij moet afleren… al kan er de komende weken nog meer naar boven komen. Een hond moet eerst helemaal gewend zijn, voor hij zijn ware ik kan en durft te tonen immers.

IMG_4401

Mickey is echt te kort gedaan

Doordat Mickey zo goed als op commando moest plassen en poepen grijpt hij zodra buiten de deur de allereerste mogelijkheid aan. Hij weet niet beter of dat wordt van hem verwacht. Dus naar buiten betekent in zijn gedachte: de tuin in… ja ook het voortuintje dient voor hem als geschikt. Nu denk ik daar iets anders over.

Dochterlief wil heel graag met Mickey lopen, wat ik begrijp, maar zij kan nu even niet kordaat genoeg optreden, dus ik heb nu de afspraak met haar gemaakt dat ze op bepaalde plekken (in de vrije natuur en in park in ons dorp (indien Mickey alles heeft gedaan aan behoeften)) hem mag vasthouden. Ze reageert niet snel genoeg om hem te corrigeren, wat je ook niet kan verwachten van haar, maar wel lastig nu om dat haar duidelijk te maken, dus geregeld een teleurgestelde dochter.

Direct naar grasveld

Het is nu dus zaak Mickey gelijk naar het grasveld te begeleiden zonder hem kans te geven in de tuin te plassen. Het betreft slechts een meter of 10, maar als je gewend bent op commando te moeten plassen is dat voor hem even wennen. Met een paar dagen heeft hij het hopelijk door. Het poepen gaat al bijna goed, daar heeft hij iets van beweging voor nodig en dan zijn we al in de buurt van de uitlaatplek.

Verlatingsangst

Ook merk je aan hem dat hij veel alleen is gelaten. En in de auto geeft hem wat onrust. (Ze gaan me toch niet weer wegbrengen?) Maar het rijden op zich vind hij fijn. Nu ben ik heel veel thuis, maar ook ik moet wel eens even weg zonder dat hij mee kan. Dat geeft nu een paar korte blafjes en dan is het stil. En een lieve begroeting als ik weer terug ben. Je merkt gewoon aan hem dat hij dankbaar is.

Drukte van Riana

Als laatste moet hij wennen aan de overvloedige liefde van dochterlief. Ze wil het liefst heel de dag met hem knuffelen en spelen. Dat is een beetje teveel van het goede en haar uitleggen dat Mickey dat niet wil is lastig. Maar hij vindt zijn weg er wel in, en zij met de nodige begeleiding ook, Zojuist was Mickey zo slim om dicht bij mij te komen liggen, waardoor ik dochterlief makkelijk kan uitleggen dat hij dat doet om rust te krijgen. Het werkte, ze ging rustig zelf aan het spelen.

Alles komt helemaal goed hier. We zijn erg blij met Mickey in ons gezin. Echt een aanvulling, die ik niet meer wil missen. Gelukkig is hij nog jaren bij ons (met goede gezondheid) en daar gaan we ten volle van genieten.

Deel gerust door!

Vergelijkbare berichten