Met zijn debuut: ‘Iene miene mutte’ heeft M.J. Arlidge zichzelf op de kaart gezet voor vele thriller fans, als meest veelbelovende debutant van de afgelopen tijd. Is zijn tweede boek net zo spannend?

| Auteur M.J. Arlidge | paperback en e-book| Recensent: Medusa de Wit |

Recensie Piep zei de muis

Inhoud

Helen Grace, één van de hoofdpersonages uit zijn reeks, is geen standaard rechercheur. Ze heeft een duister verleden en houdt er levenswijzes op na, die niet iedereen zal begrijpen. Maar toch was lezend Nederland meteen van haar in de ban. De verwachtingen voor Piep zei de muis waren dan ook hooggespannen. De auteur maakt deze waar. Dit tweede deel laat je nog meer huiveren dan Iene miene mutte. Het zorgt wederom voor spanning vanaf het begin. Dus laten we daarmee beginnen.

Grace is nog niet bijgekomen van de gebeurtenissen in Iene miene mutte. Iedereen die zij kent heeft een glimp van haar verleden opgevangen en weet dus wat er bij haar speelt. En dat terwijl ze dat juist geheim wilde houden. Ze voelt zich blootgesteld en bekeken. Dat heeft zijn invloed op haar werk maar al snel moet zij zich herpakken, want er lijkt een nieuwe seriemoordenaar actief.

Een gezin, voorstander van de kerk, ontvangt een pakketje. Daarin zit het hart van de vader van het gezin. Niet veel later wordt zijn lichaam aangetroffen in een pand waar prostituees werkzaam zijn. Ook wordt een prostituee dood aangetroffen. In eerste instantie lijkt het alsof beide zaken met elkaar te maken hebben, tot er weer een hart bezorgd wordt. En nog eentje. Grace zit met haar handen in het haar. De slachtoffers lijken willekeurig uitgekozen te zijn. Er is geen enkele leidraad om deze zaak op te lossen. Tot overmaat van ramp bemoeit de pers zich ermee en worden oude wonden opengereten.

Om deze zaak tot een succesvol eind te brengen wordt Grace gedwongen om een keuze te maken: het verleden aanvaarden, vrede sluiten met mensen die haar tegenwerken of meegaan met dat wat haar zo tegenstaat. Uiteraard gaat ze haar eigen gang en het verhaal komt in een soort sneltrein terecht.

Persoonlijke mening

Medusa: M.J. Arlidge heeft zichzelf overtroffen puur omdat de spanning zich wederom opbouwt, maar de personages zich ook meer ontwikkeld hebben. Hierdoor leef je nog meer mee en gruwel je vooral nog meer mee. Alridge heeft een rijke fantasie, buiten de grenzen die andere thrillerauteurs hanteren en juist dat aspect maakt zijn boeken zo geniaal. En niet te overtreffen.

Conclusie

Piep zei de muis is een boek dat in geen enkele kast van een thrillerliefhebber mag ontbreken. Weg met het voorspelbare en twaalf in een dozijn thrillerwerk. Van Alridge gaan wij nog zeer veel horen en hoe! Hij valt op en weet het thrillerniveau zo hoog te brengen dat je nog tijden nazindert.

Disclaimer: deze recensie betreft een samenwerking met Meulenhoff Boekerij.