Mickey is ziek (het schokkende ware verhaal)
Het is wat stiller als ‘gewoon’ op Onlybyme. Helaas niet zonder reden. Inmiddels ben ik achter de ‘waarheid’ over Mickey, onze Shih Tzu, die sinds afgelopen vrijdag deel uitmaakt van ons gezinnetje. We zijn super dol op hem, maar ik moet even verwerken wat ik te weten ben gekomen: Mickey is ziek en goed ziek ook!
Woensdagavond ging Mickey naar de trimster toe. De knipbeurt deed Mickey intens goed. Achteraf hoorde ik, dat hij het gewoonweg fijn vond al die zware lokken kwijt te raken en geen klitten meer te hebben. Het badderen vond hij helemaal geweldig. Ze heeft hem daarom nogmaals gewassen. Zeer gewillig onderging hij alles. Zijn nageltjes waren extreem lang! Heel zijn haren in de klit tot vele klitten in de onderhuid aan toe.
Riana ziet Mickey de volgende morgen pas in zijn nieuwe korte model en wil gelijk een kusje geven.
Hij ging wat graag weer meer terug naar huis. De volgende morgen kwam hij me intens blij begroeten, toen ik op de bank plaats nam. Hij zocht me voor het eerst zo duidelijk op en klom half op mijn schoot, echt een “awwwww gossie momentje”. Omdat de trimster aangaf, dat ze zijn opgegeven leeftijd niet vertrouwde, ik overigens ook niet, en hij een bult heeft in zijn nek, toch besloten gisteren naar de dierenarts te gaan. We konden gelukkig al snel terecht, bij een vertrouwde dierenarts die ik kende van vroeger.
Dierenarts
Hij nam echt de tijd om Mickey te onderzoeken. We hebben zijn Belgische chip afgelezen en kwam achter zijn ware leeftijd: Mickey is ruim 12 jaar oud, 8 september 2003. Een leeftijd die veel beter past bij zijn fitheid en look. Mickey is ziek. Zijn ogen hebben beide staar en zijn linkeroog ook nog een andere oogziekte (naam kwijt), die zwarte vlekken veroorzaakt en hem steeds blinder maakt. Zijn zicht is al niet meer volledig en verslechtert. Daarvoor druppels meegekregen om het proces te remmen. De oogdruk was lager dan normaal, wat beter was dan te hoog. Hart klonk goed, hij zat mooi in zijn vacht, had een ideaal gewicht. Zijn nagels waren extreem lang. De trimster had ze al korter geknipt, maar de dierenarts heeft dit nogmaals veel korter geknipt, de achterste nagels van zijn achterpoten waren haast helemaal ingegroeid, kan je nagaan!
De bobbel in zijn nek, bleek wat ik al vreesde: kanker. De dierenarts adviseert om het eruit te laten halen. Het zit op een gunstige plek, is ingekapseld en makkelijk te verwijderen. Ik heb aangegeven erover te willen nadenken en ook te kijken hoe Mickey het verder doet. We hebben voorlopig als richtlijn januari afgesproken. Nu is het niet dat ik niet voor die ingreep wil betalen, maar doe ik er goed aan, ik moet dat even aanzien. Tijdens knuffelen kwam ik elders in de huid wat dieper gelegen ook een bobbeltje tegen, is dat ook kanker? En wat mankeert Mickey nog meer, want zo direct niet zichtbaar is waar te nemen? De kans is aanwezig dat hij meerdere tumoren heeft in zijn lichaam. Ook suikerziekte is goed mogelijk.
Voor dit moment, is mijn beleid hem een zo goed mogelijke oude dag te geven. Hij rilt veel vanwege het tijdelijk missen van een deel van zijn ondervacht, die noodgedwongen eraf moest vanwege de klitten (verwaarlozing), dus nu lekker toedekken met en dekentje en korte wandelingetjes buiten.
Verwerken dat hij goed ziek is
Volgens ‘zeggen’ zou Mickey wel zijn ingeënt en ontwormd. Al neem ik niets wat me verteld is nog voor waar aan. Op dit moment heeft hij geen wormen, dus ik heb tabletjes meegenomen en ze dus in huis voor het geval hij er wel last van krijgt. Inentingen heb ik geweigerd. Dat is niet goed als een hond in de stress zit en toch al een verlaagde weerstand heeft en wellicht besluit ik er geheel van af te zien. Zoals ik het nu inschat en hem meemaak, zal hij de 13 jaar niet gaan halen. Het feit, dat ik al dan niet verkeerd ben voorgelicht is niet hetgeen waar ik intens ontdaan van ben, wel van het feit dat Mickey een zeer beroerd leven achter de rug heeft en dat mensen dit een hond aan doen.
Mijn hart huilt en alles wat ik kan doen, is deze laatste tijd voor hem zo aangenaam mogelijk maken. Hij ligt nu heerlijk naast me te snurken, met een handdoek over hem heen voor wat extra warmte. Binnen een paar dagen heeft hij al een speciaal plekje bij me verovert en ik ben echt geschokt en aangedaan. Hoe kunnen mensen zoiets doen?! Heel zijn houding duidt op amper te hebben mogen wandelen in zijn leven. Plassen doet hij z.s.m. bij eerste gelegenheid, waarna hij verwacht weer naar binnen te ‘moeten’ en ontlasting komt ook na een korte wandeling en nadat hij klaar is draait hij om, uit gewoonte, dat is me heel erg duidelijk. Nu hoef ik niet per se uren per dag te wandelen, maar dit slaat echt alles! Gelukkig merk ik wel dat Mickey iets meer zichzelf wordt, hij begint al af en toe te blaffen.
Ook probeert hij Riana duidelijk te maken dat hij niet altijd even enthousiast is over haar overdadige en onvoorwaardelijke liefde, die liefst hele dagen met hem speelt en knuffelt op te intense wijze. Ik begeleid haar en geef Mickey bescherming indien nodig. Nu ze sinds gisteren weet dat Mickey al heel oud is, gaat ze wel veel rustiger met hem om en merkt dan ook dat hij haar toch wel opzoekt, maar het blijft even goed begeleiden en binnen een paar weken, verwacht ik dat die twee goed met elkaar zijn afgestemd.
De gedachten voor jaren Mickey bij ons te hebben en vele avonturen samen te gaan beleven, heb ik omgebogen naar hem zo fijn en liefdevol mogelijk laten genieten van zijn oude dag. Een hondje wat nooit ver heeft gewandeld, zal niet huppelen van enthousiasme bij verre boswandelingen. Toch hoop ik hem wat extra conditie te geven, wat zijn gestel goed doet, dus heel langzaam opbouwen en kijken wat het met hem doet en hoe hij op alles reageert. In deze bepaalt hij!
Hopelijk hebben jullie zulke misstanden nooit meegemaakt!