Wat als je portemonnee nee zegt en je hart ja?

Armoede is er nog steeds, meer dan we beseffen. Enkel zien we het niet altijd, want je loopt er niet mee te koop als je portemonnee vaker nee zegt dan ja. 

Wat als je portemonnee nee zegt?

De dure maanden komen er weer aan. Nu zal ik vast voorop zeggen dat ik niet tot de categorie ‘armoede’ behoor. De rekeningen worden allemaal betaald hier en soms is er zelfs wat mogelijkheid tot sparen, maar ook hier is de ‘nee stand’ van de portemonnee geregeld aanwezig, hoewel mijn hart dan ja zegt…

Als ik me dan besef dat ik, ondanks dat ik alleenstaande mama ben, het financieel redelijk goed heb. En toch ook die ‘nee stand’ van de portemonnee geregeld tegen kom. Hoe is het dan als je met een heel groot gezin van bijna ‘niets’ moet rondkomen? Als je amper weet hoe je de monden van je kinderen elke dag moet vullen. Je hoort het vaak genoeg dat de ouders dan maar een keertje minder eten. (Als je je ogen en oren ervoor opent…)

Schulden die niet meer kunnen worden afbetaald.

Mensen die soms de gaten proberen te dichten, maar vaak van kwaad tot erger in de schulden terecht komen. Heus is er hulp en gelukkig weten veel mensen dat wel te vinden, maar voor je je financiële zaken openbaar maakt, is er vaak al behoorlijk wat schade ontstaan. (Niemand hangt zijn vuile was zomaar buiten.) De algemene mening van de maatschappij is veelal hard: het is je eigen schuld, maar is dat ook zo?

Niet alle mensen met schulden zijn zelf door financieel wanbeleid hierin terecht gekomen. Soms zijn onvoorziene kosten de oorzaak en doordat er maandelijks al geen ruimte was tot sparen, lopen de schulden dan op door rentes die de schuld enkel hoger maken. Van een kale kip kan je niet plukken is helaas echt waar. Kaal is kaal, en dan kan je wel willen, maar je moet ook nog kunnen. Zo kan een relatief kleine schuld voor mensen met een minimale beurs, die maandelijks alle dubbeltjes omdraaien om alles betaald te krijgen, al genoeg zijn voor uiteindelijk een mega schuldenpost.

Het regeringsbeleid helpt niet mee!

Neem nu de eigen bijdrage in zorgkosten. Mensen die geen ruimte hebben om deze bijdrage te betalen, gaan hierdoor veel later naar de huisarts. Hierdoor zijn de uiteindelijke kosten hoger. Ze worden zieker voor ze uiteindelijk alsnog in een behandelingstraject terecht komen en vervolgens hebben ze alsnog die eigen bijdrage op te hoesten. En dus ook nog een schuld te vereffenen. Hun verslechterde gezondheid en daarmee kwaliteit van leven daar nog bovenop.

Vaak moet medicatie de eerste keer zelf worden opgehoest als het nog niet vast staat dat het voor chronisch gebruik in aanmerking komt, ook zoiets. En hoeveel mensen verzekeren zich nog voor de tandarts? Liever blijven ze daar weg tot ze echt geen andere keuze hebben. Want daarheen gaan betekent standaard armer weer naar buiten. Fysio idem dito. Je moet je bijverzekeren om behandelingen vergoed te krijgen. Maar heb je die mogelijkheid financieel niet, dan ben je dus veroordeeld tot of niet gaan, wat de klachten enkel groter maakt en als je dan uiteindelijk toch gaat, kan je gaan dokken. Maar wat als je die ruimte niet hebt?

Het werkt ongelijkheid en ongelijke behandeling in de hand

De gezondheidszorg gaat zo op deze wijze terug naar enkel totaal beschikbaar voor de rijken. De ongelijkheid in Nederland wordt er weer eens goed mee op de kaart gezet. Dat mensen met een laag budget ongezonder eten is ook helemaal niet zo raar hoor. De voedselindustrie houdt dit in stand, want echt gezond en verantwoord eten is vele malen duurder dan wat ongezondere keuzes. Dat je door ongezondere keuzes eerder kans hebt op allerlei kwalen is bewezen, maar juist deze groep mensen kan niet zo makkelijk meer naar de gezondheidszorg toe, want dat geeft weer een extra druk op de financiën.

Alles wordt enkel duurder

Als het nu zo zou zijn dat er ook echt lastenverlichting zou plaatsvinden, maar het is veelal een druppel op een gloeiende plaat. Meer niet. Iedereen gaat er iets op vooruit! Leuke woorden van het kabinet met Prinsjesdag 2016, maar in feite blijft er niet veel meer van overeind, als nog geen week later al duidelijk wordt dat de beraamde 3,5 % verhoging van de zorgverzekeringen te rooskleurig is voorgeschoteld. Heus worden de minima gecompenseerd met een hogere zorgtoeslag, maar dan nog. De zorgverzekeringen zullen proberen zo min mogelijk aan te bieden in de basismodule en zo veel mogelijk in de extra pakketten waar je je voor kan bijverzekeren. Enkel moet je portemonnee dan wel de ruimte hebben om dit te kunnen.

Geld maakt geld en schuld maakt schuld

Helaas is het waar dat de rijken enkel rijker worden en de armen enkel armer… Als idealist zou ik het graag veranderen en ik probeer op microschaal mijn bijdrages te doen, door vrijwilligerswerk en naastenliefde. Delen met een ander die het minder heeft is in mijn ogen iets wat best wat meer zou mogen worden toegepast. Gun een ander eens iets, wat voor jou vanzelfsprekend is en voor hun een waar feest. Het hoeft geen geld te zijn, er zijn vele manieren om een ander iets extra’s te gunnen.

Sinterklaas en Kerst, leuk voor de kinderen, maar wat als je portemonnee nee zegt…

Een jaarlijks terugkerend probleem voor de gezinnen die het heel krap hebben. Hoe krijg ik Sinterklaas en de Kerst leuk voor de kinderen zonder daarbij nog meer in de financiële problemen te komen? Hoe hard is het dat je dan als ouder je kinderen moet teleurstellen als het echt niet kan, terwijl Sinterklaas er echt voor iedereen is en voor alle kinderen… hoe leg je dat uit? Dat is toch haast onmogelijk!

Meer gelijkheid is wenselijk

Helaas heb ik de middelen niet, maar liefst zou ik al die gezinnen persoonlijk een zak met cadeautjes namens de Sint aanbieden. Mocht ik ooit winnen met de loterij….. Als ik zelf voldoende heb, zou ik zo graag meer mensen dat ook gunnen…

Wat meer gelijkheid onder de mensen zou ik willen promoten. Al heb ik niet de illusie het ook daadwerkelijk te bereiken. De rijken bepalen immers op hun hoge posten in de zakelijke wereld veelal wat er gebeurd. Dat verander ik als eenling niet met een gedachte een ander wat meer te gunnen. Toch blijf ik proberen zo in deze harde wereld van vandaag de dag te blijven staan en op microschaal bij te dragen. Als meer mensen dat doen, verzacht het iets, hoe klein ook. Gelukkig zijn er meer mensen die mijn mening delen en dit ook op hun eigen manier uitdragen.

Misschien zal het ooit leiden tot meer gelijkheid en een betere verdeling van de lasten. Laten we beginnen met het afschaffen van de eigen zorgbijdrage voor de minima Den Haag! Een goed plan in de goede richting!